Je start de rit aan de vakantiewoning net buiten Spina. Het logement bevindt zich op de eerste verdieping waar je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Er is een ruime parking bij de woning. Je bereikt de woning via een 500 m lange gravelbaan die goed berijdbaar is.
Tanken kan na 20 km.

Het heiligdom van de Madonna dei Miracoli ligt net buiten de muren van Castel Rigone - een klein gehucht van Passignano sul Trasimeno - en behoort tot de mooiste renaissance-gebouwen in Umbrië. Het gebouw kreeg ik 1494 de titel van Maria Santissima dei Miracoli en was een plaats van bescherming tegen de pest. Het bouwwerk is volledig opgetrokken in zandsteen: de gedrongen klokkentoren werd herbouwd in 1851, na de ineenstorting van de vorige in 1531. Het heiligdom heeft een Latijns kruisplan, met een enkel breed schip; op de linkermuur kun je de fresco's bewonderen van de Perugiaanse school uit de zestiende eeuw. In de rechterarm van het transept, in een kleine kapel in blauwgrijze zandsteen, staat een houten kruisbeeld. In de apsis is het schilderij van de Driekoningen te bewonderen, gemaakt door Domenico Alfani. In de kapel in het linker transept, eveneens in blauwgrijze zandsteen, bevindt zich een afbeelding van de Madonna met Kind, gedateerd op het einde van de 16de eeuw.

Enkele kilometers verder heb je een mooi uitzicht op het Lago Trasimeno. Het Lago Trasimeno (Trasimeense meer) behoort tot de grootste meren van Italië. Het kent een oppervlakte van 128 km2, waarmee het qua grootte het vierde meer van het land is. Een opvallende eigenschap is dat het volledig is afgesloten. Dat wil zeggen dat er via een aantal kleine beekjes en riviertjes wel water bij komt, maar dat er geen 'uitgang' is. Gelukkig kan het er behoorlijk warm worden, waardoor er ook water verdampt en het niveau redelijk gelijk blijft.

Bij het binnenrijden van Pissagnano kan je parkeren op de ruime parking aan het meer waar je enkele mooie foto's kan maken. Hier heb je ook een prachtig uitzicht op het fort dat boven de stad ligt. Voor een bezoek aan het fort parkeer je best op de parking een eind verder.
Het fort bestaat momenteel uit de ruïnes van de oude originele constructie: de vierkante muren, een halfvernietigde toren en het noordelijke deel van het middeleeuwse kasteel, met de driehoekige toren.
De oorsprong van het fort gaat terug tot de Lombardische periode (5de/6de eeuw), maar waarschijnlijk werden de vierkante muren gebouwd tussen 820 en 850. In 1187 ging het fort onder het kapittel van de kathedraal van San Lorenzo (Perugia) door. Kort daarna, in 1202, begonnen de uitbreidingswerken. Het werd zo omgevormd tot een echt versterkt kasteel, in staat om de Perugiaanse gebieden aan de Toscaanse kant te verdedigen. De omliggende huizen werden in de muren verwerkt. Gedurende de middeleeuwen wisselde het kasteel van Passignano verschillende keren van eigenaar. Maar het is vooral na de oorlog tussen het hertogdom Toscane en de pauselijke staat (1479) dat zijn uiterlijk talrijke veranderingen onderging. Veel torens werden verwoest en talloze huizen beschadigd. Pas in 1778 werd een deel van het kasteel gesloopt, om een betere doorgang voor de rijtuigen mogelijk te maken. Tussen 1816 en 1817 besloot de pauselijke regering om het hele complex te slopen en beval dat het materiaal dat van de torens en muren kwam, werd gebruikt om het straatniveau te verhogen.

Een ideale lunchstop is aan restaurant L'Oasi della Pizza. In een typisch Italiaanse sfeer kan je genieten van een lekkere pizza. Alle pizza's worden vers gemaakt en er is een ruime keuze.

In Cortona is een prachtig museum met Etruskische kunst. Het Museum van de Etruskische Academie en van de stad Cortona is gehuisvest in Palazzo Casali, een van de oudste en meest historische gebouwen in de stad, waar enkele van de meest buitengewone meesterwerken van de Etruskische beschaving worden tentoongesteld in meer dan 2000 vierkante meter tentoonstellingsruimte. Je vindt er o.a. de buitengewone Etruskische kroonluchter, de collectie bronzen beelden, de kleine maar belangrijke Egyptische sectie, de fotocollecties, de prachtige achttiende-eeuwse bibliotheek.
Het nieuwe museum is ook het welkomst- en informatiepunt voor de toegang tot het archeologische park van Cortona met zijn 11 archeologische vindplaatsen in het historische centrum en in het gebied, met name de grafheuvels van Sodo, de tanella Angori en de tanella di Pitagora.

Voorbij het stadje sla je rechtsaf naar de kerk van Santa Margherita. Op de plaats van de huidige kerk was er een kleine kerk gebouwd door de Camaldolese monniken in de 11de eeuw en gewijd aan San Basilio. De kerk werd beschadigd tijdens de plundering van Cortona in 1258 en herbouwd in 1288 door Santa Margherita. Santa Margherita, woonde hier in een achterkamertje van dit kerkje tot aan haar dood in 1297. Ze werd begraven in het kerkje van San Basilio. Onmiddellijk na de dood van Margherita bouwden de Cortonezen, naast de kleine kerk, een grotere kerk naar een ontwerp van Giovanni Pisano en in 1330 brachten ze het lichaam van de heilige over. Sindsdien werd de kerk eenvoudiger Santa Margherita genoemd.

Het fort van Girifalco di Cortona dat zich wat verder bevindt, werd gebouwd in 1556, op het hoogste punt van de stad, door de eerste groothertog van Toscane, Cosimo I de Medici.
Het fort werd gebouwd op wat de oude structuren waren van hetzelfde fort in de Etruskische , Romeinse en middeleeuwse tijden. Het gebouw heeft een trapeziumvorm met vier grote bastions en blijft een mooi voorbeeld van militaire architectuur uit de zestiende eeuw .
Na de reconstructie in de moderne tijd is er geen nieuws over veldslagen die eromheen hebben plaatsgevonden. In werkelijkheid, zoals voor alle andere vestingwerken van de Aretino, bleef het fort vrijwel ongebruikt.
Onlangs gerestaureerd, is het nu de thuisbasis van tijdelijke tentoonstellingen en open voor bezoekers. Vanaf de top van de toren is het mogelijk om een prachtig panorama van Cortona en de hele Valdichiana te bewonderen.

Vanaf hier slingert de weg door de beboste heuvels richting Umbertide.
In het historische centrum van Umbertide staat de machtige toren van het middeleeuwse fort ontworpen in 1374. Het werd voltooid in 1389. Het gebouw bestaat uit een massieve vierkante toren van meer dan 30 meter hoog en drie andere kleinere gekanteelde torens. De basis bestaat uit dikke muren en er zouden ooit poorten met ophaalbruggen zijn geweest.
In 1521 vertrouwde paus Leo X de bewaring van het fort toe aan de hogere autoriteiten van Fratta (de oude naam voor Umbertide) voor zeven jaar en dit werd door Clemens VII met nog eens tien jaar verlengd. Tijdens deze eeuw werd het ook de zetel van een pauselijk militair garnizoen en werd de defensieve uitrusting aanzienlijk uitgebreid.
Het is mogelijk om het gebouw binnen te gaan via een enkele deur vanaf Piazza Fortebracci; de andere deur, die nu is afgebroken, was in de richting van het paleis.
Tijdens de renovatie werden elementen ontdekt die hebben geholpen bij het identificeren van delen van het complex waarvan men dacht dat ze verloren waren gegaan: een oude stenen trap, gevonden in de eerste kamer van het fort, op de eerste verdieping, en een luik ontdekt op de begane grond, onder 1,5 meter grond, gebruikt voor toegang tot de ondergrondse ruimtes.
Momenteel heeft het stadsbestuur verschillende kamers van het fort toegewezen voor gebruik als Centrum voor Hedendaagse Kunst.

Rechtover het fort bevindt zich de collegiale kerk van Santa Maria della Reggia. Het is een majestueus gebouw met een achthoekige plattegrond aan de buitenkant en een cirkelvormige binnenkant. De bouw begon in 1559 en duurde 4 jaar. Zestien kolommen los van de muur ondersteunen het hoofdgestel waarop de 40 m hoge koepel rust. Achter het hoofdaltaar is een 15de-eeuws fresco van Gubbio-invloed met de Madonna met kind en twee heiligen; boven de orgelgalerij is de Transfiguratie van Niccolò Circignani, een gesigneerd en gedateerd werk (1578).
Deze Collegiata werd het heiligdom van motorrijders in Midden-Italië. De Madonna della Reggia, voormalig beschermheilige van de stad, is belast met de bescherming van motorrijders. Dit wordt gesymboliseerd door een votieflamp waar een centaur, symbool van de motorrijder, naar de hemel draait. Het werk is gemaakt door de Pietralunghese kunstenaar Alberto Alunni. Bij de ingang van de kerk staat een bordje 'Santuario dei motociclisti'.

Even verpozen kan op het ruime terras of binnen in het gezellig café Giardino waar je kan genieten van heerlijke koffie en gebak.

Via de Strada Statale 728 gaat het zuidwaarts naar Perugia. Voorbij de drukte van de stad is er nog een laatse mogelijkheid om te tanken. Vandaar is het maar 13 km meer tot de vakantiewoning.