De route start in Korperich, een Klein Duits dorpje op een boogscheut van Vianden en de Luxemburgs-Duitse grens.
De route op zich is zeer heuvelachtig met sterke stijgers en dalers, maar dit vergroot enkel het reeds alomtegenwoordige rijplezier over het uitmuntende Duitse asfalt.

Let wel, beginners kunnen het hier op sommige plaatsen wel moeilijk hebben. De combinatie van smalle en stijle haarspeldbochtjes is soms wel wat technisch. Niet onoverkomelijk, maar hou er toch maar rekening mee. Een verwittigd man….
De eerste nijpertjes dienen zich aan in Prumzurlay waar het riviertje de ‘Prüm’ wordt overgestoken. Riviertje van niks, maar het heeft blijkbaar toch diep ingersneden als we de hellingkjes goed bekijken.

Een heel erg interessante lus dienst zich dan aan in de richting van Hüttingen en het plezier kan niet meer op…. het asfalt slingert zich hier door de bossen en vergast de rijder op héérlijk speelse bochtjes die de bandjes netjes afronden. Genieten met de grote G.
Er kan dan wat tijd genomen worden voor een koffietje alvorens de afdaling naar de grote Moezel in te zetten. We passeren de Moezel, maar we blijven er niet bij. Het zou op zich visueel mooi zijn om de rivierbochten te volgen, maar wij voelen er toch meer voor om de hellingen en de daartoe behorende asfaltbochten terug op te zoeken…

En u kan me op mijn woord geloven, de volgende 60 kilometer zal niet tegenvallen…. Het lijkt wel of u over het dak van de Eifel rijdt.. zo mooi zijn de vergezichten…. Er lijkt geen einde aan te komen.

Dan krullen we terug in de richting van de Moezel om de stroom in de richting van Bernkastel-Kues te volgen.

Bernkastel-Kues is een bijzonder mooi stadje, omgeven door de Moezel wijngaarden en gevuld met prachtige vakwerkhuizen. Het staat u uiteraard vrij hier enige tijd door te brengen. Wij geven u wel de raad om de parkeerregels zeer strikt op te volgen anders kan u zich aan een papiertje van de zeer ijverige agenten verwachten. En neen, geen genade voor motorrijders en al zeker niet als ze buitenlandse platen hebben. Dus kijk uit waar u parkeert. Ziet u er geen andere motoren, dan parkeert u er best niet. En als u een autoplaatsje inneemt… dan betaalt u er best ook voor. Anders loopt de rekening zeer snel op… neemt u dit maar aan van een ervaringsdeskundige…. De locale horeca is er niet zo happig op dat er zo streng wordt gehandhaafd tegen de (buitenlandse) en door de band vlotjes consumerende motorrijders, want velen blijven er – net omwille van de strenge handhaving – liever weg voortaan. Hetzelfde geldt overigens ook voor Cochem, een ander stadje aan de rand van de Moezel. Past u u ook daar maar op….

De reden echter waarom wij in deze toer voor Bernkastel als doel hebben gekozen is echter niet de schoonheid van het dorp zelf, maar wel het bijzonder mooie Zylinderhaus wat een parel is aan de Duitse oldtimerkroon en alles daaromheen. Bijzonder mooi en nostalgisch. Het restaurant van het Zylinderhaus is ook een uitstekende plek om te lunchen – het eten daar is lekker en vers en niet oud.

De resterende 100 kilometer na het Zylinderhaus zijn aangenaam en vlot te berijden. Het lijkt wel of de Eifel u graag de kans biedt om al het lekkers dat u via de mond en de ogen heeft binnengekregen in het Zylinderhaus op aangename wijze te verteren. U kronkelt héérlijk die laatste 100 kilometer af en het blijft op werkelijk alle fronten uitgebreid genieten vooraleer u – na een wellicht zéér bevredigende 273 kilometer - de deur van het hotel terug opendoet.

Het enige waar u zich zorgen over dient te maken is hoe u nu ook weer precies aan uw werderhelft de motivatie voor de aanschaf van een (wellcht Duitse) oldtimer gaat uitleggen….

Da’s dan wel een side-effect van deze toer. Het water loopt niet enkel uit uw mond door het heerlijke asfalt en de bijzonder mooie omgeving. Misschien had u toch maar beter niet dat ticket voor het Zylinderhaus gekocht…