De Canarische Eilanden zijn een eilandengroep in de Atlantische Oceaan, ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara. Als één van de grootste Canarische Eilanden is Gran Canaria, een fantastische locatie om met de motor te verkennen. Met geweldig weer het hele jaar door, uitstekende wegen en adembenemende uitzichten is het echt spectaculair te noemen!
Geniet van wegen van hoge kwaliteit, weinig verkeer, spectaculaire uitzichten en eindeloze bochten. Het landschap is zo afwisselend dat je je nooit zult vervelen. Het is een absoluut paradijs voor motorrijders!

De route start in El Risco en voert je, net als deel 1, richting het noorden. Na 5 kilometer gereden te hebben kom je langs Balneario de Azuaje, een verlaten kuuroord. Er zijn maar weinig plekken op Gran Canaria die nog écht onontdekt zijn, maar Balneario de Azuaje is zo’n plek die je niet in de reisgidsen zult vinden. Sterker nog, het is zó verborgen dat veel locals het niet eens kennen! De 150 jaar oude Azuaje Spa laat het hart van iedere urban explorer sneller kloppen. Kortom, ben je gek op verlaten gebouwen, geschiedenis en natuurschoon? Sla dan linksaf, parkeer je voertuig en stap in de Urban Exploration!
Balneario de Azuaje of Spa Azuaje was ooit een prestigieus kuuroord in een groene barranco in het noorden van Gran Canaria. De spa werd zo’n 150 jaar geleden gebouwd, in het jaar 1868. In die tijd bestond Balneario de Azuaje uit een hotel met spa faciliteiten en werd het graag bezocht door zowel welgestelde toeristen als locals.

De route slingert verder over de GC-350 en GC-75 tot aan de kust. Hier ga je richting het oosten om even later af te zakken naar de meer in het zuiden gelegen plaats Arucas. Via de GC-43 en GC-230 bereik je de plaats Teror, waar je de Basilica de Nuestra Senora del Pino kunt bezoeken. Deze basiliek is waarschijnlijk het belangrijkste religieuze bouwwerk van Gran Canaria met als patroonheilige Onze Lieve Vrouwe van de Pijnboom, vele pelgrims komen naar deze kerk om haar te eren. Aan de buitenzijde ziet de kerk er niet imposant uit, maar is wel bijzonder van bouw met zijn kleine koepel en beslist aardig om te zien. De kerk is gebouwd in de 17de eeuw en de toren is uit 1767. Het interieur is prachtig met als topstuk het hoofdaltaar met beeld van de Maagd. Ook is de schatkamer te bezichtigen, let ook op de fraaie glas-in-loodramen.
In een zijvertrek van de kerk bevinden zich religieuze schatten en het beeld van de Madonna met een met sieraden bekleedt gewaad, die tegen betaling van een klein bedrag bezichtigd kunnen worden. Het beeld is een kostbaar kunstwerk uit de vijftiende eeuw, dat dus nog een paar honderd jaar ouder is dan de kerk zelf. Op feestdagen wordt het beeld buiten de kerk getoond.

Na Teror draai je de GC-42 op. Een prachtig stuk slingerend asfalt door een al even prachtig gebied. Om elke hoek krijg je weer een ander fantastisch uitzicht voorgeschoteld, een waar genot om hier te rijden! Na een kleine 10 kilometer sla je rechtsaf de GC-400 op, welke nog even vrolijk doorgaat met het aanbieden van bochten en prachtige uitzichten.
Er is een enkele plek aangegeven om te stoppen en te genieten van het uitzicht, maar eigenlijk is het de moeite waard om in elke bocht een moment te stoppen om het landschap in je op te nemen, geweldig!
Even verderop, waar de GC-400 al even verlaten is en je via de GC-220 op de GC-15 bent aangekomen, tref je Bar Perera, waar het genieten nog even doorgaat. Naast je heerlijke kop koffie zorgt het uitzicht over de prachtige bergen om je heen dat de pauze nog aangenamer wordt.

Over een werkelijk prachtig stuk asfalt met dito bochten rijd je naar het oosten van Gran Canaria. Je komt door een stukje bebouwde kom van de plaats Telde, maar wanneer je die eenmaal achter je gelaten hebt is het weer genieten met een grote G. Vergeet vooral niet af en toe te stoppen voor een blik over de geweldig mooie omgeving. Een enkele plaats waar je dat kunt doen is aangegeven, maar er zijn er vele!

Langs de oude weg tussen Ingenio en Telde, op de Montaña Bermaje, bevindt zich één van de grootste archeologische vindplaatsen van de Canarische Eilanden, Cuatro Puertas. Het complex bestaat uit verschillende grotten en dankt haar naam aan één ervan die vier ingangen heeft, oftewel vier deuren (cuatro puertas). Deze openingen zijn door de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria, de Guanchen uit de rotsen gehouwen. De berg was in de tijd van de Guanchen waarschijnlijk een heilige plek. Bewijs hiervoor bestaat uit de aanwezigheid van een altaar, dat boven de Cuatro Puertas grot gelegen is. Bij dit altaar werden waarschijnlijk religieuze rituelen uitgevoerd. Aan de zuidzijde van de Montaña Bermaje vind je een grottencomplex dat nog in zeer goede staat verkeert. De grotten hebben deuren en ramen en enkele slaapnissen. Op de muren van de grotten zie je driehoekige tekens, welke misschien te maken hebben met vruchtbaarheidsrituelen van de Guanchen. Buiten zijn interessante waterleidingsystemen te zien. Vanaf de grotten aan de zuidzijde van de berg heb je prachtig uitzicht op zee en de onderliggende vallei.

Enkele kilometers verderop, in Playa de Malenara, heb je de mogelijkheid te genieten van de lunch. Sla op de aangegeven plek rechtsaf, parkeer je voertuig en loop de boulevard op. Je hebt keuze uit een paar restaurantjes. Tijdens het eten heb je een mooi uitzicht over de zee.

Na de lunch ga je eigenlijk gewoon door met bochten draaien: bocht na bocht na bocht, er lijkt geen einde aan te komen. Via een nog geplande koffiepauze bij Restaurant Guiniguada aan de GC-42 kom je langs de botanische tuin Viera y Clavijo, gelegen in de Guiniguada ravijn. In dit ravijn vind je een werkelijk prachtige plaats: de Jardín Botánico Viera y Clavijo, de grootste van Spanje en één van de beste van de wereld. Een wandeling door de 27 hectare laat je de gevarieerde flora ontdekken, waar de Canarische Eilanden op kunnen bogen. Gelegen in de hoofdstad van Gran Canaria, in het noordoosten van het eiland, herbergt het exotische en ongelofelijke plantensoorten en meer dan 500 endemische planten, sommige in gevaar van uitsterven.
De oprichting en inrichting van de tuin was het levenswerk van de Zweedse botanicus Erik Ragnar Svensson (1910–1973). Deze zocht lang naar een plek waar zoveel mogelijk endemische soorten van het eiland konden gedijen. Hij vond uiteindelijk een geschikt terrein, met natuurlijke watervallen en grotten, aan een steile helling in de Barranco de Guiniguada. De opbouw begon in 1952 en de opening was in 1959. Svenson was de directeur tot zijn overlijden en werd toen opgevolgd door de Engelsman David Bramwell.

Na deze natuurpracht slinger je nog ongeveer 20 kilometer over mooie binnenweggetjes die weer veel van je stuurmanskunsten eisen. Uiteindelijk kom je weer in El Risco, de plaats waar je de route ook gestart is.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!