Als je vanuit Jaca in Spanje richting Andorra wil rijden heb je eigenlijk geen keuze en moet je even terug de Franse grens over.
De eerste gedachte daarbij is "Jammer maar helaas", maar gelukkig gaat dat in dit geval niet op!

Vanuit Jaca kronkel je stroomopwaarts van de Aragon of de ‘Aragoi Ibaia’ in de richting van de Franse Grens. De Aragon vindt zijn bron in de Pyreneeën en loopt dan een goeie 130 kilometer naar het zuiden. Na ongeveer 28 kilometer buigt de route dan van de rivier weg om de Spaans-Franse grens over te steken en de Franse kronkeltjes het overnemen.
Een fijn intermezzo (en dat mag u in deze letterlijk nemen) wordt u aangeboden in het dorpje Athas waar een klein maar fijn zijsprongetje wordt gemaakt naar een bijzonder lekker kronkelweggetje. Aan u de keuze om het er al dan niet bij te nemen maar het advies in deze is alvast dat u dat best wel doet; het is echt een fijn ommetje.

In Escot draait de route naar rechts en wordt het collen-festijn van West naar Oost ingezet. De Marie-Blanque en de Prteigt zijn dan het voorgerecht in aanloop naar de kers op de taart (voor mij toch…) de Aubisque. Bijzonder leuke col om te rijden en de zichten op de bergen zijn machtig mooi. De Soulor volgt de Aubisque naadloos op waarna het fijn relax rijden is naar Arrens waar desnoods geapuzeerd en getankt kan worden. Langsheen de weg vindt u wellicht wel een aangename pauzeplaats. En mocht daar niets te vinden zijn dan biedt Argelès-Gazost u ook wel wat mooie kansen.
De weg naar Laz-Saint Sauveur is dan weer tamelijk groot en druk (er zijn weinig alternatieven in de regio...) maar biedt een aangenaam uitje in de vorm van de Pont Napoleon.
Napoleon III en keizerin Eugenie lieten zich in Luz-Saint-Sauveur graag verwennen in de diverse kuuroorden. Tijdens één van zijn verblijven daar besloot de keizer ondermeer tot de aanleg van de brug, 65 meter hoog boven de Gave. De boog heeft een diameter van 42 meter en het gewelf rust volledig op de steile rotsen van de beide oevers van de Gave. Een 12 meter hoge zuil, gemaakt uit Lourdessteen, toont de dankbaarheid van de locale bevolking aan zijne Keizerlijke hoogheid en zijn gemalin. Mooi, klassiek bouwwerk dat de tijd prachtig heeft doorstaan. Als u daar zin in heeft en ze zijn daar met de ‘elastiek’, dan kan u desgewenst de brug ook ondersteboven en langs onder bewonderen. Kwestie van het geheel langs alle kanten te bekijken...

Na de passage van de Pont Napoleon (waar u ook overheen rijdt) buigt de route terug af om ook de Col de Tourmalet lans de westzijde te beklimmen. Welverdiende rust vindt u dan in Campan en die zal toch wel welgekomen zijn. Deze rit van ongeveer 220 kilometer mag dan technisch niet de hoogste eisen stellen, ze is toch ook niet te onderschatten.

Heel veel café's zoals wij die kennen zijn onderweg niet echt te vinden. Op deze rit stopten wij dan ook regelmatig bij een supermarkt om daar dan een drankje en/of snack mee te pikken voor onderweg.
Pauzeplaatsen met een magnifiek decor om het gekochte goed te verorberen zijn er dan weer wel in overvloed...