Deze route begint net buiten Almada, gelegen aan de zuidelijke oever van de rivier de Taag, aan de andere kant van de rivier vanuit Lissabon. Dus iedereen die vanuit Lissabon de 25 de Abril-brug oversteekt, kan deze route gemakkelijk oppakken.
Beginnend bij een McDonald's in Corroios, verlaat je al snel de drukke stad achter je en reis je door zandgrond en pijnbomen terwijl de route richting Kaap Espichel gaat.
De Cabo (Kaap) Espichel is een wilde en dorre landtong op de zuidwestelijke punt van het schiereiland Setubal. Dit is een dramatische regio die wordt gevormd door door de wind gestraalde landschappen en torenhoge kliffen, die onophoudelijk worden beuken door de woeste Atlantische Oceaan.
Als je de kliffen nadert en met de vuurtoren in het zicht, zie je een oud aquaduct dat The Sanctuary of Our Lady of Cape Espichel bedient.
Er zijn vijf belangrijke toeristische attracties in Cabo Espichel:
• De Santuario de Nossa Senhora en de accommodatie van de pelgrim (Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Kaap Espichel).
• De vuurtoren (Farol do Cabo Espichel).
• De kleine kapel of kluis van Ermida da Memória.
• De Pedra da Mua dinosaurussporen.
• De Lagosteiros-voetafdrukken van dinosauriërs.
Langs deze blootgestelde en verweerde kustlijn zijn 2 verschillende sets tracks; een uit het late Jura (de Pedra da Mua genoemd) en een uit het Krijt (de Jazidas de Lagosteiros). Het is fascinerend om te beseffen dat deze 2 sets prints gescheiden zijn door een afstand van minder dan 500 m, maar een tijd van bijna 50 miljoen jaar beslaan. De dinosaurussporen zijn 20 minuten lopen langs de kliffen, maar voor paleontologen is de korte wandeling de moeite waard. De verlaten kliffen van Cabo Espichel hebben altijd bijgeloof en middeleeuwse gebruiken verworpen, die na de christelijke kruistochten van Portugal (1170) langzaam samenvloeiden in de Orde van Onze-Lieve-Vrouw van Cabo Espichel. De kustlijn van Espichel was het decor voor meerdere wonderen en religieuze visies, en dit zorgde ervoor dat de regio een belangrijke pelgrimsoord bleef tijdens de 13e-18e eeuw.
Het meest fascinerende visioen deed zich voor in de 15e eeuw, toen een verschijning van de Maagd Maria verscheen op een gigantische muilezel en de steile kliffen uit de oceaan beklom. Bij het bereiken van de top van de kliffen (en nog belangrijker de kapel van Ermida da Memória) verdween Mary en liet alleen de voetafdrukken achter van de gigantische muilezel. Deze gigantische ezelpaden bestaan echt en kunnen worden gezien als onderdeel van de Pedra da Mua, oorspronkelijk gevormd door een enorme Sauropod-dinosaurus.
Er is hier een klein café voor een koffiepauze voordat je verder gaat.
Vervolgens komt dat korte stuk onverharde weg, het is goed onderhouden en zelfs beginnende rijders zouden geen problemen moeten hebben. Dit leidt naar een geweldige weg hoog boven de zee met een spectaculair uitzicht langs de hele zee, met veel uitzichtpunten om te stoppen en foto's te maken. De weg leidt naar Setubal.
Setubal is een drukke haven en een groot commercieel visserscentrum, dat onbeschaamd niet probeert zijn erfgoed en geschiedenis te maskeren. Setubal is een bestemming die toeristen zal polariseren, sommigen zullen dol zijn op het rauwe karakter en de intrigerende bezienswaardigheden, terwijl anderen het korrelige industriële karakter van de stad zullen verachten. Setubal is een stad die altijd een nauwe verbinding met de zee heeft gehad, en dit wordt gevierd langs de onlangs verjongde waterkant, die de kleurrijke vissershaven, het populaire stadspark en de veerbootterminal Troia Peninsula omvat. In het charmante historische centrum vindt u een doolhof van smalle steegjes, verborgen pleintjes en winkels in familiebezit, samen met de grootste vismarkt van Portugal. Ik heb hier een lunchstop voorgesteld waar je de meest verse sardines kunt eten die je ooit zult proeven. Of probeer de lokale specialiteit van choco frito (gebakken inktvis) in een van de restaurants aan de haven.
Na de lunch spring je op de veerboot voor een korte reis over de Sado-rivier naar het schiereiland Troia. Prijzen in 2020 zijn 9,90 € voor een motorfiets. Reserveren is niet nodig, kom gewoon opdagen.
Het schiereiland Tróia is een 13 mijl lange, smalle zandtong met rustige dennenbossen en enkele van de beste stranden in de omgeving.
Er is een rijstmuseum op RP 23 waar je meer te weten kunt komen over de geschiedenis van de rijstproductie in deze regio. Je zult enkele van de rijstvelden zien als je Carrasqueira en de houten hutjes op palen bezoekt. Een heel mooie scène en een geweldige plek voor wat fotografie. Deze wilde plek is lang geheim gehouden door regelmatige bezoekers, die de 'tranquilidade' van deze kenmerkende regio waarderen. En hoewel vakanties hier steeds meer 'trendy' worden, vergis je niet, dit is niet de nieuwe Ibiza. Dit is het toppunt van traagheid en eenvoud; een klein stukje paradijs tussen de oceaan en de rijstvelden.
Dan is het meer dennenbos totdat je het kleine stadje Mendes bereikt, waar de route naar het oosten gaat om te genieten van de bergachtige weg die naar de stad Grandola leidt. De route draait hier om en reist terug naar de kust, maar als je het wilt bezoeken, hoef je alleen maar een andere afslag te nemen vanaf de rotonde.
De weg terug naar de kust is de N120 en deze gaat door gebieden waar veel oude geschiedenis aan verbonden is. Op RP 29 zie je de overblijfselen van een kleine Romeinse dam en wanneer je de stad Santiago do Cacém bereikt, zijn er aanzienlijke Romeinse ruïnes te bezoeken.
Vervolgens komt het kustplaatsje Sines.
Sines is een industriestad dat wordt gedomineerd door zijn olieraffinaderij met zijn torens en pijpleidingen, en de diepzeehaven met zijn enorme containerschepen en tankschepen. Dit biedt een compleet contrast met de vorige gebieden waar deze route doorheen reist en er zijn genoeg dingen te zien terwijl je door het uiteinde van de stad reist.
Een kort stuk kustweg met een prachtig uitzicht brengt je naar het einde van de route bij Porto Covo.
Als het archetypische traditionele Portugese vissersdorp nog steeds bestaat, dan is Porto Côvo dit misschien. Zelfs de naam vertaalt zich als haven van het visnet. Een wirwar van witgekalkte huisjes, geplaveide straatjes en mooie pleinen op de lage kliffen van de kust van Alentejo. Porto Côvo is ongetwijfeld mooi, maar tegenwoordig is het misschien het beste om het als een voormalig vissersdorp te omschrijven, aangezien de economie van het dorp nu wordt aangedreven door het toerisme. In het hart van Porto Covo ligt het aantrekkelijke geplaveide plein van Praça Marquês de Pombal, een knipoog naar de grote architect van de rasterindeling in het centrum van Lissabon, die in zeer kleine mate is geïmplementeerd in dit deel van Porto Côvo. Het is niet verwonderlijk dat alle wegen in het oude dorp leiden naar de kleine vissershaven die zich vastklampt aan de kant van een diepe natuurlijke inham. Een paar boten vissen hier nog steeds, maar veel van het verkeer komt van boottochten naar en rond het nabijgelegen Ilha do Pessegueiro. De werkelijkheid van dit boomloze eiland vertaalt zich als Peach Tree Island en is iets minder romantisch dan het klinkt. Het eiland, dat ongeveer 300 meter uit de kust ligt, is van historisch belang en herbergt zowel een 15e-eeuws fort als Romeinse ruïnes.
Onder deze route heb ik een link opgenomen naar een redelijk mooi hotel.