Als je deze rondrit rijdt als onderdeel van de vijfdaagse Rhön-routecollectie, dan is dit vandaag je tweede rondrit. Deze is compleet anders dan je rondrit van gisteren. Ditmaal reis je richting het Noorden, diep de Bayerische en Hessische Rhön in. De eerste rondrit kenmerkt zich door dikke, bijna spookachtige bossen. Vandaag rijd je door mooie weidelandschappen, over glooiende “bergen”. Onderweg kom je langs een aantal schitterende bezienswaardigheden en geniet je van de mooie natuur en vergezichten om je heen.

Nog even kun je de huishoudelijke zaken regelen in Bad Brückenau, zoals tanken en een boodschap inslaan. Van daaruit gaat het direct de doorgaande weg op richting Riedenberg. Gelukkig volg je deze doorgaande weg slechts een kort stukje, om vrijwel daarna een smalle bosweg het Biosfeerreservaat Rhön in te rijden.

Dit middelgebergte met vulkanische bergen staat bekend om het veelzijdige landschap. Dit merk je vandaag ook tijdens het rijden. Bosgebieden worden afgewisseld met weidelandschappen en moerasgebieden. Zelfs zijn er momenten dat je het gevoel krijgt over een hoogvlakte te rijden.

Maar eerst kom je basaltgroeve Stangenroth tegen. Door de vulkanische activiteit in deze regio, was de grond rijk aan basalt. In de 19e eeuw zijn meerdere basaltgroeves opgezet om het gesteente af te graven. Een van de jongste groeves was die van Stangenroth. Deze is in 1923 opgestart en pas in 2013 stopgezet. De gebouwen zijn gesloopt, maar de oude groeve is nog steeds zichtbaar. Het is volgelopen met water waardoor een schitterende biotoop met helderblauw water is ontstaan. Vanaf de parkeerplaats kun je naar de rand van de groeve lopen. Hou er rekening mee dat je de groeve niet in kunt: de wanden zijn extreem steil en instabiel. De lokale overheid heeft een hek om de rand van de groeve geplaatst om te voorkomen dat (nog meer) mensen in de diepe groeve zouden vallen.

Na dit geografische dieptepunt staat je een hoogtepunt te wachten. Via het Burgwallbacher bos reis je naar de Klosterkreuzberg. Je klimt naar een hoogte van ongeveer 850 meter, naast de top van de Kreuzberg. Hier staat je een finale klim te voet te wachten naar de top van de berg en de 3 kruizen van Golgota, refererend naar de berg waar Jezus gekruisigd zou zijn. Gelukkig hoef je geen religieus persoon te zijn om de 300 tredes te willen beklimmen. Het uitzicht vanaf de top van de Kreuzberg is schitterend. Vanaf hier heb je mooi uitzicht op natuurpark Rhön. En als beloning na deze klim, kun je neerstrijken op het terras van de Franciskaner monniken. Het is hier goed toeven. Het eten is eenvoudig en heerlijk, het bier schijnt hemels te zijn.

Eenmaal de Kreuzberg afgedaald verandert het landschap in het biosfeerreservaat weer. Ditmaal lijk je een hoogvlakte op te rijden. Er zijn weinig bomen, waardoor je je even “boven de boomgrens” waant op de Hochrohnstrasse. Het enige dat jouw aandacht van de vergezichten afleidt, zijn de grazende Rhön-schapen in het weide- en moeraslandschap. Vooral wanneer de bloemen en planten in bloei staan, is dit een prachtige route. Helaas mag je niet langs de kant van de weg stoppen om foto’s te maken, maar gelukkig zijn er her en der parkeerplaatsen voor wandelaars, waar je even kunt stoppen om foto’s te maken.

Omdat het soms best wel eens druk kan zijn bij de Franciskaner monniken op de Klosterkreuzberg, kun je ook pauzeren bij de Fischerhütte am Rothsee of de Schlossbergschänke. De Fischerhütte is een oerig klein restaurantje langs een meertje nog boven op de Hochrohnstrasse. Van hieruit kun je naar een grote oude basaltgroeve wandelen. Of je kiest voor een pauze “op stand” bij de Schlossbergschänke, iets verder op de route en lager gelegen, tussen de bossen.

Ondertussen slingert de route alweer heerlijk verder langs mooie weides, spookachtige bossen en door slapende dorpjes. Het zal je opvallen dat je op dit deel van de route weinig restaurants tegenkomt. Maar gelukkig vliegen de kilometers onder je motor door, waardoor je niet in de gaten hebt dat er ineens alweer een kleine 2 uur voorbij gevlogen zijn. Tijd voor een pauze bij Restaurant Zur guten Quelle. Direct na het gebouw kun je een kleine oprit rechts inslaan. Even heb je de indruk dat je het terras van het restaurant oprijdt, maar algauw zie je de parkeerplaatsen liggen. Bij mooi weer is het terras een absolute aanrader. Hier kun je van een heerlijke lunch genieten, maar hou rekening met Duitse porties. Je zult met een volle buik de weg weer vervolgen!

Tijd om weer de weg op te gaan. Hou rekening met je after-dinner-dip. De wegen glooien heerlijk door het landschap, waardoor je makkelijk in slaap wiegt. Gelukkig is er onderweg voldoende te zien. Bijvoorbeeld het Bieberstein paleis. Dit paleis is gebouwd in de 18e eeuw in Barokke stijl. Het is goed onderhouden en tegenwoordig in gebruik als internaat.

Als je de benen wilt strekken, dan kun je de Steinwand bezoeken. Met een wandeling van ongeveer 1,5 kilometer (een kleine 30 minuten) loop je een ronde rondom de basaltkolommen, verstopt in het bos. In de weekenden is het een populaire plek voor wandklimmers.

Motorroutes staan erom bekend, dat ze vaak niet een efficiënte route volgen, maar juist scenische routes. Zo ook dit deel van de route. Je zou best een snellere route vanaf de Steinwand naar de Wasserkuppe kunnen rijden, maar de leukste route zigzagt via heerlijke bochten richting jouw volgende bezienswaardigheid.

De Wasserkuppe is de hoogste berg in de Rhön en heeft een rijke historie. Het wordt bijvoorbeeld de “Berg der Flieger” (vliegeniersberg) genoemd. In 1911 zijn hier de eerste pogingen ondernomen om met zweefvliegtuigen te vliegen. Door de toenemende populariteit van geluidloos vliegen, werd in 1923 een hangar geopend met vliegschool. Tegelijkertijd werd een standbeeld opgericht om gevallen vliegeniers uit WWI te herdenken. Dit standbeeld staat nog steeds trots op de berg. Na WWII richten de Britten een radarstation in op de berg, die door de jaren heen steeds verder werd uitgebreid. Je zult zien dat het radarstation en de zweefvliegclub nog steeds in gebruik zijn. Zo ook het bergrestaurant, dat sinds 1914 hier wordt uitgebaat.

Zeker in de weekenden is deze berg erg populair. Motorrijders, wandelaars en zweefvliegers komen hier graag. Aan jou de keuze of je hier wilt stoppen om rond te kijken en pauzeren. Als je de drukte liever ontwijkt, dan kun je beter snel de berg weer verlaten. Zwaai onderweg ook even naar de bron van de rivier Fulda (Fuldaquelle) om 12 kilometer verderop aan te keren bij Berghütte Simmelsberg. Het is een berggasthof op zijn best: een gezellige Biergarten met de kenmerkende houten picknickbankjes en –tafels.

Vanaf hier is het nog maar 40 kilometer richting je hotel. Geniet nog even van de kleine landweggetjes door de natuur. Terug een brede doorgaande weg op bereik je de top van de Mottener Höhe. Deze 680 meter hoge berg markeert de grens tussen de Beierse en Hessische Rhön. De berg af is een genot. Over het strakke asfalt rijd je nog een aantal heerlijke bochten voordat je weer eindigt in Bad Brückenau. Nog even tanken bij de OMV voordat je weer de parkeerplaats bij het hotel oprijdt.

Geniet nog een laatste avond van de rust en gezonde lucht in het kuuroord. Morgen begint de eendaagse terugrit richting Nederland.