De route start vanaf het mooi en rustig gelegen vakantieappartement in Waltershausen. Het is een open bebouwing. De eigenaar woont op het gelijkvloers en de eerste verdieping is ingericht als vakantiewoning. Er is een overdekte plaats in de tuin waar de motor kan staan. Ook voor de auto met aanhanger is er voldoende plaats bij het appartement.
Op 500 m is er een benzinestation. Zowel bij de start als op het einde van de rit kan je dus tanken.

Net voorbij het dorpje Schwarzhausen krijg je op je linkerkant een zicht op de Grosser Inselsberg die we op het einde van de rit oprijden. Je volgt de glooiende weg die deels door het bos loopt, afgewisseld door enkele mooie open landschappen.

Eisenach is niet alleen bekend door de Wartburg. Al is dat wél een van de voornaamste redenen dat mensen naar Eisenach toe komen. Het is ook de geboorteplaats van Johann Sebastian Bach en vele klassieke muziekliefhebbers komen voor een bezoek aan het Bachhaus. Daarnaast is de stad bekend als vestigingsplaats van auto-industrie én als woonplaats van Maarten Luther. Historische bouwwerken zoals de Hellgrevenhof en de Lussenhof en oude burchten zoals onder andere Landhaus Pflugensberg, Schloss Fischbach en Eisenacher Stadtschloss zijn belangrijke trekpleisters. Eisenach beschikt over één bewaard gebleven stadspoort: Nikolai poort. Een aantal historische panden vind je langs het marktplein. Zoals de in 1180 gebouwde Georgenkirche, waar Johann Sebastian Bach gedoopt werd. Ook het in gotische stijl gebouwde Rathaus staat langs het plein, evenals het Stadtschloss. Midden op het plein pronken de Georgsbrunnen.

Bij het buitenrijden van Eisenach sla je af naar het Schloss Wartburg. De weg klimt gestaag door het bos tot aan het kasteel. Je bent verplicht om te parkeren op de betalende parking.
Halverwege de 11de eeuw werd Schloss Wartburg gebouwd. Het kasteel heeft, net als veel andere kastelen, een rijke geschiedenis. De Wartburg zelf is ouder dan de stad Eisenach. In de 12de eeuw werd het kasteel gigantisch uitgebreid, onder meer met de aanbouw van het Landgrafenhaus. In dit deel van het kasteel zijn prachtig gedecoreerde ruimtes te vinden waar je werkelijk je ogen uit kijkt. Helaas niet allemaal meer origineel; de meeste versieringen, fresco’s en decoraties zijn aangebracht in de 19de eeuw.
Maarten Luther zat in 1521 en 1522 tien maanden lang in ballingschap op de Wartburg. Hij zat hier niet vrijwillig. Luther was door een Saksische vorst 'ontvoerd' met als doel hem te laten onderduiken op de Wartburg, nadat hij een keizerlijk verbod opgelegd had gekregen. Op de Wartburg nam hij een andere naam én een ander uiterlijk aan. Zo bracht hij zijn tijd hier door als Junker Jörg. In de periode dat Maarten Luther op de Wartburg verbleef vertaalde hij het Nieuwe Testament in het Duits.
De zuidelijke toren stamt nog uit de middeleeuwen, evenals een gedeelte van een oude muur naast de toren. Vanaf de toren kijk je uit over de omgeving van de Wartburg, maar ook op de binnenplaats. Wat meteen opvalt is de grote stortbak, die gebruikt werd om water te filteren door middel van zand. Helaas voldeed dit systeem niet en werd water eeuwenlang met ezeltjes vanuit het dal naar boven gedragen. Sinds 1999 staat de Wartburg op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Burgcafé Gadem op het domein van het kasteel biedt je heerlijke koffie met zelfbereide cake.

Wie houdt van smalle kloven kan een bezoek brengen aan de Drachenschlucht via een korte wandeling.
De Drachenschlucht is de bekendste kloof in Eisenach. De aanleg van het wandelpad begon in 1832. Sindsdien begint de Drachenschlucht-wandeling aan de zuidelijke rand van Eisenach en strekt zich ongeveer 3 kilometer uit door het Thüringer Woud. Over deze 3 kilometer loopt de wandeling tussen metershoge rotsen, kleinere rotskloven en talloze knelpunten. Maar let op, deze wandeling is geen tocht voor wie van ruimte houdt: het smalste gedeelte is slechts 70 centimeter breed!

De weg kronkelt verder door het Thüringer Wald. Hier en daar wordt je vergast op enkele mooie vergezichten.
In Waldtisch verlaat je de grote baan en rijdt je naar Bad Liebenstein.

Een heerlijke maaltijd wacht je in Chausseehaus Zur Einnahme. Er is een parking achteraan, dichtbij het meer. De aandacht voor detail, passie en toewijding, evenals de beste lokale ingrediënten gecombineerd met een creatieve keuken, maken het restaurant met prachtig terras aan het meer uniek.

De Brunnentempel hier bevat de oudste bron van de regio, waarvan het geneeskrachtige water tot ver buiten de grenzen beroemd werd. De geruchten over de geneeskrachtige werking van het water uit de bron verspreidden zich al vóór 1600 en de fonteinlegende wordt nog steeds verteld.
De gereinigde en ingesloten bron kreeg de naam Casimir-fontein. De nu gerenoveerde fonteintempel voor het bronwater van Bad Liebenstein is voor iedereen op de begane grond toegankelijk om van het frisse, sprankelende en geneeskrachtige water te genieten.

De volgende stop is de Trusetaler Wasserfal. Het is de hoogste en meest indrukwekkende waterval in de regio. Aan de linkerkant van de waterval kan je naar boven (228 treden) en een korte (of langere wandeling) maken. Bovenop de waterval heb je een goed zicht op de vallei en hier zie je dat de Trusetaler waterval een kunstmatige waterval is. In 1865 verlegden arbeiders een deel van de rivier de Truse en maakten zo een onnatuurlijke daling van 58 meter. Bovenaan zie je het kanaal dat het water naar de top van de waterval leidt, waar het mooi op de grote rotsen valt. De stroming van de Trusetaler wasserfall is vrij constant en pas aan het einde van de zomer kan de stroming enigszins verminderen.

De Neue Hütte is een hoogovenfabriek uit 1835 waarin tot 1924 lokaal ijzererts op houtskoolbasis werd gesmolten tot ruwijzer. Bij de bouw belichaamde de 'Neue Hütte', uitgerust met een hoogoven van 9,60 meter hoog, de nieuwste technologie op het gebied van houtskoolsmelten. De hoogoven produceerde in 24 uur ongeveer 4 tot 5 ton ruw ijzer tijdens een continue smeltcyclus, waarbij ongeveer 10 ton ertsen en aggregaten en 5 ton houtskool werden verbruikt. Bezoekers kunnen de hele oven verkennen en naar de uiteindelijke hoogte van ruim 11 meter klimmen.
Daarnaast kan ook nog worden bezocht: de permanente tentoonstelling over de geschiedenis en technologie van de 'Neue Hütte', de presentatie van de algemene ontwikkeling van mijnbouw, smelterij en ijzerambachten in het Schmalkalden-gebied, een industriële productiefaciliteit voor houtboren, een ambachtelijke spijkersmederij en de reconstructie van de watervoorziening, het waterrad en de turbinesystemen.

In het kuuroord Friedrichroda bevindt zich het stadscafé (zelfbediening) op het gezellige marktplein aan de kerk. Parkeren is hier zeker geen probleem.
De koffiespecialiteiten worden bereid met versgemalen bonen. Geniet van de lekkerste taarten van de eigen banketbakkerij. Onweerstaanbaar zijn de verleidelijke ijscoupes!

Je trekt nu het Thüringer Wald in langs een mooie slingerende weg waar je volop kan genieten van het bochtenwerk.
Via Kleinschmalkalden - waar je de grootste koebel van de wereld kan bewonderen! - en Broterode nader je stilaan de Grosser Inselsberg waarvan de top op 916 m hoogte ligt. Daardoor is het een van de hoogste pieken in het Thüringer Woud. Vanwege zijn prachtige natuurlijke omgeving en panoramisch uitzicht is de Inselsberg een populaire bestemming voor toeristen en wandelaars. Boven op de Inselsberg staat een uitkijktoren, de Inselsbergturm genaamd, die een nog beter uitzicht biedt op het omliggende landschap. Bezoekers kunnen de toren beklimmen om te genieten van een panoramisch uitzicht. De berg heeft ook historische betekenis en is door de eeuwen heen vaak genoemd in verband met gebeurtenissen en legendes. Tijdens de middeleeuwen stond er een kasteel. Het omliggende gebied staat bekend om zijn rijke biodiversiteit en is de thuisbasis van verschillende planten- en diersoorten die in de regio gedijen.

Je daalt nu terug af naar Bad Tabarz. Verderop passeer je de Marienglashöhle Friedrichroda.
De geschiedenis van de mijnbouw in Thüringen begon ongeveer 1000 jaar geleden. Oorspronkelijk werd voornamelijk ijzererts gewonnen. In 1778 stuitten de mijnwerkers op gipsgesteente, dat tot 1903 werd gewonnen. Het werd verbrand en vervolgens verkocht als stucwerk. De Marienglashöhle is al meer dan 150 jaar open voor toeristen. Het documenteert op indrukwekkende wijze het harde werk van de mijnwerkers en toont de uitrusting en gereedschappen. Een korte wandeling door oude tunnels beloont de bezoeker met een fascinerende ondergrondse wereld. Voorbeelden hiervan zijn het grotmeer of de kristalgrot. Het bevat een van de grootste en mooiste afzettingen van Marienglas-gipskristallen, die tot 90 cm lang zijn.
Wellicht is er geen tijd genoeg meer om dit te bezoeken tijdens deze rondrit.

Nog amper 8 km en je bent terug in Waltershausen en aan het einde van deze boeiende tocht met toch heel wat interessante bezoeken.