De redelijk onbekende streek Thiérache is van oudsher een grensgebied vlakbij België en dat zorgde nogal eens voor problemen. Vooral ten tijde van de Spaanse overheersing in de Nederlanden in de 16e en 17e eeuw was dat het geval. De godsdienstoorlog woedde volop en de grensbewoners hadden veel last van plunderende (Spaanse) soldaten en rovers. Waar mogelijk werden in de omgeving de herenhuizen, kastelen en boerderijen versterkt om te zorgen dat de bewoners veilig waren en de belagers buiten de muren bleven, maar daar waar geen of niet genoeg versterkte huizen waren, besloot men de kerken aan te passen. Meestal werden bestaande kerken verbouwd en versterkt. Een enkele kerk werd opnieuw gebouwd.

De dorpen liggen hier dicht bij elkaar en je kunt veelal de kerktoren zien van het naastgelegen dorp. In vroegere tijden was dit zelfs levensreddend. Als er een aanval op handen was dan werden de kerkklokken geluid die in de wijde omtrek te horen waren. Het volgende dorp luidde ook de klokken en het daarop volgende dorpen, zodat iedereen zich op tijd in veiligheid kon brengen. De dorpsbewoners en soms ook soldaten, trokken met have en goed naar de kerk.
Men klom omhoog via de nauwe trapopgang de toren in waarna men in een grotere ruimte kwam waar men dagen kon verblijven. Sommigen kerken beschikten over meerdere verdiepingen. Zelfs het vee werd de smalle trap opgedreven. De ruimten waren niet bijzonder groot en met velen was het snel overvol. Er was een rookkanaal zodat er gekookt kon worden en er waren houten afscheidingen waar men de meest waardvolle dieren kon huisvesten. In de toren(s) waren smalle (schiet)sleuven aangebracht waar de dorpsbewoners de vijand kon beschieten of pek of olie naar beneden konden gooien om zich zo enigszins te verdedigen.

Deze rondgang langs de versterkte kerken concentreert zich in de Vallée de l'Oise. De route begint en eindigt in Guise, de stad vol verrassingen! In het middeleeuwse kasteel, gedomineerd door de donjon, gaven de hertogen van Guise in de 16e eeuw hun toestemming voor het creëren van een van de grootste bastions in het noorden van Europa, dat vervolgens de aandacht trok van Vauban. Door een bombardement tijdens de Eerste Wereldoorlog, had het kasteel kunnen verdwijnen onder een stortplaats. Vanaf 1952 wordt het gerestaureerd door de Club du Vieux Manoir.
Daarnaast is Guise beroemd om de sociale utopie van de Franse industrieel Godin met het gebouwencomplex Familistère, bestaand uit 558 appartementen en 350 woningen. De Familistère, gebouwd in 1859, is een vorm van sociale woningbouw die erop gericht was alle comfort, tot dan toe voorbehouden aan de rijke burgerij, ter beschikking te stellen van de arbeidersklasse. Het gebouw had een centrale binnenplaats onder een glazen dak. De bewoners hadden een zeer comfortabel en luxueus leven. Alle woningen en appartementen hadden stromend water, een vuilniskoker en twee wc's. Voor die tijd een grote hygiënische vooruitgang, Het gebouw is nog grotendeels intact.

Het platteland is echter niet zo spannend; Je verlegd je focus op het ontwaren van een versterkte kerk. Meestal zie je ze al van grote afstand. Doordat de dorpen dicht bij elkaar liggen, belooft de route onvoorspelbaar te zijn en loopt de weg over het algemeen binnen door, langs kerkenpaden en boerenweggetjes. Bij de mooiste exemplaren is extra tijd opgenomen en als het dorp zich er voor leent een stop voor koffie of lunch. In deze streek is het vinden van een tankstation een uitdaging en je wordt geadviseerd je tank te vullen bij aanvang.