Deze tocht is een onderdeel van een lange route langs de Franse kant van de Pyreneeën. Zij loopt van Oost naar West in vier etappes, waarvan deze de tweede trip is. De rit begint in Font-Romeu, vlakbij Andorra, daar waar een gigantische zonneoven staat en eindigt in Saint-Lary, vlakbij de befaamde Col de Portet-d'Aspet, één van de kuitenbijters voor wielrenners.

Je start je tocht in het vestingstadje Font-Romeu, beroemd om zijn wintersportmogelijkheden en de grote zonnespiegel. Het ligt in de Pyrenées-Orientales, het meest oostelijke deel van de Franse Pyreneeën. Dit gebied is zo uniek omdat je, met enkele uurtjes rijden vanaf het mediterrane strand, de hoogste bergtoppen kan bedwingen. Geen wonder dat Frankrijk en Spanje elkaar zo lang hebben betwist over de aanspraak op deze regio. De oorsprong van de vestingstadjes en de op de bergwand prijkende signaaltorens reikt terug tot de 13de eeuw. Maar sinds het verdrag van de Pyreneeën in 1659, zijn de Pyrénées-Orientales officieel onderdeel van Frankrijk. Al zijn de diepgewortelde Spaanse invloeden nog duidelijk merkbaar in het eten, souvenirs en het nog schaars gesproken Catalaans. De Spaanse enclave Llivia is daarop een uitzondering. omdat het verdrag uitsluitend betrekking had op dorpen. Echter Llivia is een heus stadje. met nog de restanten van een omwalling. Dit stadje heeft in het gemeentehuis een fraai museum, waarin de oudste apotheek van Europa is gevestigd. Hier is ook een aangenaam geprijsde tankmogelijkheid.

Je schampt in deze tocht het ministaatje Andorra vlakbij een machtige bergpas: de col de Puymorens. Liefhebbers kunnen het uiteraard bezoeken, maar je moet dezelfde weg terug nemen om je tocht in La Douce France te vervolgen. Na Andorra volgen de hoge pieken van de Pyreneeën elkaar snel op en wordt het landschap ruig, met veel haarspeldbochten, cols en ravijnen. Hier zijn de wat grotere dorpen te vinden in de dalen, zoals Ax-les-Thermes, Terascon en Seix.

Al sinds de oudheid zijn de bronnen van Ax-les-Thermes bekend. Het dorp heeft z’n naam Ax dan ook te danken aan het Romeinse Aquae, water. Naast de betaalde baden van Teich en Couloubret zijn er verspreid door het dorp drie baden waar je kosteloos gebruik van kunt maken. Diep zijn ze overigens niet, ze zijn met name geschikt om tot enkel- of kniehoogte in te zitten. De oudste en grootste is het Bassin des Ladres, dat al sinds de dertiende eeuw dienstdoet als poedelplek. Iets verderop naast het bassin vind je de bron die dit bad voedt, de Source des Canons, met zevenenzeventig graden een van de warmste bronnen van de streek. Een prima plek dus voor de koffie en pootje baden.

Iets verderop ligt Luzenac, waar enkele talkpoederfabrieken staan, omdat hier veel talk in de grond zit. Boven het plaatsje torent het kasteel van Lordat uit. Nog wat verder, vlakbij Tarascon-sur-Ariège vind je een drietal prehistorische grotten, waarvan de grot van Niaux de beroemdste is. De muurschilderingen die 12000 jaar geleden in die grot gemaakt zijn, zijn goed bewaard gebleven.

De oude verdedigingsburcht van Seix, die sinds de 17e eeuw in puin ligt, wordt momenteel gerestaureerd. Het kasteel van Seix, ook wel het fort genoemd is gebouwd in het midden van de 16e eeuw, domineert het dorp en is nu ingericht als museum en tentoonstellingscentrum. De dorpskerk, gebouwd in de 18e eeuw, heeft een barok altaarstuk met de zogenaamde steen van Sint-Stefanus en een klokkentoren die kenmerkend is voor de bouwstijl van de regio. Net als veel andere kerken in de omgeving is de kerk door de Spanjaarden beïnvloed en heeft een fronton en een deurpost in barokstijl. Je houdt ervan of niet, maar hier kun je wel lunchen met een mooi uitzicht op de Mont Valier.

Het laatste stuk van deze route gaat weer over fantastische wegen, met dito uitzichten en dito curven. Bij het plaatsje Saint-Lary is de eindstreep bereikt. Genoeg voor vandaag. Er wacht een aangename afronding van deze tocht bij de plaatselijke horeca. Salut!