De negende en laatste route uit de ‘Alps & Dolomites 2020’ routecollectie is dan wel een terugkeerroute, ze blijft, zeker de eerste 200 kilometer, eveneens een route om duimen en vingers bij af te likken…

De route start aan Hotel ‘Schiff am Schluchsee’ om via het Naturpark Südschwarzwald en de toeristische Titisee snel het Zwarte Woud in te duiken met zijn heerlijk bochtige wegen. Niet dat u hier letterlijk nog ‘hoge toppen gaat scheren’, maar er liggen nog héérlijke bochtjes en hellinkjes op u te wachten in het mooie Zwarte Woud, en zeker tussen routepunten 3 en 7. Een héérlijke 120 kilometers pure fun over uitmuntend asfalt. Een groot deel van deze 120 kilometers zijn trouwens ‘groene’ Michelinwegen, en dan weet u wellicht al genoeg…

Na een korte pauze ter hoogte van routepunt 6 nadert u de beroemde ‘500’ of de lyrisch bezongen Schwarzwaldhochstrasse. Is dat een mooie baan? Jazeker, u moet ze ooit gereden hebben, bucketlist materiaal en ook ‘groen’ by the way. Maar toch zijn er enkele kanttekeningen te maken.

De Schwarzwaldhochstrasse is beroemd en u zal snel doorhebben waarom. De zichten over en doorheen het Zwarte woud zijn niet anders dan uitmuntend, net als de baan overigens. Een biljartlaken ligt soms zelfs niet zo strak. Maar daar knijpt hem nu net het schoentje. Omdat het zo’n mooie, open, brede, uitmuntend aangelegde weg is wanen velen zich hier de koning te rijk en voelen ze zich onaantastbaar. Met de daarbij horende hoge snelheden en kapriolen…. Ze zijn soms niet alleen een gevaar voor de meer bedaarde motorist, ze lokken ook de ‘Deutsche Polizei’ die hier hard optreedt tegen overtreders. En hoewel de vele snelheidsbeperkingen soms wel vragen oproepen zal hun reden van bestaan wel érgens te vinden zijn. Wij vermoeden ergens bij de selectie van onaantastbaren….

De ‘500’ loopt tot in Baden-Baden. Gelet op de drukte daar hebben wij een korte pauze voorzien (rp9) net nà deze grote stad.
Vanaf nu worden de banen groter, breder en gaan ze iets vlakker lopen. Het bochtenwerk heeft u nu achter de rug.

U kruist nog de Rijn op routepunt 11 en vanaf routepunt 12 rijdt u doorheen het Pfalzerwald dat, tezamen met de Vogezen, tot het UNESCO erfgoed behoort.

Vooraleer volop de snelweg op te gaan is nog een korte pauze voorzien ter hoogte van Pirmasens (rp13). Een korte pauze en mogelijks ook een vestimentaire aanpassing aan de snelwegrit kan hier plaatsvinden.

Op routepunt 14 bent u de Duits-Belgische grens net gepasseerd en kan u de aanzet maken naar de laatste 140 kilometers die u terug tot in Tessenderlo brengen, de plaats van vertrek ook van deze 9-daagse routecollectie.

Deze route is en blijft een terugkeerroute waarin minder aangename snelwegkilometers verscholen zitten. Dit mindert een beetje de score, maar de route is toch nog minstens zijn vier sterren waard. De bijzonder lekkere 120 kilometers na de start en de aansluitende 50 bucketlistkilometers van de Schwarzwaldhochstrasse zorgen er voor dat de eerste 200 kilometers omgezet worden in pure ontspannende fun, ondermeer ook dankzij het uitmuntende Duitse asfalt. Dat maakt de rit toch wel aanzienlijk lichter. En ook het feit dat, na de fundrive, onmiddellijk met snelwegkilometers kan begonnen worden om de reis tot een goed einde te brengen, maakt uiteraard ook veel goed. Desondanks is dit een rit die uithoudingsvermogen vraagt. En op de hoge snelheids autostrades ook de nodige aandacht. Neem daarom de vele rustpunten ernstig in overweging en dan zal deze route ongetwijfeld mee bijdragen tot de hopelijk onvergetelijke ervaring die deze routecollectie u heeft gebracht.