"Hasta la vista" is een Spaanse uitdrukking die letterlijk vertaald "tot het zien" betekent. Het wordt gebruikt als afscheidsgroet en betekent zoveel als "tot ziens", "tot later" of "vaarwel". De routes onder de paraplu Hasta la Vista hebben gemeen dat ze alle richting Spaanse zon gaan en onderweg je de (bijna) vergeten bezienswaardigheden weer tegenkomt, je herinneringen opfrist en het plezier doet herleven.

Llivia is een Spaans stadje dat bij de Catalaanse provincie Gerona hoort maar niet in de autonome regio Catalonië of in Spanje is gelegen maar in Frankrijk. Llivia is volledig omsloten door Frans grondgebied wat Llivia met recht uniek maakt als Spaanse exclave maar als enclave in Frankrijk. Maak een heerlijk wandelingetje door de mooie straatjes van Llivia en bewonder de toren Bernat de So en het prachtige portaal van de kerk Notre-Dame-des-Anges. Stop vervolgens bij de hoofdattractie, het apotheekmuseum, om zijn opmerkelijke collectie Renaissance doosjes te bezichtigen. Tanken is goedkoop in Spanje dus ook in Llivia.
Bij het verlaten van de enclave rijd je over de zogenaamde neutrale weg die Llivia verbindt met de rest van Spanje, je lift voor twee kilometer op Frans grondgebied. Hij wordt door Frankrijk onderhouden en de Franse wetten zijn er van kracht, maar het verkeer van en naar de enclave wordt niet gecontroleerd zolang je de weg niet verlaat. Tot de afschaffing van de grenscontroles in 1995 was het verboden de weg op Frans grondgebied te verlaten of op te rijden. Lange tijd bestonden er in Frankrijk geen wegwijzers om Llivia te bereiken langs deze weg.

In Spanje aangekomen, kom je door Puigcerdà, grens- en hoofdplaats van de regio Cerdanya. Vaak zijn grensplaatsen niet meer dan een overgangsplaats maar dat is hier niet het geval. Het is een plezierig, levendig stadje om te verkennen, ondanks dat het geen middeleeuwse gebouwen bezit vanwege bombardementen tijdens de Burgeroorlog. Loop door de oude binnenstad met zijn smalle, onregelmatige, steile straatjes en bewonder de klokkentoren van de kerk van Santa Maria. Bij het verlaten van het plaatsje tank je nog even bij de Repsol.

Nu volgt een aangename weg door het dal van de rivier de Segre naar La Seu d’Urgell, een oude grensstad op Andorra. Het landschap is zeer afwisselend en af en toe passeer je (vervallen) bergdorpen. Langs de hellingen zie je als terrassen aangelegde akkers en weiden. Naar het zuiden zie je het beschermde Nationale Park van Catalonië, Cadi-Moixero. Het is een gebied met een ongerepte ruwe natuur en wordt gedomineerd door de toppen van de bergketen Pedraforca. Hier zijn mooie stille dorpen waar de tijd heeft stil gestaan en oude landelijke - en traditionele architectuur hebben behouden. Je rijdt er de koffie doorheen, maar eerst doe je La Seu d'Urgell aan..

La Seu is een voormalige bisschopsstad, aan de samenvloeiing van de rivieren Valira en Segre. Natuurlijk kom je hiernaartoe om het pronkstuk van de stad, de kathedraal, en de oude stad te bewonderen, maar er komen veel natuurliefhebbers die de prachtige omgeving intrekken. De stad is de toegangspoort tot het grootste beschermde Nationale park van Catalonië, Cadi-Moixero. Zoals gezegd is het belangrijkste en meest karakteristieke bouwwerk van de stad de fraaie Romaanse kathedraal uit de 12e eeuw. Het is de enig overgebleven romaanse kathedraal in heel Catalonië. In de kruisgang ook uit de 12e eeuw is het Diocesaans Museum gevestigd, een modern museum met interessante religieuze kunst en mooie muurschilderingen. De trots van het museum is de Beato de Liébana, een rijk geillustreerd boek met miniaturen uit de 10e eeuw over de Apocalyps, waarvan nog maar een paar exemplaren in Spanje zijn. Het klooster is gevestigd aan de zuidgevel van de kathedraal en is een oase van rust. Het herbergt nog drie van de vier romaanse galerijen. De eenvoudige kerk van Sant Michael (11e eeuw) is eveneens van romaanse stijl en ook verbonden aan het klooster van de kathedraal. Het is het oudste gebouw in de stad.
Heel dicht bij de kerk ligt het 15e eeuwse stadhuis, die al van veraf met zijn roze kleur de aandacht trekt en veel belang heeft gekregen vanwege de nabijheid van het Vorstendom Andorra.
Op slechts een paar meter van de Kathedraal bevindt zich het Klooster van Santo Domingo, met een prachtig Parador (staatshotel) in een modern gebouw met sfeervolle patio Het is een voorbeeld van Catalaans-gotische architectuur uit begin van 15e eeuw en maakte deel uit van het voormalige Dominicanenklooster.
Het prachtige bisschoppelijke paleis van geelachtige kleur, is de officiële residentie van de bisschop van Urgel en co-staatshoofd van Andorra. Het grote gebouw ziet eruit als een fort met een toren en kantelen rond een binnenplaats. Ten westen van de kathedraal Santa María ligt het oudste gedeelte van de stad. Wandelend door de stad vind je er smalle straatjes met herenhuizen en zuilengalerijen en ademen een middeleeuwse sfeer uit, waaronder de Calle del Canoges en de Calle Mayor. Er zijn nog ambachtelijke winkels, gezellige bars en restaurantjes.
Op de top van een heuvel vind je het Castell de Ciutat. Het oude kasteel van de stad is uitgegroeid van een militaire basis, tot een hostel en nu het prachtige hotel Castell de Ciutat. Vanaf hier heb je een van de mooiste uitzichten over de stad, met op de achtergrond de Sierra del Cadí.

Na de koffie, vervolg je je trip door Cadi-Moixero, het eerder genoemde Nationale Park van Catalonië. Heerlijke wegen, wel smal maar met ongekende schoonheid. Een afslag stuurt je naar Ossera. Dit dorp is één van de mooiste plaatjes van de vallei. Het ligt 1.250 meter hoog en één enkele straat omgeeft de stenen huisjes die sinds 1980 een toevluchtsoord zijn geworden voor artiesten en ambachtslui. Zij hebben kunnen verhinderen dat Ossera een verlaten dorp werd. Ontdek waartoe zij in staat zijn! Ossera is een klein dorp, waar de vrouwen (trementinaires) zich vroeger bezig hielden met de ambulante handel van terpentijn- en dennenolie, alsmede van geneeskrachtige planten en andere natuurgeneesmiddelen. Bij de opvolgers van deze ambachtsvrouwen hoort de beeldhouwer Nico de Winter, wiens atelier bezocht kan worden terwijl hij aan het werk is. Suzette volgt de traditie van de kruidenvrouwtjes en verbouwt in haar eigen tuin geneeskrachtige en aromatische planten, waarmee zij producten voor het merk Cal Nogué maakt.

Terug naar de doorgaande weg, vervolg je de tocht naar het ringdorp Tuixent, het dorp van de kruidenvrouwen. Sofía Montaner maakte in 1982 de laatste reis van een trementinaire. Sindsdien blijft de herinnering aan deze vrouwen bewaard in het etnologische museum van Tuixent. De vrouwen bezochten de streek om hun natuurlijke remedies te verkopen. In de zalen van het museum kun je het werk van deze vrouwen ontdekken, evenals de geheimen van de kruiden die ze gebruikten.

Solsona is een mooi rustig oud middeleeuws bisschopsstadje en de hoofdstad van de regio El Solsonès. Voor nu ook de plek voor de lunch. Van de oude middeleeuwse vestingwerken zijn nog negen torens, drie toegangspoorten, en delen van de muren te zien. Voordat je de ommuurde stad binnengaat, kan je net voor de ingang van de hoofdingang van de stad, een bezoek brengen aan "Pou de Gel. Deze ijskelder is gebouwd in de 16e eeuw om ijs op te slaan uit de Río Negro voor de conservering tijdens de koudste maanden en de commercialisering ervan van april tot november. De messenindustrie, die nog steeds bestaat, werd in de 18e eeuw, een van de meest welvarende activiteiten in de stad. Van de tiental werkplaatsen zijn er nog drie over.
Binnen de muren ligt de oude stad, die je binnenwandelt via de Portal del Pont. Hier staan de gebouwen van grote architectonische waarde, zoals de kathedraal, in gotische stijl en de klokkentoren uit 1163. Binnen is er een barok altaarstuk gewijd aan de Maagd van La Mercè en het beeld van de Virgen del Claustro, een stenen beeldhouwwerk uit de 12e eeuw, geclassificeerd als een van de belangrijkste sculpturen van de Catalaanse romaanse stijl. Wandel door de smalle klinkerstraatjes (met nog ambachtelijke winkels). Bewonder de prachtige middeleeuwse woningen, het stadhuis, en het Llobera-paleis, een typisch voorbeeld van een 16e eeuws Catalaans huis. Er zijn gezellige pleintjes met barokke en gotische fonteinen, waaronder Plaza Sant Juan, en het mooie Plaza Mayor een onregelmatig plein, en het sociale hart van de stad, met enkele restaurantjes en bars. Zoek hier maar je favoriete voor de lunch.

Niet ver van Solsona ligt Cardona. Het stadje ligt aan de voet van een indrukwekkend middeleeuws kasteel waarin de prachtige Parador Cardona is gevestigd. Dit kasteel uit de 9e eeuw heeft nog niets van haar imposante middeleeuwse karakter verloren. Het gebied is verdeeld tussen de prachtige woonpaviljoens en de 11e eeuwse Romaanse kerk Sant Vincenç. Een overnachting in dit kasteel is zeer aan te bevelen en brengt je terug in de tijd. Het kasteel ligt op een heuvel en kijkt uit over de riviervlakte van de Cardoner met spectaculaire vergezichten. De geografische ligging van het kasteel kwam overeen met de oude behoefte om absolute controle over het grondgebied te kunnen hebben. Op afstand is het kasteel al indrukwekkend met drie concentrische muren die zich rondom de heuvel lijken te slingeren om aan de ene kant in de slottoren van het kasteel, die ondanks de stompe toren nog steeds imposant is. De toren dateert uit de 11e eeuw en is daarmee één van de oudste slottorens in Europa
Het historische centrum is van historisch- en cultureel belang ; je kan hier de geschiedenis van de stad nog goed voelen. Je wandelt door een doolhof van smalle straatjes, kleine doorgangen en dicht op elkaar staande gebouwen. In dit deel staat de kerk van Sant Miquel, ooit de parochiekerk van de kooplieden. Het bestaat uit een gotisch schip en twee laterale schepen. In de kerk, de uitstekende laterale altaarstukken. Als je door het historische centrum wandelt, vind je ook het Plaça (plein) de la Fira en het Plaça del Mercat met mooie arcades, twee zenuwcentra van de stad die het decor zijn voor vele activiteiten die daar het hele jaar door plaatsvinden. Voordat je het Plaça de la Fira verlaat onder de gewelven, vind je het Cardona Medieval Centre. Het is een permanente tentoonstelling met een breed scala aan grafische en audiovisuele materialen die de oorsprong en de ontwikkeling van de stad tot aan de bouw van de muren toelicht.
Vanaf de top van de heuvel (Parador) heb je een prachtig zicht op Cardona en de zoutmijn (Mina de las Nieves, Crta de la Mina) beneden. Deze zoutmijn in de (zout)berg is al sedert de Romeinse tijd ontgonnen, maar nu gesloten. Het zout was enorm belangrijk voor het gebied om voedsel te bewaren en leidde tot enorme bedragen voor degenen die het beheerden. Een deel van het park is ingericht als museum met ondergrondse grotten waar je doorheen wandelt en wanden van zout ziet en stalactieten.

Je trip sluit je af met een bezoek aan Calaf, die je het beste kan beginnen bij Plaça Gran, een plein omringd door statige huizen, zoals het Casa Servitje, Casa Mensa, Cal Nadal, Can Torrescassana, Can en Cortadella, waar vroeger de beroemde Calaf-markt was. Vlakbij vind je de parochiekerk van Sant Jaume, in renaissancestijl met gotische motieven, gebouwd in 1603 op de oude kapel van Sant Miquel (1356). Op het hoogste punt van de stad vind je het Castell de Calaf, uit de elfde eeuw, waarvan je vandaag de dag alleen nog zijn resten kunt zien. Er vlak onder ligt het hospitaal, dat dateert uit de 16e eeuw en bood onderdak bood pelgrims en reizigers.