Deze route loopt vanaf de Middellandse Zeekust landinwaarts en gaat noordwaarts richting de Pyreneeën, waarbij drukke kustroutes en grote snelwegen worden vermeden. Het landschap is typisch mediterraan, met wijngaarden, olijfboomgaarden en struikgewas. Vlakbij de start bereikt u het eerste van de twee stuwmeren die deze route aandoet.
Embalse de la Pedrera is een groot stuwmeer in de provincie Alicante. Het dient als een belangrijke waterbron voor irrigatie in de regio, ondersteunt de lokale landbouw en speelt een cruciale rol in het waterbeheer van het gebied.
Je rijdt nu het open landschap in met verre uitzichten op kleine bergketens voor je. En als je die passeert, zie je weer een andere bergketen, en nog een, en nog een. Het wegdek is uitstekend en er zijn een paar snelle, bochtige wegen die een glimlach op het gezicht van elke motorrijder zullen toveren.
U komt in de speciale beschermingszone voor vogels, Yecla Steppes.
Het eindeloze landschap van de uitgestrekte noordelijke vlaktes van het Yecla-gebied vormt een waardevol toevluchtsoord voor enkele vogelsoorten die in heel Europa bedreigd zijn. Vogels zoals de grote trap, kleine trap, zandhoen, griel, kleine torenvalk en kiekendief zijn allemaal afhankelijk van dit type landschap.

Als een compleet contrast met de omringende natuur komt u langs de kerncentrale van Cofrentes, gebouwd op de rechteroever van de rivier de Júcar, die water voor koeling levert. De stoom die uit de koeltorens opstijgt, is van kilometers ver te zien. De reactor heeft de grootste nettocapaciteit van Spanje en kan 1064 megawatt elektriciteit produceren.

Ik heb een tank- en lunchstop bij El Pontón voorgesteld. Restaurant La Brassa ligt naast het tankstation en is ook geschikt voor motorrijders.

Na de lunch neemt de route een kleinere weg en gaat richting het prachtige stuwmeer van Benagéber. De weg is erg bochtig en heeft verschillende haarspeldbochten. Er is gelegenheid om foto's te maken op de dam en iedereen met een luide uitlaat zal de tunnel waarderen!
Dit enorme stuwmeer wordt gevoed door de Rio Turia. We komen deze weer tegen bij de brug van Santa Cruz de Moya en volgen de route ervan, met nog meer haarspeldbochten, tot aan het hotel in Teruel.
De Santa Cruz de Moya-brug overspant de rivier de Turia in een spectaculaire kloof. De brug bestaat uit een ijzeren boog met vier spanten die met een cementen bekisting aan elkaar zijn verbonden. De lengte van de boog (de breedte van de Turia-kloof) is 85 meter en de hoogte is 100 meter boven de rivierbedding. Hoewel de constructie van de brug van ijzer is, is deze volledig bedekt met cement, waardoor het metaal helemaal niet zichtbaar is. Na het oversteken van de kloof zijn er geen veilige plekken om te stoppen voor een foto, maar ik zou het zeker proberen!

De route eindigt bij Hotel Isabel de Segura, een 3***-hotel met een zeer comfortabel hotel met beveiligde parkeergelegenheid. Wij verbleven hier in mei 2019, zie de onderstaande link.
Ik wil er nog aan toevoegen dat de barvrouw erg gul was met haar hoeveelheid brandewijn!
Genieten