Onze reis begint aan de rand van de historische stad Carcassonne, bekend om zijn middeleeuwse fort en geplaveide straten.
Eerst gaan we richting Château Pennautier, een verborgen parel op slechts een paar kilometer afstand.
Het kasteel, dat dateert uit de 17e eeuw, wordt vaak omschreven als 'Versailles in miniatuur'.
De bouw van het kasteel begon in 1620 op verzoek van Bernard Reich de Pennautier, penningmeester van de landgoederen van de Languedoc. De bouwwerkzaamheden werden later voortgezet door zijn zoon, die Le Vau, de architect van Versailles, vroeg om de vleugels van het kasteel op te richten, terwijl Le Notre werd belast met het ontwerp van de Franse tuinen.

Een klein stukje later steekt u de 'Nieuwe Brug' over in Villegailhenc.
De oorspronkelijke brug werd weggespoeld toen plotselinge overstromingen het gebied in oktober 2018 overspoelden. De rivieren Trapel en Aude traden 's nachts buiten hun oevers, waardoor in de regio twaalf levens verloren gingen.

De weg ontvouwt zich dan voor ons terwijl we via het golvende asfalt de Montaigne Noire in klimmen.
Op de 810 meter hoge top van de Col de Sainte-Saraille steek je de Tarn over en begin je aan de kronkelende afdaling naar Mazamet.
Mazamet vindt zijn oorsprong in Hautpoul, een hooggelegen dorp op 600 meter hoogte met uitzicht op de stad en gesticht in 413 door de Visigoten. In de 13e eeuw werd Hautpoul belegerd en de inwoners raakten verdreven. Ze trokken de vallei in en stichtten Mazamet.
Vanaf de 18e eeuw ontwikkelde de stad een bloeiende textiel- en wolindustrie.
Dit is de stad die werd uitgekozen om de uniformen voor het leger van Napoleon te maken.
Tot op de dag van vandaag staat Mazamet bekend om zijn uitstekende textiel- en lederwaren die hier worden geproduceerd voor bedrijven als Louis Vuitton en Smythson uit Londen.

Als u Mazamet verlaat en de rivier de Arnette volgt, heeft de energieke onder u de mogelijkheid om de klim naar 'La Passerelle' te lopen.
Deze 140 meter lange loopbrug uit de Himalaya, 70 meter boven de steile Gorges de l'Arnette, verbindt Mazamet met het middeleeuwse dorp Hautpoul.

Onze volgende bestemming is de majestueuze Pic de Nore, het hoogste punt in de Aude op 1.211 meter, dus naarmate we stijgen wordt de lucht helderder en worden de uitzichten adembenemender.
De top wordt gedomineerd door de 102 meter hoge zendmast die radio- en tv-signalen door de hele regio uitzendt.
Je wordt beloond met panoramische vergezichten op de omliggende valleien en bossen en, op een heldere dag, de perfecte setting voor een lunchpicknick.
Fietsers houden ook van de uitdaging om de top van zowel Mazamet als Villegly te bereiken via getimede beklimmingen die hun moed echt op de proef stellen.
De Tour de France passeerde voor het eerst de top in etappe 15 van de tour van 2018.

We keren terug naar Pradelles-Cabardes en onze kronkelende afdaling leidt ons uiteindelijk naar het charmante stadje St Pons de Thomieres.
De ondergrondse rivier de Jaur ontspringt hier uit een 6 meter hoge holte op de bodem van een 15 meter hoge klif.
Vaak verkend in de 19e eeuw en op bepaalde tijden toegankelijk gemaakt voor bezoekers, heeft deze bron een heilige uitstraling.
Volgens de legende was het ooit een monster dat door de goden versteend was.

De geschiedenis van Saint-Pons is bekend vanaf de stichting van de benedictijnenabdij door graaf Raymond Pons van Toulouse, in 936.
De abdij werd gebouwd op de linkeroever van de rivier de Jaur en toevertrouwd aan benedictijnse monniken uit Aurillac. De stad Saint-Pons ontwikkelde zich rond de kerk en de enorme abdijgebouwen en vestingstad werden gebouwd.
Op de rechteroever lag de kleine stad Thomières, met zijn eigen wallen en straten vol winkels. In 1170 werd het klooster, en waarschijnlijk een deel van de stad, geplunderd door de protestanten en werd ernstig verwoest. In de 17e eeuw verenigden de twee steden zich onder de naam Saint Pons de Thomières. De Romaanse abdijkerk werd de huidige kathedraal.
Het ontleent zijn toewijding, net als de stad en de abdij, aan Sint-Pontius van Cimiez.
Het is vooral bekend vanwege het houtsnijwerk op en rond de portalen.
Na een kopje koffie of een snack in St.Pons gaan we zuidwaarts om opnieuw de Montaigne Noire over te steken, dit keer via de 634 meter hoge Col de Sainte Colombe langs een prachtig kronkelend en prachtig verhard asfalt, richting Minerve.

Minerve, gelegen op een rots, is doordrenkt van legendes en tragedies en is de naamgever van de wijnstreek Minervois.
Als je het dorp nadert, zie je een replica van een trebuchet die tijdens de kruistocht tegen de Albigenzen tegen de muren werd gebruikt

Minerve was een bolwerk van de Katharen tijdens de kruistocht tegen de Albigenzen.
Het dorp werd belegerd door Simon de Montfort, 5e graaf van Leicester. Het aanvallende leger belegerde het dorp zes weken voordat het zich overgaf.
Vier katapulten of trebuchets werden rond de wallen opgesteld, drie om het dorp zelf aan te vallen en de grootste, bekend als Malvoisine of "slechte buur", om de waterput van de stad te vernietigen.
Nu de enige watervoorziening van de stad was afgesloten, gaf de commandant van het 200 man sterke garnizoen, burggraaf Guilhem van Minerve, toe en onderhandelde hij over een overgave om de dorpelingen en hijzelf van de dood te sparen.
140 Katharen weigerden echter hun geloof op te geven en zich te bekeren, waarbij ze op de brandstapel werden verbrand.
Misschien heb je vandaag geen tijd om Minerve te bezoeken, maar zet het op je lijstje voor later.

Na Minerve volgt u de Gorges de la Cesse en du Brian, die populair zijn bij klimmers.
Het kalksteenplateau en de kloven zijn gevormd door water, waardoor dit onregelmatige kalksteengebied is ontstaan met zinkgaten, ondergrondse stromen en grotten met grotten en breuklijnen waarin water ondergronds infiltreert en circuleert. De Cesse heeft de bijzonderheid dat hij op zonnige dagen ongeveer 17 km lang verdwijnt. Het verlaat zijn bovengrondse koers, stroomopwaarts van Minerve, en verschijnt weer in Agel bij de heropleving genaamd Le Boulidou.
Vervolgens vervolgt het zijn koers en mondt uit in de Aude bij Sallèle d'Aude nadat het Canal du Midi is overgestoken.
Neem later even de tijd bij het uitkijkpunt Siran en bewonder het uitzicht over de Minervois naar de Corbières, en maak vervolgens een korte omweg om de 'Curiosité de Lauriole' te ontdekken.
Er is een mysterie dat elk jaar nieuwsgierige en sceptische mensen aantrekt.
De weg lijkt hier omhoog te gaan terwijl hij naar beneden gaat... of andersom!
Deze "aflopende helling" wordt aangegeven door het bord "Curiosité de Lauriole". Een bijzondere configuratie van het omliggende terrein creëert een optische illusie. Het resultaat is heel merkwaardig en je kunt het ervaren met een bal, een fles of een motorfiets in neutraal.

Caunes-Minervois is een kleine middeleeuwse stad en gemeente en staat vooral bekend om zijn oude abdij uit de 8e eeuw en het opmerkelijke rode marmer dat plaatselijk uit de Romeinse tijd is gewonnen.
Het marmer dat hier uit de steengroeven werd gewonnen, werd tijdens het bewind van Lodewijk XIV op grote schaal gebruikt om rijke woningen te versieren.
Van hieruit werd het marmer voor het Chateau de Versailles, het Louvre en de Arc de Triomphe in Parijs gewonnen.

Als we Caunes verlaten, op het laatste deel van onze reis, gaan we terug naar Carcassonne en het Canal du Midi voor onze laatste bestemming en het einde van de route bij de Ecluse de Fresquel.
Er zijn hier twee sloten, de 'Simple' en de 'Double'. De bovenstroomse sluis is een dubbele sluis, aansluitend op een klein tussenbekken, en de benedenstroomse sluis is een enkele sluis.
Het Fresquel-aquaduct is een van de vele aquaducten aan het Canal du Midi. Tot aan de bouw ervan kruiste het kanaal de rivier de Fresquel op het niveau. Het werd gebouwd in 1802–1810 toen het kanaal werd omgeleid om door Carcassonne te lopen.
Ik hoop dat je geniet van je tocht op deze mooie route.
Rijd veilig.