De rit bestrijkt een belangrijk deel van het culturele erfgoed van de streek waarover in de Middeleeuwen de graven (bijna altijd Raymond geheten) vanuit Toulouse de scepter zwaaiden. De grafelijke route doet vooral de (vesting)stadjes en kastelen aan. Je volgt de wegen die de loop van de in kloofdalen (gorges) opgesloten rivieren nemen, zoals de belangrijkste rivieren Aveyron en Tarn. De streek waarin de routes liggen, heet Rouergue. Dit grillige gebied langs de zuidelijke rand van het Centraal Massief raakt steeds meer ontvolkt.

Je begint de route in Saint-Antonin-Noble-Val en stopt in Najac.
Waar het kloofdal van de Tarn iets meer ruimte krijgt, zijn de plat gedekte huizen van Saint-Antonin-Noble-Val gebouwd. De benedictijnse abdij waar de relikwieën van de heilige Antonin waren opgeslagen, is verdwenen. Wel heeft het historische stadje nog een van de weinige overblijfselen van romaanse burgerlijke architectuur. Aan een sfeervol plein staat namelijk het 12e-eeuwse Hotel de Ville. Het is nu deels als folkloristisch, deels als archeologisch museum in gebruik. Hoewel de oude straatjes rond de Place de la Halle aantrekkelijk zijn, verdient vooral de omgeving een voettocht. Vanaf het stadje lopen tien bewegwijzerde routes naar onder meer de hoog gelegen Roc d'Anglars en naar het keteldal van Bône. Als je met de stroom van de Tarn meerijdt, bereikt je de afslag naar Penne. Penne zou met zijn steile straatjes en romantisch gelegen burchtruïne veel meer door toeristen bezocht worden als het niet zo verstopt in het groen lag.

Na Penne rijd je naar het Cháteau de Cayla. Dit familieonderkomen van de dichter- schrijvers Maurice de Guérin en zijn zuster Eugénie de Guérin (19e eeuw) is ingericht als museum. Maurice de Guérin leverde met zijn werk een bijdrage aan de romantische litera­tuur en werd vooral bekend door zijn gedicht 'Le Centaure'. Nadat broer en zus zich in de Parijse literaire kringen hadden opgehouden, zochten ze in hun geboortehuis weer de rust om te kunnen schrijven.

Je rijdt in oostelijke richting naar Cordes. Dit heuvelstadje is een klim waard. Rond stadswallen en achter stevige poorten staan de straatjes vol met gotische huizen. De schoonheid van de panden is te danken aan de 14e-eeuwse handelswelvaart. Leer, kleurstoffen en linnen, daar draaide het in Cordes om. Bij de laatste eeuwwisseling was Cordes echter niet meer dan een dromerig, vervallen dorp. De gerestaureerde stad trekt nu een stroom toeristen. Opvallende gebouwen zijn het Maison du Grand Ecuyer met waterspuwers en het Maison du Grand Veneur met jachtscènes aan de gevels. Beide huizen staan in de Rue Voltaire. De centrale markthal werd destijds benut om stoffen van hand tot hand te doen gaan. Vanaf het Terrasse de la Bride achter de markthal valt een fraai vergezicht te bewonderen.

Je volgende plaats van betekenis is Albi. Aan de kleuren van de stad Albi is te zien dat de winning van natuursteen in de directe omgeving niet mogelijk was. Verreweg de meeste gebouwen zijn er uit baksteen opgetrokken. De compacte binnenstad kan je urenlang bezighouden. De kathedraal Sainte-Cécile doet met haar imposante toren van buiten aan als een kasteel, maar binnen verrast een turbulent interieur je met een magnifieke koorwand. De gewelven van de kathedraal zijn in renaissancestijl geschilderd. Het zijn schilderingen van voortreffelijke kwaliteit. Deze goddelijke 'vesting' werd door bisschop Bertrand de Castanet opgetrokken. Hij had veel vijanden en wilde zich daarom zowel in zijn paleis als in 'zijn' kerk veilig wanen. Dat paleis, het Palais de la Berbie, ligt naast de kathedraal en vormt de tweede toeristische attractie van Albi. Het huisvest een museum dat aan de schilder en graficus Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901) is gewijd. Vooral zijn vroege werk, maar ook het zo bekende kokette en ironische grafische werk is aanwezig. De breekbare anderhalve meter grote gestalte van de kunstenaar is in was gekneed en staat in het wassenbeelden­ museum zuidelijk van de kathedraal. Hij staat tussen andere illustere Albigenzen in, zoals de bloeddorstige bisschop Bertrand de Castanet en de plaatselijke heilige Salvy.
Naast het pand staat het geboortehuis van de graficus, opnieuw ingericht als Lautrecs jeugdhuis. Albi is een heerlijke stad om in rond te dwalen. De middeleeuwse Pont Vieux, het renaissance-stadhuis en de intieme kerk St.-Salvy zijn slechts enkele van de overige bezienswaardigheden.

De volgende stop is het in de 16e eeuw herbouwde kasteel van Bosc, fraai gedekt met leisteendaken. Het omvat een fraaie bibliotheek, een wapenzaal, een grote salon en een familiemuseum. In de wapenzaal hangen tapijten uit Aubusson en het familiemuseum bevat tekeningen van de vader en de ooms van Henri de Toulouse­ Lautrec. De schilder zocht het familiegoed vaak op en veel objecten herinneren dan ook aan hem. Niet ver van het kasteel stroomt de idyllische rivier de Viaur door een aangename, beboste omgeving. Een indruk­ wekkend treinviaduct, het Viaduc du Viaur, hangt boven het water. Het is gemaakt door Bodin, een leerling van Eiffel.

Je nadert nu het eindpunt van deze trip. Najac is een schoolvoorbeeld van de versterkte plaatsen in de middeleeuwse Midi. De strategische positie op een heuvel in een lus van de Aveyron werd benut door onder anderen de graven van Toulouse. Er is slechts één enkele toegang tot de heuveltop. Drie elkaar opvolgende ommuringen moesten de vijand tegenhouden. Een 13e-eeuws kerkje aan de voet van het kasteel herbergt een dubbele kerkschat: een reliekkruis van zilver en een smeedijzeren kaarsenpoort. Om een schitterend uitzicht te hebben op Najac kun je het beste even het stadje uitrijden tot voorbij het kasteel.. Dan kun je voldaan nagenieten met een drankje als het kan op een terrasje.