Dauphiné is een historische en culturele regio, gelegen in het zuidoostelijke deel van het huidige Frankrijk en waarvan Grenoble de zetel was.
De provincie biedt een gevarieerd landschap tussen de Alpentoppen van de Haut-Dauphiné, de Vooralpen, de Balcons van de Dauphiné of die van Valentinois en het westelijke deel van de Drôme Provençale, die een meer mediterraan karakter hebben.

In de Drôme komen de Alpen en de Provence, de warme zon en heerlijke geuren samen. Van de ruige bergtoppen van de Vercors tot de zachte heuvels van de Drôme Provençale, van de bruisende markten in de grotere steden tot de rustige dorpjes waar de lokale bevolking trots is op haar tradities en de tijd lijkt stil te staan. Het natuurpark Baronies Provençales strekt zich uit over een groot deel van de zuidelijke Drôme maar Nyons ligt wel in het centrum ervan en dus een ideale uitvalsbasis om het te ontdekken. De rijke natuur, het klimaat, de lavendelvelden, de olijf- en wijngaarden afgewisseld met unieke dorpjes zoals Grignan, Dieulefit en Valréas, vormen een ideale omgeving voor een actieve vakantie. Hier is zowaar ook nog een enclave te vinden. De Enclave des Papes of enclave der pausen was een stukje pauselijk grondgebied (1317-1791) in het prinsdom Dauphiné. Sinds 1791 bestaat de entiteit nog steeds als het kanton Valréas met de gemeenten Valréas, Grillon, Richerenches en Visan, een exclave van het departement Vaucluse of enclave in het departement Drôme.

Deze tocht gaat door het zuidwestelijk deel van de Dauphiné, het departement Drôme, beginnend in Die, stad van de Clairette de Die en eindigend in de krokodillenstad Pierrelatte aan de Rhône.

De plaats Die is waarschijnlijk in de eerste eeuw na Christus ontstaan. De eerste overblijfselen die zijn gevonden dateren echter uit de tweede eeuw na Christus. De meest aanwezige bezienswaardigheden van het dorp zijn de Gallo-Romeinse muren en de stadspoort ‘Saint-Marcel’ welke dateren uit de derde eeuw. Ook prachtig zijn de Romeinse mozaïeken in de oude kapel Saint-Nicolas, een oude privékapel van de bisschoppen. Een en al mooie straatjes in Die.
Het stadje is bekend om haar Clairette, een witte licht mousserende wijn welke je zowel droog als zoet kunt krijgen. In de buurt van Die zijn verscheidene wijnboeren te vinden waar je de Clairette kunt kopen en meer kunt leren van het wijnproces.

Na het tanken zet je koers in westelijke richting naar Pontaix, een aardig Drôme-dorpje, aan de voet van Vercors. De rivier de Drôme die door het plaatsje heen loopt, omzoomd door huizen, brengt een welkome verfrissing in de zomer. Hier was tijdens de godsdienstoorlogen een protestants bolwerk van de streek Diois, maar deze versterkingen zijn aan het einde van de 16e eeuw vernietigd. De kapel van het kasteel, hoog boven de rivier heeft twee mooie erkerramen. Het is vanaf de 16e eeuw een protestantse tempel gebleven, met fresco's uit de 13e en 14e eeuw. Bovenin het dorp heersen de ruïnes van het voormalige burcht en zijn vijfhoekige burchttoren statig over het landschap. Vanuit het dorp gaat een mooi weggetje richting de bergkam, waar je een adembenemend uitzicht over de Drôme-vallei wacht! Vergeet ook niet de prachtige watervallen van Aiguebelle te gaan bewonderen, die ook in het hoge deel van Pontaix te vinden zijn. Je komt er via de "Calade de la Cascade", een piepklein verborgen straatje dat je naar het pad richting de cascade brengt.

In het oude stadje Nyons neem je een pauze voor de koffie en bezoek. Een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinen toen Nyons bestuurlijk onderdeel vormde van het iets zuidelijker gelegen Vaison-la-Romaine. De Pont Roman is van die tijd nog een imposante getuige. Maar de stad heeft veel meer historische pareltjes. Zoals de Tour de Randonne, een voormalige militaire gevangenis in het oude centrum, het Quartier des Forts. Een 3,5 meter hoog Maria-beeld waakt er sinds 1280 over de stad. De historische binnenstad laat zich gemakkelijk ontdekken voor of na een terrasje op de gezellige Place de la Libération.
Als je er op een donderdag bent, kan je tijdens de wekelijkse markt de beste olijfolie van de Provence kopen. Verdiep je er ook in bij een bezoek aan het Musée de l’Olivier of een van de olijfmolens niet ver van de Pont Roman waar nog steeds olijfolie op traditionele wijze geproduceerd wordt. De zwarte olijf is hier ‘big business’. Meer dan 1100 olijfgaarden zijn verenigd in coöperatie Vignolis en de ‘Olive de Nyons’ is niet zomaar een olijf, het is een alom erkende ‘appellation d’origine protégée’ (AOP).

Je komt, rijdend naar Valreas in een (nu) departementale enclave terecht.
Valréas, een belangrijke stad van de Pauselijke Staat, heeft een rijk erfgoed uit het verleden bewaard: de stad wordt gedomineerd door de toren van het oude Château Ripert (12e eeuw) en door de imposante kerk Notre-Dame-de-Narareth uit de 12e eeuw met haar orgel uit de 17e eeuw. Het Château de Simiane (fresco uit de 17e eeuw) waar Pauline de Grignan, kleindochter van Madame de Sévigné, woonde, herbergt nu het stadhuis. Hier kan je een route ophalen om alle monumenten in de stad te bezoeken. Maar ook buiten vind je veel velden met lavendel en lavandin die worden gebruikt voor cosmetica.

Grignan is op een heuvel gebouwd die een fraai uitzicht biedt op de regio waar je onder andere velden met lavendel en tijm kunt zien en ruiken. Bovenop de heuvel staat het kasteel dat begin 11e eeuw als militaire burcht is gebouwd. In de 15e eeuw werd de fortificatie omgebouwd tot een kasteel waarbij luxe en rijkdom de boventoon gingen voeren. Tot ver in de 17e eeuw wordt het kasteel mooier en mooier gemaakt. Tijdens de Franse Revolutie ontkomt ook het kasteel van Grignan niet aan de plunderingen die een eind maken aan de rijkdom van redelijk wat welgestelde families in Frankrijk. Het kasteel wordt leeggeroofd en de inboedel wordt verkocht. In de loop van de 19e en de 20e eeuw is het kasteel in verschillende fases weer helemaal opgetuigd in de staat zoals het er in haar glorieperiode uitgezien moet hebben.

De prachtige middeleeuwse stad Taulignan werd gebouwd tussen de 10e en 15e eeuw. Elf torens die de omwallng verstevigen, zijn nog steeds zichtbaar. Als je er omheen wandelt, kom je langs de romaanse kapel van Sint-Michiel uit de 11e eeuw en de protestantse tempel in de vorm van een ronde toren. Oorspronkelijk waren er zelfs veertien verdedigingstorens
Ook is er nog de noordelijke poort, of Porte d'Anguille, geflankeerd door twee torens die met elkaar verbonden zijn door een galerij met hordijzen. In het plaatsje zijn veel renaissancegevels en woningen uit de 17e en 18e eeuw te vinden.

Dieulefit is een heel ander plaatsje. Aardewerk is altijd nauw verbonden geweest met de geschiedenis van Dieulefit en omgeving. Vroeger werd traditioneel aardewerk voor thuisgebruik geproduceerd uit klei dat plaatselijk werd gewonnen. Ook grote namen op het gebied van keramiek, zoals Etienne Noël of Jacques Pouchain hebben een belangrijk stempel gedrukt op de aardewerktraditie. Tegenwoordig exposeren talrijke pottenbakkers en keramisten hun werk in hun ateliers, in galeries of in winkels. Deze artistieke traditie heeft zich verder uitgebreid naar de schilder- en de beeldhouwkunst. Vele kunstgaleries hebben zich in het hart van het dorp gevestigd.

Het volgende dorp is Le Poët-Laval, met z’n indrukwekkende middeleeuwse donjon (woontoren). Het steekt spectaculair af tegen de beboste heuvels. De plaats werd in de 12e eeuw gesticht door de Johannieterorde van Jerusalem (de Hospitaliers), en kende vanaf het einde van de middeleeuwen heel wat turbulentie, net als de meeste andere dorpen in de streek. De godsdienstoorlogen markeerden het begin van een langzaam verval dat vier eeuwen later de plaats bijna deed eindigen als een spookdorp. Maar het dorp leefde weer op dankzij de vastberadenheid van enkele enthousiaste stedebouwers

Zin is een abdijbezoek? Het dorp Montjoyer ontwikkelde zich in de 12e en 13e eeuw onder impuls van de cisterciënzer monniken van de nabijgelegen abdij van Aiguebelle. Montjoyer heeft nog steeds middeleeuwse steegjes met overdekte doorgangen en een deel van de stadswal. De Grange de Montjoyer, gebouwd door de cisterciënzer monniken die in 1137 de abdij van Notre Dame d'Aiguebelle stichtten, ligt aan de oorsprong van het dorp dat zich in de 12e en 13e eeuw ontwikkelde. Bij de ingang van het dorp staat een imposante witte kerk uit de 19e eeuw. De abdij, gelegen in een vallei, herbergt nog steeds een cisterciënzergemeenschap van ongeveer dertig monniken die leven van handarbeid, de armen zoveel mogelijk helpen en iedereen verwelkomen die tijd wil vrijmaken voor meditatie in hun leven. Er is geen rondleiding door de abdij, alleen toegang tot de kerk. De winkel met regionale en kloosterproducten, met een videoruimte over het kloosterleven in de abdij, is in de tentoonstellingsruimte van de winkel.

Het hooggelegen La Garde-Adhémar bevindt zich boven op een kalkachtige rotswand en kijkt als een onverschrokken wachter uit over de gehele Rhônevallei, een adembenemend uitzicht. Als het kan doe dit vanaf een terrasje, waar je kunt lunchen. Bezoek hier ook de Jardin des Herbes. Deze beschermde kruidentuin is een prachtig voorbeeld van een klassieke Franse tuin.

In het hart van Tricastin verleidt Clansayes met zijn ongerepte omgeving en opmerkelijke erfgoed. Dit dorp, dat kenmerkend is voor de Drôme Provençale, ligt op een rotsachtige top en biedt een fraai uitzicht op de omliggende heuvels en struikgewas. De charmante steegjes leiden naar middeleeuwse overblijfselen, waaronder de indrukwekkende toren, een bewijs van het versterkte verleden van de stad. In 1772 werd Clansayes getroffen door een grote aardbeving. Het was een van de eerste die wetenschappelijk werd bestudeerd. Het dorp was tien jaar lang verboden terrein. Er bleven slechts een paar gebouwen overeind.

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, zijn er in Saint-Paul-Trois-Châteaux geen kastelen te vinden (vertaalfoutje van Tricastin), maar het erfgoed is er niet minder uitzonderlijk om! Het historische centrum staat vol met schatten en architectonische meesterwerken, te beginnen met de prachtige Notre Dame kathedraal. Dit juweeltje van Provençaalse Romaanse stijl, geklasseerd als Historisch Monument, werd gebouwd tussen de 12e en 13e eeuw.

Pierrelatte zal je verrassen met zijn smalle straatjes waar de geur van legendes en mythen nog steeds hangt. Speel Gargantua in het Provençaalse dorp met uitzicht op de Rhônevlakte, verken het oude stadscentrum rond de majestueuze rots en breng een moment van rust door in de schaduw van de molen.
Volgens de legende zou de reus Gargantua ooit op de top van de Mont Ventoux hebben gezeten om een ​​steen uit zijn laars te halen. Hij gooide het ver weg en het landde midden op een grote vlakte. Zo ontstond Pierrelatte, of in ieder geval haar Rocher, een klein steentje dat uit een gigantische laars viel.
De molen, het museum en het Provençaalse karakter vormen een perfecte combinatie voor een authentieke onderdompeling in de geschiedenis en het erfgoed van Pierrelatte. De Moulin de Pierrelatte werd gebouwd in 1839 en belichaamt de charme en authenticiteit van de Provençaalse molens. Het gebouw was in gebruik tot 1880 en heeft de tand des tijds doorstaan, waarbij het zijn ouderwetse uitstraling heeft behouden. Aan de voet van de Rots, binnen de muren van een voormalige gevangenis, nodigt het gemeentemuseum Pierrelatte je uit om de verborgen schatten van de stad te ontdekken. Via de collecties op het gebied van archeologie, paleontologie en mineralogie ontdek je de onvermoede rijkdom van Pierrelatte. En dan is er het Village Provençal, tot leven gebracht door 341 santons, waarvan er 114 in beweging zijn. Het brengt de ambachten van weleer tot leven en dompelt je onder in een sfeer die doordrenkt is van traditie. Wanneer je uitkijkt over dit miniatuurdorp, voel je je als een reus, trouw aan de mythische oorsprong van Pierrelatte. Elk detail, elk tafereel lijkt zo echt dat het onmogelijk is om dit bezoek niet af te sluiten met een hoofd vol verwondering, in slaap gesust door de geur van de Provence. Tot slot de Rocher de Pierrelatte, een indrukwekkend kalksteenblok, waarop in de middeleeuwen een kasteel werd gebouwd, waarna de rots in de 1913e eeuw een steengroeve werd. Na jaren van exploitatie besloot de stad in 1919 om deze unieke plek te behouden. Tegenwoordig is het omgebouwd tot openluchttheater en verwelkomt het elke zomer artiesten voor het Rocher Festival. Buiten het centrum ligt een krokodillenfarm. La Ferme aux Crocodiles is een dierentuin met een groot overdekt verblijf waarin vele honderden krokodillen verblijven. Naast de krokodillen zijn er ook schildpadden en vogels te bekijken.