Wie waren de Katharen?
Ze bestonden 800 jaar geleden en noemden zichzelf Goede Mannen en Goede Vrouwen. De geschiedenis noemde ze Katharen om de aanhangers van dit nieuwe geloof te definiëren dat vanaf de 12e eeuw een sterke greep kreeg in Zuid-Frankrijk.
Het katharisme ontstond in een tijdperk waarin de kerk rijk en machtig was geworden, maar het doelwit werd van een reeks militante bewegingen van dissidenten die een terugkeer naar de idealen van armoede eisten.
Het dualisme, hun geloof dat de lusten van het vlees het werk van de duivel waren, was wat de katharen tegenover de katholieken stelde.
Zij leefden volgens hun eigen regels en erkenden slechts één sacrament, het consolamentum, dat de rituelen van het huwelijk, het laatste oliesel en de doop verving.
Hoewel het een katholieke beweging was, werd het katharisme door de paus van die tijd al snel als ketters beschouwd.
Hij lanceerde de “Albi Crusade” als verzet tegen de beweging.
De ‘Heilige Oorlog’ van de Kruistocht ontwikkelde zich geleidelijk tot een volwaardige geopolitieke strijd die de belangen van de koning van Frankrijk diende.
Sommige van de voormalige adellijke kastelen werden heiligdommen voor de Katharen.
Eén voor één vielen de kastelen in handen van de heren van de koning.
De Goede Mannen en Goede Vrouwen hadden geen andere keuze dan te vluchten.
De kruistocht maakte plaats voor de inquisitie.
Toen de Katharen voor dit gerecht werden gebracht, moesten ze kiezen tussen het afzweren van hun godsdienst of sterven op de brandstapel.
De Inquisitie won het van het Katharisme en de laatste Volmaakte werd in 1321 in Villerouge-Termenès verbrand, bijna een eeuw na het begin van de kruistocht.

We beginnen onze reis bij 'La Cite' in Carcassonne. Gelegen aan de rechteroever van de Aude, heeft de City, een middeleeuwse stad die nog steeds bewoond is, 52 torens en 2 concentrische muren met in totaal 3 km aan wallen. Toegang is gratis, dag en nacht, via de Narbonnaisepoort bij ons startpunt.
Carcassonne bestaat al bijna 2500 jaar. Door de eeuwen heen is het een Romeinse villa geweest en een middeleeuwse burggraafschap onder de Trencavels-dynastie. Het is ten prooi gevallen aan de terreur van de kruistochten, het is verwoest, herbouwd, uitgebreid en versterkt. Het is verlaten en later gered van de vernietiging, voordat het uiteindelijk in de 19e eeuw werd gerestaureerd onder een grootschalig project ondernomen door Viollet-le-Duc.

We verlaten 'La Cite' en rijden zuidwaarts langs de route van de rivier de Aude naar St. Hilaire.
Hier heeft u de mogelijkheid om de abdij te bezoeken die beroemd is om een van de oudste mousserende wijnen ter wereld, Blanquette de Limoux, gemaakt van de Mausac-druif.
De abdij werd gebouwd door Hilaire, de bisschop van Carcassonne.
De abdij is twee keer verwoest en herbouwd: een keer tijdens de strijd tegen de Katharen en nog een keer tijdens de Honderdjarige Oorlog.
Tijdens de Franse Revolutie werden de monniken uit de abdij verdreven en werd het gebouw verkocht. Uiteindelijk werd de abdij begin 20e eeuw gerestaureerd en is het momenteel een van de mooiste kloosters van de Aude.
De mousserende Blanquette de Limoux werd hier in 1531 gecreëerd, lang voordat champagne bestond.

Rijd verder naar het zuiden naar Saint-Polycarpe, dat zijn naam ontleent aan de abdij die gewijd is aan deze weinig bekende vroegchristelijke martelaar, een bisschop van Smyrna in de 2e eeuw.
De abdijkerk werd oorspronkelijk gesticht in de 9e eeuw en er zijn nog sporen te vinden in de vorm van indrukwekkende gebeeldhouwde stenen koorpanelen uit de Karolingische periode, die later tijdens de herbouw en uitbreiding in de 12e eeuw in een paar zijaltaren zijn verwerkt. Achter de abdij bevindt zich een interessant aquaduct dat water uit lokale bronnen naar de abdijgebouwen en -tuinen leidde.

Al snel steekt u in Limoux de rivier de Aude over, waaraan het departement zijn naam ontleent.
De rivier de Aude is 224 kilometer lang.
De bron ligt hoog in de Pyreneeën, stroomt naar Carcassonne en mondt uiteindelijk uit in de Middellandse Zee bij Narbonne.

De volgende 25 km blijven we de Aude zuidwaarts volgen, langs de westoever, langs de stromende D118.

In deze vallei vonden tijdens de laatste oorlog verschillende schermutselingen plaats, waarvan de monumenten langs dit stuk weg getuigen.
De eerste hiervan is het graf van Eerste Luitenant Paul Swank van het Amerikaanse leger. Op 17 augustus 1944 probeerde Lt. Swank met vier Amerikaanse en achttien Franse Maquis een Duitse opmars te stoppen.
Overweldigende kansen dwongen hen zich terug te trekken. Hij en zijn sergeant dekten hun terugtrekking.
Tijdens deze actie werd Lt. Swank vier keer geraakt door vijandelijk machinegeweervuur voordat hij viel. Vervolgens trok hij zijn pistool en bleef vechten tot hij dood was.
Dankzij de vertragende actie van luitenant Swank konden zijn mannen dekking zoeken en de strijd voortzetten.
Hij is begraven in de Aletpas, op de plaats waar hij volgens zijn laatste testament overleed.
Een stukje verderop langs de weg staat de naam van François Teulière op een kleine stèle (steen) met het volgende opschrift: "Hier viel Teulière, François slachtoffer van de oorlog, 17 augustus 1944". Men denkt dat hij tijdens dezelfde actie om het leven is gekomen als Lt. Paul Swank.

In de buurt van Alet-le-Bains staat een monument ter nagedachtenis aan de Guerilleros, de Spaanse strijders die, nadat ze in Spanje in de gelederen van de Republikeinse Partij hadden gevochten tegen de legers van Franco en zijn bondgenoten tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939), in ballingschap gingen in Frankrijk en actief deelnamen aan het verzet tegen de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De term 'guerrilla' is een communistische term die nog steeds wordt gebruikt.

In de buurt van Esperaza kunt u langs de weg de halfgrote Ampelosaurus spotten, die reclame maakt voor Dinosauria, het dinosaurusmuseum in het dorp. Dit is ook een route-optie.
In het museum zijn minstens 35 verschillende soorten dinosaurussen te zien, zowel opgezette skeletten als levensgrote modellen.
In het museum bevindt zich het complete skelet van een exemplaar van Ampelosaurus atacis, dat in 2001 werd gevonden tijdens opgravingen in de buurt van Campagne-sur-Aude, een paar kilometer naar het zuiden.
Dit skelet is het meest complete dinosaurusskelet van deze omvang dat ooit in Frankrijk is gevonden. Het heeft de bijnaam Eva gekregen, naar de studente Eva Morvan die het als eerste ontdekte tijdens de opgravingen in 2000/2001.

Vóór Quillan gaan we oostwaarts door het bos richting Caudiès-de-Fenouillèdes.
Onderweg komt u het Viaduc du Col de Saint-Louis tegen, plaatselijk bekend als de "Escargotpas", vanwege de volledige lus van de weg hier.
De pas maakte oorspronkelijk deel uit van de grens tussen Spanje en Frankrijk,
Nadat Lodewijk XIV in 1659 Roussillon had verworven, lag de pas niet langer aan de grens.
De helling van de pas was erg steil en moeilijk te beklimmen. Daarom gaf koning Lodewijk Filips in de 19e eeuw toestemming voor de bouw van de brug en het heffen van tol.
Het is de eerste tolbrug die in Frankrijk werd herbouwd na de Franse Revolutie, toen tienden en belastingen werden afgeschaft.

Na Caudies kunt u met een beetje geluk de toeristische trein Le Train Rouge spotten,
De volgende 10 km loopt u parallel aan de route door de vallei.
De Rode Trein, bij de lokale bevolking ook wel bekend als de Train du Pays Cathare et des Fenouilledes, rijdt van Rivesaltes aan de kust naar het dorpje Axat via een 100 jaar oud traject dat Rivesaltes met Carcassonne verbindt.
Helaas werd het spectaculaire traject tussen Quillan en St Martin-Lys onveilig en werd het afgesloten.
De treinen zijn voormalige SNCF “Picasso” autorails uit de jaren 60.
Het is een populaire attractie die in de zomermaanden regelmatig wordt gehouden.
Neem in Saint-Paul-de-Fenouillet een koffiepauze voordat u de Gorges de Galamus ingaat.

Voordat u de kloof ingaat, is er een parkeerplaats waar u de Hermitage kunt bezoeken of gewoon van het uitzicht op de rivier kunt genieten.
De kluizenaarshut Saint-Antoine de Galamus werd in de 7e eeuw uit de rotsen gehouwen, aan de rand van de kloof.
Oorspronkelijk was het een enkele grot met waterpoelen, maar in 1782, na het wonder van Suette, werd er een kapel aan toegevoegd.
De inwoners van St. Paul-de-Fenouillet werden besmet door de 'épidémie de Suette' (een soort gangreneuze epidemie waardoor ze veel zweetten), en werden vervolgens genezen door Saint-Antoine. Er is een plataan geplant in 1782 die door het midden van een rots groeit.

De Gorges de Galamus zijn gedurende vele eeuwen gevormd door de rivier Agly en behoren tot de mooiste natuurverschijnselen in de regio.
De Agly ontspringt op 940 m hoogte, vlakbij Bugarach en stroomt door de kloof naar de Middellandse Zee.
De rivier heeft een prachtige turquoise tot diepgroene kleur en slingert over een lengte van bijna 2 km door de kloof. De weg door de kloof slingert 100m boven de rivier & is vaak zo smal dat er maar één auto tegelijk kan passeren. Met de motor zijn er een paar mogelijkheden om te stoppen voor foto's. In de zomermaanden wordt de verkeersstroom geregeld door lichten.

In Duilhac-sous-Peyreperthuse beginnen we aan de 400 m lange klim naar het Château de Peyrepertuse, een van de "Vijf Zonen van Carcassonne", samen met de kastelen Quéribus, Puilaurens, Termes en Aguilar, allemaal gelegen op 'onbeklimbare' rotsachtige pieken.
Het kasteel werd een koninklijk fort in 1239 toen Lodewijk IX het kocht van het koninkrijk Aragon. Het Verdrag van de Pyreneeën van 1659 verplaatste de grens met Spanje ongeveer 60 km naar het zuiden en het kasteel werd ontmanteld als grenspunt omdat het zijn strategische belang had verloren.
U kunt het kasteel bereiken via een vijftien minuten durende wandeling over een pad.
Nadat u de bergtoppen hebt beklommen, heeft u de lunch in de herberg op de weg naar het dorp wel verdiend.

Ga later in Cucugnan naar Chateau Queribus.
Ten tijde van de Albigenzische kruistocht werd het kasteel bezet door Barbaira, een ridder en aanhanger van de Katharen, die het kasteel toeliet als toevluchtsoord voor degenen die aan vervolging ontsnapten. Het kasteel werd uiteindelijk belegerd en veroverd in 1255, een van de allerlaatste Katharen buitenposten die verslagen werd. Gedurende de volgende twee eeuwen werd het kasteel versterkt om de controle over de grens te behouden totdat het 60 km naar het zuiden werd verplaatst. Na de Franse Revolutie in 1789 werd het verlaten en raakte het in verval.
Op een heldere dag, mits u het steile pad naar de top neemt, heeft u vanaf het kasteel een spectaculair uitzicht over de Middellandse Zee tot aan de vlakte van Roussillon.

In Tuchan kunt u een korte omweg maken naar Chateau Aguilar.
Eerst was het eigendom van de Catalaanse graven, maar aan het einde van de 11e eeuw werd het eigendom van Carcassonne en later van de familie Termes.
Simon de Montfort nam het kasteel in en gebruikte Aguilar als zijn hoofdresidentie en uitvalsbasis om de opstand van Raymond Trencavel te steunen vóór het beleg van Carcassonne in 1240.
Aguilar werd uitgebreid en versterkt en werd een van de vijf zonen van Carcassonne die de Frans-Aragonese grens verdedigden.
Toen het Verdrag van de Pyreneeën de grens 60 km naar het zuiden verplaatste, verloor Aguilar elk verdedigingsdoel en raakte in verval.

We keren terug naar Tuchan en rijden noordwaarts over de Col de Ferreol naar Villerouge-Termenès.
In dit kasteel uit de 12e eeuw werd de laatste Kathaar op brute wijze vermoord.
“Bon Homme” (Goede Man), Guillaume Bélibaste, werd daar op 24 augustus 1321 verbrand.
Villerouge was destijds het centrum van een uitgestrekt domein, omdat de aartsbisschop van Narbonne heer was van veel dorpen in de regio en daar tienden, belastingen of rechten inde. Het kasteel speelde een belangrijke rol tijdens de Albigenzische kruistocht.
De laatste kathaarse ‘bon homme’ (goede man), Guillaume Bélibaste, werd daar op 24 augustus 1321 levend verbrand.
Het kasteel, nu een ruïne, is geclassificeerd als een historisch monument

Als u verder noordwaarts richting Lagrasse rijdt, kunt u de abdij vanaf de weg zien.
De abdij van Santa Maria, in Romaanse stijl, werd in de 7e eeuw gesticht door de abt van Narbonne, die de regel van Sint-Benedictus aannam.
In 779 werd de abdij verheven tot abdij en dankzij donaties van heren uit de omgeving en het graafschap Barcelona werd de stad snel rijker. Zij verwierven landerijen, kastelen, priorijen en andere bezittingen.
In 1789, aan het begin van de Franse Revolutie, werd de abdij door de staat geconfisqueerd en verkocht.
Tegenwoordig zijn in de abdij de Reguliere Kanunniken van de Moeder Gods gevestigd.

Vanuit Lagrasse kunt u genieten van een vloeiende rit door de Gorges de l'Alsou richting Trebes.

Als u Pradelles-en-Val nadert, kunt u misschien wel de lokale kudde buffels spotten.
Toen de Italiaanse familie Antonini hun restaurant La Bourdasso oprichtte in Pradelles-en-Val, dat bekendstaat om zijn authentieke Italiaanse keuken, besloten ze hun eigen mozzarella te maken met melk van hun eigen buffels, die ze uit Italië hadden meegenomen.

Na Trebes begint het laatste stuk terug naar het startpunt in 'La Cite, Carcassonne.
Ik hoop dat u een leuke dag heeft gehad.