De rit start aan de vakantiewoning net buiten Spina. Het logement bevindt zich op de eerste verdieping waar je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Er is een ruime parking bij de woning. Je bereikt de woning via een 500 m lange gravelbaan die goed berijdbaar is.
Het eerste tankstation op deze rit is na 13 km in Piegaro.

Het Museo Civico Archeologico delle Acque di Chianciano Terme, gehuisvest in een voormalige 19de-eeuwse graanschuur in het hart van het historische centrum, kan bogen op de belangrijkste collectie ter wereld van Etruskische canopen of asvaten in menselijke vorm.
De tentoonstelling opent met enkele reconstructies van begrafenissen en grafgiften, waaronder aardewerk in bucchero en brons, gefigureerd keramiek en amforen, te dateren tussen de zesde en vijfde eeuw vóór Christus, tijdperk van maximale ontwikkeling van de stad.
De collectie canopen van de opgravingen in de uitgestrekte necropolis van Tolle is zeer rijk. Als bewijs van de daaropvolgende Hellenistische periode zijn er ook talrijke albasten asurnen. Het monumentale fronton van terracotta dat een heilig gebouw sierde in de Astrone-vallei, niet ver van de bron van de Fucoli, en gewijd aan een heilzame godheid, behoort ook tot dezelfde periode. Het laatste deel van het museum documenteert de exploitatie van de rijke bronnen van Chianciano in de Romeinse tijd, toen luxueuze villa's en grote thermische gebouwen werden gebouwd voor therapeutische doeleinden, waarin wordt gezegd dat de dichter Horace ook werd behandeld.

Je rijdt een stukje langs het natuurreservaat Pietraporciana richting Val d'Orcia. Het landschap is hier open en zorgt voor mooie vergezichten.
Het Spedaletto-kasteel werd gebouwd in de 12de eeuw en was een ontvangstplaats voor 'Rome'-reizigers en pelgrims. Sinds 1236 werd het complex beheerd door het ziekenhuis van Santa Maria della Scala in Siena en heette het ' Spedale del ponte dell'Orcia'. Deze positie maakte het 'kasteel' strategisch nog belangrijker. Het bezat een rijkdom die door verschillende schenkingen werd verkregen.
Het kasteel heeft een vierkante plattegrond met torens op elke hoek, met prachtige stenen consoles en kantelen langs de hele omtrek en een prachtige versterkte toegangsdeur met een machtige donjon ter verdediging. Op de eerste binnenplaats vinden we onmiddellijk links van de deur de gotische kerk van het ziekenhuis met een prachtige gevel verrijkt met een roosvenster. De tweede toegangsdeur, verfraaid met stenen wapenschilden, leidt naar een tweede binnenplaats, het hart van het fort. Het complex is in uitstekende staat door de recente restauratiewerkzaamheden. De buitenkant van het kasteel is vrij te bezoeken.

Even verder sla je af naar Bagno Vignoni naar het Parco dei Mulini. Er is een ruime parking aan de ingang van het dorpje.


Bagno Vignoni is zeer uniek: nergens anders in Italië vind je het centrale plein met een zwembad gevuld met warmwaterbronnen. Het plein uit de renaissance, 49 meter lang en 29 meter breed, is gebouwd direct boven de oorspronkelijke warmwaterbronnen. De Etrusken en Romeinen hielden niet alleen van warmwaterbronnen omdat ze schoon waren, maar ook vanwege hun medische eigenschappen. Sinds de 9de eeuw worden de bronnen vermeld in oude reisverslagen van abten en anderen die hun pelgrimstocht naar Rome maakten (en velen naar Jeruzalem). De warmwaterbronnen in Bagno Vignoni hebben altijd water laten stromen, zelfs tijdens de warme zomermaanden, daarom zijn er door de eeuwen heen verschillende watermolens langs de rivier de Orcia gebouwd. Deze oude molens, samen met een complex systeem van waterkanalen en kloven, vormen tegenwoordig het Parco dei Mulini, of Park van de Molens, gecreëerd in de jaren negentig.
Je kan de bronnen achter het plein en over de klif volgen langs de overblijfselen van de oude molens en naar beneden gaan zoals vermeld naar het 'Park van de molens' waar je kan genieten van de gratis zwembaden met natuurlijk warm water!

Even buiten het stadje zie je het fort van Tentennano dat op een rotsachtige uitloper oprijst. Het stamt uit het jaar 850 en was eeuwenlang een van de meest strategische controlepunten van de Via Francigena. Bij de restauratie in 1250 bleef de buitenkant behouden maar er is er weinig overgebleven van het interieur van het fort.
De weg slingert verder zuidwaarts. Ook hier kan je weer genieten van mooie vergezichten.

Gelegen op de top van een 896 meter hoge uitloper van basalt, domineert het kasteel (of fort) van Radicofani de stad beneden en de Val d'Orcia. Radicofani en zijn fort maken deel uit van een artistieke, landschaps- en historische context die loopt van de Via Francigena, door het Val d'Orcia-park en de glooiende heuvels van de provincie Siena. De rondleiding leidt je naar de ontdekking van de ondergrondse tunnels die leiden naar de vijf bastions, volledig verlicht en open voor bezoekers, en naar de donjon (oude fort) met zijn toren, waarbinnen zich het historische museum bevindt, verdeeld over drie verdiepingen. De archeologische vondsten van het museum zijn afkomstig uit een nederzetting uit de late bronstijd (12de-10de eeuw voor Christus) die zich ter hoogte van Radicofani bevond. Als we de klim voortzetten, komen we op het terras van de kantelen, bijna 1000 meter boven de zeespiegel. Dit is het hoogste punt in de hele Val d'Orcia, dat een 360° uitzicht biedt op het omringende landschap.

San Casciano dei Bagni is een bijzonder dorpje in het zuidelijke deel van Toscane. San Casciano dei Bagni staat bekend als kuuroord. Uit heel de wereld komen toeristen naar het dorpje toe om zich te goed te doen aan het helende water. In de regio zijn er meer dan veertig verschillende natuurlijke warmwaterbronnen te vinden. Ze zijn zwavelrijk en zouden volgens sommigen een helende werking hebben. Er zijn in de buurt van het dorpje enkele kuuroorden waar je jezelf een complete verwendag kunt geven. Wil je liever geen geld uitgeven maar toch van het zwavelrijke water genieten kun je een van de oude Romeinse baden bezoeken. De baden hebben een constante temperatuur van 42 graden Celsius.

Even pauzeren kan je in Bar Sport in Ponticelli voor een lekkere koffie of frisdrank, een ijsje of gebak.

Op ruim vijfhonderd meter hoogte boven de Valdichiana in Umbrië, verrijst een schitterend bakstenen stadje dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op iedereen die houdt van pittoreske steegjes, verrassende doorkijkjes en kleurrijke fresco’s. Als je de plattegrond van Città della Pieve aanschouwt, zie je dat de stad lijkt op een adelaar, die dreigend naar het zuiden lijkt uit te halen. Città della Pieve is verdeeld in drie wijken, terzieri genaamd, die min of meer overeenkomen met drie verschillende sociale klassen.
De kop van de adelaar komt overeen met de wijk Castello waar de ridders woonden, terwijl de buik wordt gevormd door de wijk Borgo Dentro, waar de gegoede burgerij vertoeft. Gezamenlijk bestrijken de vleugel en de staart het territorium van de wijk Casalino, het thuis van de kleine burgerij en de ambachtslieden. In elke wijk zijn de gebouwen voornamelijk opgetrokken uit rode baksteen. Deze steensoort is typisch voor Città della Pieve, want de stenen worden hier uitgegraven en gebakken. Het zorgt voor een warme sfeer in de smalle straatjes. Het is bijna een doolhof, met op elke hoek weer een nieuwe verrassing: wapperende was, een klein Mariabeeldje, een vintage Vespa, een trap met potten vol kleurrijke bloemen… Città della Pieve staat bekend om de productie van saffraan. In de middeleeuwen was dit een van de belangrijkste exportproducten. Het werd niet alleen gebruikt in de keukens van de rijke families, maar ook in de ateliers van schilders, als natuurlijke kleurstof, en voor het kleuren van zijde en andere stoffen.
Het Palazzo della Corgna lijkt aan de buitenkant niet direct een pareltje, maar wie eenmaal over de drempel stapt, ontdekt schitterende fresco’s van Pomarancio en Salvio Savini, tot in detail beschilderde deuren en authentieke vloeren. De trouwzaal, waar ook al veel Nederlandse bruidsparen het jawoord uitspraken, lijkt regelrecht uit een sprookje te komen. De perfecte setting voor een Italiaanse bruiloft. Het Palazzo della Corgna is het belangrijkste adellijke huis van Città della Pieve. Momenteel is het eigendom van de gemeente. Zowel de bouwstructuur als de decoratie zijn gerestaureerd.

Het heiligdom van de Madonna di Fatima is de trots van Città della Pieve. Dit is het eerste Italiaanse heiligdom gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. Het complex van de voormalige kerk van San Francesco ligt net buiten Porta Perugina, aan het begin van de oude Via Pievaiola. Het is in feite het enige originele deel dat na de verwoesting in 1766 is overgebleven. Zelfs het klooster werd in die jaren en daarna, tussen 1845 en 1860, ingrijpend verbouwd. De kerk van San Francesco werd na de Tweede Wereldoorlog omgevormd tot het Italiaanse heiligdom van de Madonna di Fatima.

De co-kathedraal van Saints Gervasio en Protasio heeft een zeer oude geschiedenis. De primitieve constructie dateert uit de 4de-5de eeuw, werd vervangen door een romaans gebouw in de 8ste eeuw, dat op zijn beurt in de 13de eeuw werd gerenoveerd in de gotische stijl. Van deze oude ingrepen zijn er nog maar een paar sporen over in de huidige kerk, die dateert uit de 16de-17de eeuw. De zijkapellen en de klokkentoren naast het gebouw behoren tot deze periode. Van buiten ziet deze kerk er ietwat sober uit, maar binnen word je verrast door een majestueus schip. In deze kerk zijn werken van kunstenaar Pietro Perugino te bewonderen. De kathedraal heeft een Latijns kruisplan en er zijn maar liefst zes kapellen. Op het altaar zie je ook een werk van Perugino met de Maria en de beschermheiligen van Città della Pieve. De bouw van de crypte onder het hoofdaltaar dateert uit de gotische periode en is gebouwd op de overblijfselen van eerdere civiele gebouwen uit de Etruskisch -Romeinse tijd.

In Marsciano kan je de motor voltanken. Dit is het laatste benzinestation voor je de vakantiewoning terug bereikt, na een goedgevulde maar prachtige tocht door Umbrië en Toscane.