De rondrit kan gemakkelijk gestart worden aan het benzinestation naast de Carrefour. Heb je nog voldoende brandstof om de eerste 40 km te overbruggen, dan wacht je best met tanken tot in Andorra. De benzine is er merkelijk goedkoper!

Ax-les-Thermes trekt het hele jaar bezoekers: ze komen 's zomers om te wandelen, 's winters om te skiën en het hele jaar om te kuren. Er zijn maar liefst tachtig bronnen, met een temperatuur die varieert van 18 tot 78 °C. Op de Place du Breilh, aan de rand van de oude stad, stijgen de dampen op uit het warme Bassin des Ladres (1250). Koning Lodewijk de Heilige liet het aanleggen voor zijn soldaten die met lepra waren teruggekeerd van de kruistochten. Het bassin heeft later andere functies gekregen, zo werden er kleren in gewassen of pas geslachte varkens ... Ook in de straatjes vind je bronnen en fonteinen, tussen vakwerkhuizen uit de middeleeuwen.

Verlaat Ax via de N20 richting Spanje en Andorra. Het is geen moeilijke weg, maar op mooie dagen kan het hier erg druk en daardoor gevaarlijk zijn, vooral vanwege de toeristenbussen en groepen motorrijders onderweg van of naar Le Pas de la Casa. Er wordt regelmatig gesurveilleerd, vooral in het weekend, en bovendien is er in het dal altijd radarcontrole. Een kleine 30 km verderop bent u bij de grens van Andorra en Le Pas de la Casa. El Pas de la Casa dankt zijn naam aan een herdershut die hier stond aan het begin van de twintigste eeuw (Pas komt van bergpas, casa betekent 'huis' of 'hut').
Dit is het hoogstgelegen dorp van het prinsdom, maar vooral een paradijs voor mensen die belastingvrij willen winkelen. Het is er het hele jaar druk.

Volg richting Andorra-la-Vella, niet de weg via de tunnel, maar de route over Port d'Envalira. Iets buiten Le Pas kom je langs diverse tankstations waar de benzine heel goedkoop is: een mooie gelegenheid om voor de rest van de dag brandstof in te slaan.

Port d'Envalira kan wel eens dicht gesneeuwd zijn, maar dat probleem is altijd binnen 24 uur verholpen. Met 2408 meter is het de hoogste bergpas van dat gebergte waar een weg over gaat en tevens is het de hoogste bergpas van Europa die het gehele jaar door geopend is.
Houd er rekening mee dat het er vanwege de wind erg koud kan zijn. De pas ligt op de waterscheiding tussen de Middellandse Zee, waar de Valira naartoe stroomt en de Atlantische Oceaan, waar de Ariège in uitmondt. Je kijkt er uit op de bergen van Andorra (tot 2942 m).

Tijdens de mooie afdaling ziet u in het zuiden de Pic deis Pessons liggen. In Canillo sla je rechtsaf en volg je een mooi weggetje. Vanaf de Collet de Montaup - en meer bepaald vanaf het uitzichtpunt Roc des Quer - kun je het werk van de gletsjers in Andorra gedurende 2,6 miljoen jaar zien, die het huidige U-vormige reliëf van de valleien hebben gevormd. Een ander opvallend kenmerk van dit gezichtspunt is de aanwezigheid van zeer bijzondere roofvogels. Sommige zijn het hele jaar door te zien, zoals de steenarend, de lammergier of de buizerd, en andere alleen als ze in de zomer broeden of op doorreis zijn, zoals de Europese honingbuizerd, de zwarte wouw of de slangenadelaar. Ook heb je kans om enkele moeflons te zien springen, aangezien ze in de middel- en hoge bergen leven.
Langs deze smalle weg heb je nog enkele uitzichtpunten op de omringende bergen.

De vallei van Andorra was tussen de 17de en 18de eeuw een ijzer producerend gebied. In de Rossell ijzersmederij in La Sassana is één van de best bewaarde voorbeelden van deze ijzerindustrie in de Pyreneeën.

Andorra-la-Vella, de hoofdstad van Andorra, is een moderne metropool: lawaaierig en vervuild door het drukke verkeer. Ook hier komen veel mensen in de grote winkelcentra hun inkopen doen. Rustiger is het in de straatjes van het historische centrum, tussen de oude huizen.

! Sla buiten de stad, in Sant Julià de Lèria, links af naar de dorpjes Aixirivall en Juberri als u een extra lus (optioneel, 25 km, reken 45 min.) aan de route wilt toevoegen, over bergweggetjes die ver, heel ver van het stadsgewoel in het dal verwijderd zijn. Let op wanneer u op de grote weg terug bent: er staan vaak files richting de grensovergang met Spanje.

Na de grensovergang vind je langs de N145 Restaurant Masia D'en Valenti. Dit ligt in een prachtige omgeving in de Valls de Valira-vallei. Dit 18de-eeuwse pand heeft een restaurant en een terras met uitzicht op het omliggende platteland. Het restaurant is geweldig, het eten is ongelooflijk goed, de service is gewoon perfect. De netheid en service zijn gewoon geweldig. De prijs was buitengewoon laag voor de hoge kwaliteit van de maaltijd.

De verbindingsweg van La Seu d'Urgell naar Puigcerdà, over de hoogvlakte van de Cerdagne, is wat minder interessant.
Wie interesse heeft aan een bezoek het Park van de bunkers van Martinet i Montellà de Cerdanya slaat in Martinet rechtsaf. Reken wel extra tijd uit hiervoor uit. Er is een interpretatiecentrum gewijd aan de geschiedenis van de P-linie, een reeks bunkers gebouwd door Franco na de Tweede Wereldoorlog. Het centrum organiseert rondleidingen naar acht van de bunkers die nog in Martinet i Montellà staan. De bunkers zijn enkel te bezoeken met gids en duur iets minder dan twee uur, afhankelijk van de weersomstandigheden. Wellicht is dit voor deze rit wat veel.

Steek achter Puigcerdà de grens over naar het kleine dorpje Ur. Naast de kerk is het aangenaam verpozen op het terras van restaurant Pénates met een drankje, ijsje of andere lekkernij.

Je neemt nu richting Font-Romeu en je komt vervolgens door Llivia, een Spaanse enclave in Frankrijk.
De streek rond Font-Romeu heeft een boeiende geschiedenis op het gebied van duurzame energie. De regio heeft de meeste zonuren van Frankrijk en daarom verrees in Mont-Louis in 1953, de eerste zonneoven ter wereld, tien jaar later gevolgd door de tweede in Odeillo en in 1983 door de zonnecentrale Thémis. Ze zijn alle drie open voor publiek en geven veel (ook wetenschappelijke) informatie.

Hierna begin je opnieuw aan een mooi gedeelte van de route door het dennenbos van Bolquère. Het strekt zich uit tussen Font-Romeu en Mont-Louis, de hoogstgelegen vesting van Frankrijk. Klim daarna naar de Col de la Quillane, waarachter het Plateau van de Capcir begint. De weg loopt door het dal en biedt aan weerszijden uitzicht op hellingen met dennenbossen. Dit is 's winters het domein van de langlaufers. Ook zijn er in het gebied veel meren, natuurlijke en kunstmatige, zoals bij Maternale en Puyvalador.

Voorbij Puyvalador raak je steeds meer ingesloten door rotswanden totdat je door de gorges van de Aude rijdt. Waar de weg in de rotswand is uitgehakt zijn de bochten krapper en is de kwaliteit van het asfalt slechter. Blijf geconcentreerd en minder uw snelheid als je het landschap wilt bewonderen.

Op het punt waar twee dallen samenkomen, bij de ruïne van het Chateau d'Usson, ga je linksaf om via Port de Pailhères naar Ax-les-Thermes terug te keren.
In Ax-les-Thermes kan je je motor kwijt op de ruime parking direct aan het verkeersvrije centrum, interessant als je nog even de gezellige binnenstad wil verkennen of wil nagenieten van deze prachtige rondrit op een terrasje.