De Jura is een gebergte aan weerszijden van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. In de zomer komen talrijke toeristen naar de Jura om te genieten van de veelzijdige natuur. Naald- en loofbossen, druipsteengrotten, watervallen, meren, onderaardse rivieren: je vindt het er allemaal! Tijdens de winter is de Jura een aantrekkelijk gebied voor skiliefhebbers, langlaufers en snowboarders. Gezien de diversiteit van de route en de prachtige omgeving waar je doorheen rijdt waardeer ik deze route met 5 sterren.

De start van de route ligt bij Hotel Etoile de Neige in Métabief. Na het dorpje verlaten te hebben rij je al snel op de N57 richting het noorden. Een kilometer of tien verderop passeer je La Cluse-et-Mijoux. Vlak na dit plaatsje zal het je opvallen dat er aan de linkerkant van de weg een riviertje te vinden is, genaamd Le Doubs (uitspraak Doe). Dit riviertje met een lengte van 430 kilometer heeft haar oorsprong in de Jura op een hoogte van 937 meter en mondt uit in de Saône, op een hoogte van 137 meter.
De naam van deze rivier komt van het Latijnse 'dubius', wat staat voor twijfelaar. De bron en de uitmonding liggen maar 100 kilometer uit elkaar, maar toch heeft de rivier een lengte van 430 kilometer. Met als gevolg dat de rivier meandert, ofwel bochtig door het landschap kronkelt. Dat er ooit iemand heeft bedacht om een weg langs deze rivier te leggen! Bocht na bocht komen we hier tegen, de spaarzame rechten stukken zijn hard nodig om de oriëntatie weer op orde te krijgen.

Het volgen van deze Doubs duurt tot aan Morteau. De route verlaat hier deze rivier. De hoogste tijd om even bij te komen van dit prettig stukje sturen! Dat kun je doen door een bezoek te brengen aan 'Le Musée de l'Horlogerie de Morteau', vrij vertaald het Horlogemuseum van Morteau.
Morteau is lange tijd een essentiële stad geweest in de horloge-industrie van Franche-Comté. Het museum werd in 1985 opgericht onder leiding van Constant Vaufrey. De heer Vaufrey, voormalig horlogemaker en loco-burgemeester, wilde het erfgoed van de horlogemakerij uit de Franche-Comté behouden en toeristen kennis laten maken met de geschiedenis van Morteau.
Het museum, verdeeld over twee verdiepingen en zeven tentoonstellingszalen, heeft een zeer grote collectie: gereedschappen, machines, bouwklokken, Comtoise klokken, kartels, zakhorloges uit alle periodes en astronomische klokken (van 1855 en 2004) nodigen de bezoeker uit voor een reis door de tijd.
De collecties worden voortdurend aangevuld met de aanschaf (schenkingen, aankopen, bruiklenen) van nieuwe stukken. In 2015 werd een Comtoise-klok uit 1730 geïnstalleerd, evenals een Jaeger-Lecoultre-wekker uit de jaren 50.
Voor informatie over openingstijden en adresgegevens zie onderstaande link.

Na Monteau slinger je verder door de Franse Jura richting het eerste pauzepunt van vandaag, maar vlak voordat je daar aankomt steek je de volgende rivier over die de route een tijdje zal volgen, de Dessoubre. Dat is een, met een lengte van 33 kilometer, veel minder lange rivier dan de Doubs, maar het meanderen is er niet minder om.

Na 15 kilometer is een uitzichtplatform, Le Belvedère du baron, welke je een prachtig uitzicht biedt over de omgeving waar je zojuist doorheen hebt gereden. Van bovenaf krijg je een heel goed idee hoe de Dessoubre door het landschap slingert en hoe de weg daar langs loopt. Zeker een bezoek waard, al is het alleen maar voor de foto.

Na het platform slinger je nog steeds over de D39 langs de Dessoubre tot je bij Saint-Hippolyte dit riviertje oversteekt en op de D437 uitkomt. Langs deze weg stroom dan weer de Doubs, waar we eerder langs hebben gereden. Meanderen doet de Doubs nog steeds, het slingeren langs deze rivier gaat dus onverminderd verder. Het water wordt een aantal keren over gestoken, waardoor je de ene keer het water rechts van je hebt en de andere keer links.
Bij het dorpje Brémoncourt steek je wederom het water over, kort daarna rij je Zwitserland in. Het riviertje trekt zich weinig aan van Frans of Zwitsers grondgebied, ze meandert vrolijk verder, en de route dus ook. Het enige dat verandert is, is de wegaanduiding. Dat is nu de 249, waar natuurlijk de strenge Zwitserse regelgeving geldt v.w.b. snelheden.

Nadat je een kilometer of tien in Zwitserland rijd kom je langs Saint-Ursanne. Saint-Ursanne is een oude stad in het Zwitserse kanton Jura, dat veel van zijn middeleeuwse karakter heeft behouden. De stad bevat veel historische gebouwen, waaronder een aantal kerken, een klooster, veel middeleeuwse huizen en een 18e-eeuwse brug, de Doubsbrücken. Deze brug is vanaf de weg waar de route overheen komt prima te zien.
Het stadje kent ook een drietal eeuwenoude poorten. Het oude centrum met de bezienswaardigheden is alleen te bereiken via één van deze poorten.

Vlak na Saint-Ursanne wordt de Doubs verlaten en vervolg je de route door Zwitserland. Zonder dat je er erg in hebt rij je Frankrijk weer in en volg je de D432 richting Ferrette, waar een stop is gepland voor de lunch.

Na de lunch voert de route je aan de noordkant langs Basel. Bij het oversteken van de Rijn rij je Duitsland in. Vlak na de grens, bij het plaatsje Schlipf zie je aan de rechterkant een riviertje verschijnen, de Wiese.
De Wiese is een zijrivier van de Rijn. Ze ontspringt vlak bij de Feldberg in het Zwarte Woud op ongeveer 1200 meter hoogte. Op haar 55 kilometer lange tocht naar de monding in de Rijn bij het Zwitserse Basel stroomt ze onder andere door de steden Todtnau, Zell im Wiesental en Lörrach.
Ook deze Wiese wordt lange tijd gevolgd. Op sommige plekken verlies je haar even uit het oog, maar verderop vormt ze toch weer een onderdeel van je uitzicht.

Tot aan Feldberg is de Wiese in beeld, enkele kilometers voor deze hoogste pas van het Zwarte Woud kom je langs Todtnau. Vlak bij Todtnau ligt de berg met de naam Hasenhorn met een hoogte van 1156 meter. Tegen de hellingen van deze berg is een rodelbaan aangelegd, de Hasenhorn Rödelbahn. Volgens de website is dit de meest spectaculaire rodelbaan in Duitsland. Dat moet uiteraard even getest worden! Gelukkig hoef je niet omhoog te lopen, want er is een stoeltjeslift aanwezig om je naar boven te brengen.

Na Todtnau kom je over de Feldbergpas, met een hoogte van 1231 meter het 'dak van het Zwarte Woud'. Bovenop deze pas kun je op het terras van hotel Kokoschinski aanschuiven voor een versnapering. Het terras van dit hotel biedt een geweldig uitzicht, reden om daar maar eens onder het genot van een kop koffie of wat anders van te gaan genieten. De alcoholvrije Weizen doet het ook erg goed!

Na de Feldbergpas loopt de route een klein stukje over de B500, ook wel bekend als de Schwarzwald-Hochstrasse. Na enkele kilometers verlaat je deze en rij je verder over de B315, wat ook een fantastisch mooie weg is. De B-wegen in het Zwarte Woud kenmerken zich door de bijna perfect te noemen kwaliteit van het asfalt.
Na een aantal dorpjes kom je in Bonndorf het laatste tankstation tegen op deze route. Wellicht niet onverstandig om hier de tank te vullen.
Vanuit Bonndorf is het nog een 25 kilometer naar Gasthof zum Rössle in Fürstenberg. Een niet al te groot hotel waar het gelijknamige Weizenbier wordt geschonken, namelijk Fürstenberg. Smakelijk biertje!

Je kunt ervoor kiezen om te eten in het restaurant van Gasthof zum Rössle, maar een aanrader is om richting restaurant Wirtschaft zum Bären te gaan, waar een selectie zelfgemaakte taarten, snacks of seizoensgerechten voor je klaar staat. Tip: De Eintopf is er erg lekker en goed gevuld. De lepel blijft er rechtop in staan!.
De weg ernaar toe is simpel: Loop vanuit het hotel richting de kerk (de Kirchstraße), ga voor de kerk langs naar rechts en volg deze weg 1500 meter. Mooie wandeling zo vlak voor het eten.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!