In Ajaccio kan een bezoekje brengen aan het Casa Napoléon, waar je alle heerlijkheden van Corsica vindt: witte wijnen van de Cap Corse, rode wijnen uit Ajaccio, Patrimonio en de Sartenais, likeuren, geiten- en schapenkaas, noga en 'canistrelli' (anijskoekjes).
Wie geen tijd had om gisterenavond naar de Pointe de la Parata te rijden om de zon te zien ondergaan achter de Îles Sanguinaire, kan nu eerst naar daar rijden. Want ook overdag is dit een heel mooie plek. Parkeer je motor en loop via het pad (30 min. heen en terug) naar het uiterste puntje van de kaap.

De Parata-toren is een verwoeste Genuese toren in Ajaccio. De toren staat op een hoogte van 55 meter op een rotsachtig voorgebergte, de Pointe de la Parata. De toren is in een zeer goede staat gebleven, waardoor het een van de meest karakteristieke Genuese torens op het eiland is.

Vanuit Ajaccio rijd je richting het vliegveld. Je neemt de weg om Porticcio heen om zo de eeuwige opstoppingen in die kustplaats te vermijden. Bovendien is de route door het achterland, rechtstreeks naar Agosta-Plage, leuker om te rijden. Tot aan Portigliolo volg je de kust richting Acqua Doria. Het landschap wordt plots veel kaler. De weg daalt af naar de vlakte waar de Taravo via een moerasgebied in zee stroomt.

Gelegen op het schiereiland Isolella, tegenover de Punta di E Sette Nave, onthult de Isoletta-toren een verrassend panorama over de Golf van Ajaccio en de omliggende baaien. Hij is gemakkelijk te voet te bereiken (10 min.). De toren werd gebouwd in 1608 (en gerenoveerd in 1970). De toren is in perfecte staat; men kan bijvoorbeeld het kordon van rode baksteen bewonderen, de kantelen en zelfs de putten waarin de uiteinden van de balken die de vloeren ondersteunden, werden geschroefd.

Filitosa is een archeologische vindplaats in de gemeente Sollacaro die bewoond was van het einde van het neolithicum tot de Romeinse tijd. Het is enige plek op het eiland waar megalithische menhir-standbeelden en Torreaanse torens samen voorkomen.
De opgravingen bestaan uit een aantal delen waarvan het centrale monument met 32 menhirs het meest interessant is. Op sommige van deze menhirs zijn de vormen van gezichten, zwaarden en helmen uitgebeiteld. Verspreid over het terrein staan ook een aantal losse menhirs. Allemaal stammen ze uit het megalithische tijdperk.
Verder kun je op het archeologische terrein van Filitosa een ringmuur van grote vierkante stenen vinden, enkele tegen de rotsen aangebouwde huizen en ronde torens. Deze stammen allemaal uit de latere Torreaanse periode. Ze werden gebouwd van kapotgeslagen menhirs en duiden mogelijk op een strijd tussen de twee verschillende beschavingen.
Behalve duizenden jaren oude menhirs en andere stenen bouwwerken, vind je in Filitosa tenslotte ook nog een klein museum. Hier kun je meer achtergrondinformatie over deze oudste beschavingen van Corsica te weten komen.

De brasserie bij het archeologish park is de perfecte plek om te genieten van een koud of warm drankje en iets te eten of een pauze te nemen voor of na het bezoek.

Propriano is een moderne, peperdure badplaats. Rijd om de stad heen richting Bonifacio.
Sla nog even af naar Campomoro, dat een renbaan, een klein vliegveld en een mooi uitkijkpunt heeft. Rijd de weg helemaal uit, tot voorbij het dorp en het strand. Laat daar je motor achter en loop naar de Tour Genoise (30 min. heen en terug), een gerestaureerde verdedigingstoren. Vanaf het terras heb je een panoramisch uitzicht over de Golfe de Valinco.

Op het kruispunt met de T40 kan je linksaf om een bezoek te brengen aan Sartène. Dit dorp wordt ook wel eens 'het meest Corsicaanse van alle Corsicaanse dorpen' genoemd. Het heeft heel veel sfeer. Ook is er een museum over de Corsicaanse prehistorie.

In het gehucht Roccapina zie je de Rocher du Lion, een rots in de vorm van een liggende leeuw. Dit is een van de mooiste voorbeelden van een 'tafonu', een door weer en wind gevomde rotssculptuur.
Er is ook een museum, A casa di Roccapina, dat het Corsicaanse leven op het platteland van vóór de toeristische bloei vertelt. Er is zelfs een video die bezoekers ertoe aanzet zich de vreemde diervormige rotsen in het gebied voor te stellen. Dan loop je naar buiten en zie je echte dierenrotsen en een oude herdershut met herdersgereedschap en artefacten. Je hebt ook de mogelijkheid om onder de struiken van de maquis te lopen en te genieten van hun geur. Het uitzicht over de baai van Roccapina is geweldig.

De weg loopt daarna door de Désert du Grand Sud Corse naar Bonifacio. Net voor je de stad bereikt, kan je nog afslaan naar de Chapelle de la Trinité, een voormalig klooster. De weg is heel smal en in geen al te beste staat. Maar de uitzichten die je krijgt zijn adembenemend.
Deze ongewone plaats ligt 200 meter boven de zeespiegel, op granietrotsen met vreemde vormen en biedt uitzicht op de citadel van Bonifacio, zijn majestueuze kliffen en de grillige kusten van Sardinië.

Je bent nu op enkele kilometers van Bonifacio. De stad zelf is zeer bezienswaardig, maar met name de ligging is bijzonder. Bonifacio is gebouwd op witte kalksteenrotsen die door de wind mooi uitgesleten zijn. Tegenover de oude stad is een uitzichtpunt vanwaar je de stad in zijn geheel ziet liggen. Het uitzicht vanaf hier is weergaloos. Je ziet dat de oude stad voor een deel boven de zee zweeft.
De oude stad van Bonifacio is omringd door een stadsmuur waar je ook een stukje op kunt wandelen. Vanaf hier heb je ook een mooi uitzicht over de stad en de kuststrook. Daarnaast kun je lekker door de oude smalle straten slenteren. Wandel door de Rue des Deux-Empereurs waar zowel Karel V (op huisnummer 4) als Napoleon (op huisnummer 7) hebben gewoond.
Nagenieten kan je in een van de vele bars langs de haven.