In het meest oostelijke puntje van Kroatië, ver weg van het massa toerisme en de moderne wereld ligt de regio Slavonië. Voor velen waarschijnlijk een onbekende regio, wat begrijpelijk is want grote steden ga je hier niet vinden. Slavonië is een regio waar je naar toe gaat om te genieten van de rust, natuur en de lokale cultuur. Het landschap is hier vlak en nat vanwege de vele rivieren zoals de Donau, Sava en Drava die door het gebied stromen. Het gebied aan de noordzijde binnen Kroatië van de Drava, Baranja geheten, wordt gemakshalve tegenwoordig ook bij Slavonië gerekend evenals het Kroatische deel van Syrmië in het zuidoostelijke deel van Slavonië.
Dit rivierengebied maakt de grond heel erg vruchtbaar en ideaal voor het produceren van wijn. Slavonië is dan ook een van de bekendste wijnregio’s van Kroatië, een bezoekje aan een van de vele wijnhuizen mag ook zeker niet ontbreken. Op culinair gebied heeft Slavonië ook zeker wat te bieden, de bekende Kulen komen hier namelijk vandaan. Om de echte Slavonische keuken te ervaren kan je naast Kulen nog veel meer lokale gerechten in een van de kleine authentieke restaurantjes die je door de hele regio vindt gaan eten. Genoeg te doen dus in Slavonië!

Je route start met een bezoek aan de vesting en klooster van Ilok. Het wijnplaatsje ligt aan een bocht van de rivier de Donau en is de meest oostelijke stad in Kroatië, gelegen in de landstreek Syrmië op de grens met Servië. In de Middeleeuwen was Ilok een ‘castrum’, een stad met hoge muren, torens en vestingwerken. In de 15e eeuw werd er in het fort, gewijd aan St. Ivan Kapistran, een kerk en het klooster gebouwd. Een Franciscaner monnik, die de christenen verenigde om tegen de Turken te vechten, werd daar begraven in 1456. In de 16e eeuw werd Ilok een belangrijke administratief en militair centrum van de Turken, dezen voegden Turkse baden en moskeeën toe aan het fort.
Het fort is het langste militaire vestingwerk dat bewaard is gebleven in continentaal Kroatië en is bijna 1,5 kilometer lang. Onlangs werden de kerk en het klooster gerenoveerd. Tussen deze twee gebouwen is een deel van de muren bewaard gebleven en kan vandaag de dag nog steeds worden gezien. Het paleis herbergt de Odescalchi-collectie, kantoren, en het stadsmuseum met een archeologische en etnografische collectie. De oude kelders in de buurt van het kasteel zijn in heel Kroatië bekend, hier worden de wijnen uit Ilok geproduceerd, vooral de droge witte Traminec is zeer bekend. Voor het enige tankstation in Ilok, kan je vlak bij de oprit van de weg naar Servië terecht.

Je rijdt na het tanken naar het westen tot in Sarengrad. Dit dorpje ligt als een amfitheater onder de ruïnes van een 15de-eeuws fort en kijkt uit op de Donau. Een heel fraai landschap. Het eiland in de Donau wordt nog steeds betwist tussen Kroatië en Servië.
Je zult vooral op het platteland merken dat Slavonië diep religieus is. Ook in de tijd van het communistische Joegoslavië, waar Kroatië deel van uitmaakte, is het katholieke geloof standvastig gebleven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kerken hier de meeste aandacht opeisen.
In het dorp, aan de linkerkant van de weg staat de kerk van het franciscanenklooster dat begin 15de eeuw werd gesticht. De kerk werd halfweg de 18de eeuw, midden in de barokperiode, gerenoveerd, echter in de negentiger jaren beschoten. Na recente restauratiewerkzaamheden komen de overblijvende gotische delen van deze kerk weer beter uit. De fraaie toren trekt de aandacht. De weg klimt tussen de bomen tot op een hoogvlakte. Uit veiligheidsoverwegingen is het ook hier raadzaam om niet in de velden te gaan rondhuppelen vanwege blindgangers.

Van hier maak je een klein uitstapje naar Bapska. Als je door het dorp heen bent gereden, dan nog dik een kilometer voordat je bij het kleine kerkje en het kerkhof bent. Ongeveer 1 km verderop is de weg geblokkeerd: dit is de Servische grens, die je hier niet kunt oversteken. Loop het pad op dat 300 m verder tot bij het kerkhof leidt. Blijf uit voorzorg op het pad. De Mariakerk (Sv. Marija) is een vrijwel uniek voorbeeld van romaanse kunst in Slavonië. Ze werd waarschijnlijk begin 13de eeuw gebouwd en daarna herhaaldelijk aangepast. In de tijd van de gotiek werd de kerk uitgebreid, in de 18de eeuw werd ze in barokstijl verbouwd, in de 19de werd een fraai portaal met een buitenaltaar toegevoegd en uiteindelijk ging de oorspronkelijke toren verloren. Vanaf de kruisweg, die naar beneden naar het dal voert, zijn de romaanse delen in de apsis te zien, gebouwd van baksteen. Het is een schilderachtig geheel; stilte, eenzaamheid en de bossen rondom zorgen voor een serene omgeving.

Na het bezoek keer je terug naar Sarengrad en rijd je richting Vukovar om in Opatovac af te slaan naar het grensplaatsje Tovarnik voor de koffie. Je hebt de keuze uit een aantal koffiehuizen bij het centrale kruispunt.

Na de koffie vind je in het dorp ernaast, Ilaca, het bedevaartsoord "Maria aan het Water". Dit is het verhaal: In 1865 op een paar honderd meter afstand van de parochiekerk ontstond in het midden van het wegdek een waterbron. Dit werd opgemerkt door Petar Lazin uit Ilaca, terwijl Duka Ambrusevic, die in deze straat woonde, in zijn slaap een verschijning kreeg van Maria, die met een witte kroon op haar hoofd Jezus op haar linkerarm droeg. Maria zei hem dat hij een hek om deze bron moest maken omdat dit haar bron was en ze niet wilde dat vee er bij zou komen. Van planken heeft hij toen een kleine put gemaakt waar mensen vol respect op af kwamen en het de naam “Onze Lieve Vrouwe Put” gegeven hebben vanwege deze wonderlijke verschijning. Wat Lourdes is voor Frankrijk, is Ilaca voor Syrmië, beweren schrijvers over dit Maria bedevaartsoord. Maria is in 1858 in Lourdes verschenen waarna er een wonderlijke bron ontstaan is en in Ilaca is zeven jaar later hetzelfde gebeurd. In Lourdes worden zieken genezen en dat gebeurt ook in Ilaca waarvan de vele bedevaartgangers getuigen. Nergens anders waar Maria verschenen is, behalve in Lourdes en Ilaca, is er op wonderbaarlijke wijze een bron ontstaan. In hetzelfde jaar als de verschijning van Maria is er op 17 Juni een standbeeld van Maria geplaatst naast de bron. In 1867 is begonnen met de bouw van de kerk die is ingezegend tijdens Maria Tenhemelopneming in 1870. Voor de nieuwe kerk heeft de koperslager Jugurcic uit Vukovar een schilderij van Onze Lieve Vrouwe van Ilaca geschonken als dankbetuiging nadat deze blinde aan de Onze Lieve Vrouwe Put weer kon zien. Al vanaf het ontstaan van deze put komen bedevaartgangers hierheen uit Servië en Slavonië. Het hoogtepunt is elk jaar de processie op Maria Tenhemelopneming, maar er vinden ook bedevaarten plaats op andere katholieke feestdagen waarop Maria vereerd wordt en uiteraard komen er ook gelovigen naar de Onze Lieve Vrouwe Put op andere dagen. De kerk van Onze Lieve Vrouwe van Ilaca is zwaar beschadigd tijdens de oorlog in 1991, maar was als eerste weer hersteld compleet met beeld van Maria bij de wonderlijke bron. Rondom de kerk is een liturgische ruimte ingericht voor bedevaartgangers, biechtstoelen, een kruisweg, een afdak voor bedevaartgangers die de nacht biddend willen doorbrengen en een huis voor de priesters die de bedevaartgangers ten dienste staan.

Verder naar Nijnemci. Daar staat op een rond heuveltje in dit dorp de Catharinakerk (Sv. Katarina), herkenbaar aan de fraaie, bolvormige toren.
De kerk van St. Catharina in Nijemci is gelegen op een prachtige prehistorische vindplaats Gradina, met een schoolvoorbeeld van goed behouden opgravingen. Voor de archeologen onder jullie: De kerk is gebouwd in gotische stijl in de 14e eeuw, met latere verbouwingen waarbij een barokke kruisvorm in het ontwerp werd aangebracht. Tijdens de reconstructie zijn ook opgravingen gedaan in 1998 en 1999. Onder de huidige vloer zijn nog twee vloerniveaus ontdekt, en in de rechterhoek voor het apsis zijn sporen van Romeinse architectuur. Tijdens de opgravingen zijn graven ontdekt uit de Wittenberg beschaving en overblijfselen van monumentale gebouwen uit een eerdere periode. Op basis van sondepeilingen is vast komen te staan dat het gaat om een driescheeps romaans gebouw waarop een gotische kerk is geplaatst. De vondst van deze romaanse kerk is uiterst belangrijk omdat hiermee de hiaten ingevuld werden in de pre-romaanse en romaanse tijd. Tijdens de opgravingen is niet doorgedrongen tot de prehistorische laag, maar aan de hand van vondsten net buiten Gradina kon worden vastgesteld dat er nederzettingen waren uit de Sopot beschaving uit de vroege steentijd.

In het gezellige dorp Nuštar zijn enkele straten en pleinen getooid met houten figuren. Deze naïeve sculpturen zijn het werk van een plaatselijke 'artiestenkolonie'. Achter in het park links van de weg staat een 18e-eeuws kasteel met op de benedenverdieping een bogengalerij. Nu is er een restaurant gevestigd.

De industriestad Vinkovci heeft geen bijzondere charme maar er is een kleine oude kern bewaard gebleven. Het centrale plein is een park met een standbeeld van de heilige Drievuldigheid, omgeven door enkele barokgevels. Hier staat ook de Sint Eusebius en Polliokerk uit 1772, die vroeger aan Johannes gewijd was. De oude kerk van Sint-Elias van Meraja (Sv. Ilije na Meraji) langs de Duga ulica is zeker het eigenaardigste element van de stad. Deze kerk werd begin 14e eeuw in gotische stijl gebouwd en op het einde van de 17e eeuw in barokstijl gerestaureerd. Vanaf 1777 werd het een militaire opslagplaats. Tegenwoordig zijn er plannen om dit grote gebouw te restaureren en de stijlen in de architectuur beter te doen uitkomen. Vlak naast deze kerk bevinden zich de funderingen van het primitieve godshuis, een piepklein heiligdom dat onder de heerschappij van Koloman (eind 11e eeuw) werd opgetrokken en dat waarschijnlijk door de Tataren werd verwoest. Het is een van de uiterst zeldzame voorbeelden van pre-romaanse kunst in Slavonië.

In Ivankovo staat aan de rechterkant van de weg een enorme kerk met een trap en een kruisweg. Het geheel is een zuiver product van de 19e-eeuwse esthetiek.

Parkeer aan het eind van het lange dorp Novi Mikanovci in de buurt van de kruisweg (aan de linkerkant), tegenover de winkel Mirela. De romaanse Bartholomeuskerk (sv Bartola) werd in de 13e eeuw gebouwd en later in barokstijl verbouwd. Er ligt een klein kerkhof omheen. De opmerkelijke toren staat een beetje scheef en is een fraai overblijfsel van een oude uitkijktoren.

Đakovo is een klein stadje in het hart van Slavonië. Het is na Osijek de tweede grootste stad in de regio. Đakovo heeft iets minder dan 30.000 inwoners. De geschiedenis van Đakovo begint in de 11e eeuw met een subsidie ​​van de Kroatisch-Hongaarse prins Koloman aan de Bosnische bisschop Ponsi, waardoor de bisschoppen meesters worden van Đakovo en het omliggende gebied. Dit is wanneer de geschiedenis van het bisdom van Dakovo begint, dat de bisschoppelijke stad en de zetel van het aartsbisdom van Đakovo werd. Het centrum van Đakovo is daarom het Strossmayer-plein, begrensd door de kathedraal, de curia, het corse, het bisschoppelijk hof en het seminarie. Het belangrijkste monument van de stad is de indrukwekkende Đakovo kathedraal-basiliek van St. Peter, die ook een symbool van de stad is. Achter de kathedraal ligt een prachtig aangelegd groot park, het Strossmayer-park, waar elk jaar de alom bekende Đakovački vezovi wordt gehouden (een traditioneel internationaal folklorefestival van 2 weken eind juni en begin juli). De voetgangersstraat in de oude stad, die zich uitstrekt van de kathedraal tot de All Saints-kerk, heet Korzo en is een dagelijkse ontmoetingsplaats voor burgers en toeristen. Er is ook een zeer interessant Museum van Đakovo, met verschillende waardevolle collecties over de geschiedenis van Đakovo en dit deel van Slavonië. Een van de toeristische attracties van Đakovo is de Đakovo-boerderij van nobele Lipizzaner-paarden, een van de oudste in Europa.