Deze kleine Kempenroute is - hoe klein ook - een pareltje in schoonheid. Genieten is hier het sleutelwoord terwijl het Kempense landschap onder de wielen passeert.
Dit is een route die je doet aan het begin of aan het einde van het seizoen, of gewoon, als je eens effe snel een toertje wil doen of wil bijpraten met de maten/matinnen.

De route blinkt uit, niet alleen in eenvoud, maar ook in schoonheid.

De aanvang is een beetje 'droog' aan de Carrefour in Turnhout en dat beetje 'grote baan' moet je er effe bijnemen. Maar al snel draai je de velden in en begint het Kempische genot...

De veldwegen zijn aangenaam rijden en de lastenwissels zijn veelom aangwezig. lekker bochtjes pakken, hoekjes inislaan, het hoort er allemaal bij.

Een eerste stop kan je nemen aan de Retiese watermolen en als u niet erg bekend bent met de streek, is het misschien een goeie tip.

Op de Witte Nete bevindt zich een schilderachtige, maalvaardige graanwatermolen.
Hoewel de oudste vermelding pas uit 1633 dateert, bestond deze molensite wellicht al in de 14e eeuw. Het huidige bakstenen molenhuis dateert uit 1765 en vervangt een houten constructie uit 1658. Juridisch was het een zogenoemde banmolen. Zulke molens stonden onder toezicht van de dorpsheer; elke onderdaan was verplicht er zijn graan te laten malen en een gedeelte van het meel als belasting in natura aan de soevereine heer af te staan. In de middeleeuwen straalden molens derhalve een zekere macht en invloed uit.

De watermolen is van het onderslagtype. Dit type was het meest aangewezen op de traag stromende waterlopen in de Kempen.
Om de drijfkracht en de snelheid van het water op te voeren, bouwde men een stuw- en sluiswerk. Ter hoogte van het onderste kwart van het rad creëerde men een artificiële stroomversnelling. Zowel de binnen- als buiteninstallatie van deze watermolen is volledig intact en men kan de watermolen op bepaalde dagen bezoeken.

Na deze mogelijke stopplaats karren we verder richting Geel doorheen het typsiche Kempense landschap van boerderijen en weidse velden, omringd met stevige eiken.

In Geel-Larum vinden we over het kaneel Herentals-Bocholt de Baileybrug van Mosselgoren. De Baileybrug heeft zijn naam te danken aan de brit Donald Bailey, werknemer bij het Britse ministerie van Defensie. Het bouwen van bruggen in model was zijn grote hobby en in 1943 werd in Italië voor het eerst een model van hem 'live' en met groot succes uitgevoerd. Een Baileybrug bestaat uit standaard componenten die heel erg snel en enkel met menselijke kracht in elkaar gezet kunnen worden. Kranen zijn niet nodig. Ze zijn ook nog bijzonder sterk waardoor zwaar transport mogelijk is en ze overspannen makkelijk tot 60 meter. Het militair belang is dus snel gevonden....

Na de Baileybrug komen we aan biij 'Den Thijs' een aangenaam Kempens café waar het goed vertoeven is langs het water en op het terras. De gerechten zijn er bijzonder lekker en de prijzen redelijk. Aanradertje om even aangenaam te verpozen.

Na 'Den Thijs' vergast de Kempen u op een subliem stukje asfalt... De drang om terug te keren en het nog een paar keer te berijden is normaal, maak u zich niet ongerust.....

De rit sluit zich na de passage door Tielen af door nog een heerlijk Kempisch stukje landweg waarna u terug de bewoonde werled bereikt alsmede ook de parking aan de Carrefour.