Vanuit Hotel Millan in de gemeente Negreira is dit een prima uitvalsbasis om de omgeving te verkennen.
Een paradijs omringd door rivieren en weelderige bossen waar de Romeinse geschiedenis en architectuur nog steeds aanwezig zijn. Op slechts een paar kilometer van Santiago de Compostela is het een tussenstop voor pelgrims die via de Via Maritieme naar Santiago reizen of voor hen die besluiten de route te volgen om het einde van de wereld in Finisterre te bereiken.

Costa de la Muerte; "Doodskust". Rotsachtige landtongen, kronkelende baaien, kleine vissersdorpjes, steile kliffen, brede baaien en talloze afgelegen zandstranden – dit is de griezelig mooie 'Kust des Doods'.
De route vertrekt vanuit Negreira en voert richting de spectaculaire kustlijn waar dit gebied bekend om staat. Volg hiervoor de DP-5602. Deze weg is over de gehele lengte verhard, maar is op sommige plaatsen erg smal als je door de bossen rijdt. Het voelt soms aan als een bospad, omdat de bomen zo dicht op elkaar staan en de weg zo smal is. Erg prettig.

De route bereikt de rivier de Tambre en loopt over een brug die in middeleeuwse documenten "Ponte das Pías" werd genoemd. De brug over de Tambre verbindt de gemeenten Outes en Noia en vormt de grens tussen beide. Vóór de bouw moesten mensen de riviermonding per boot oversteken. Het huidige uiterlijk dankt de brug aan middeleeuwse aanpassingen en de wederopbouw die tussen 1842 en 1844 werd uitgevoerd. De kasseien maken de brug aantrekkelijker.

De route gaat nog twee keer over de rivier de Tambre, de laatste keer via de brug Ponte do Langaño, waarna u
Volg de kustlijn en passeer het havenstadje Muros. Bij de zuidelijke ingang van het stadje ziet u de vuurtoren van Rebordiño. Deze vuurtoren is uitgeroepen tot een plaats van bijzonder historisch-artistiek belang en dateert uit 1909.
Op korte afstand van de vuurtoren is er een parkeerplaats waar u kunt stoppen om foto's te maken van het prachtige uitzicht over de monding van de Ría de Muros e Noia richting Porto do Son en verder.

Er zijn veel uitkijkpunten waar u kunt stoppen om foto's te maken. Een bijzonder goed uitkijkpunt is het uitkijkpunt Miradoiro do Ézaro. Vanaf hier heeft u een prachtig uitzicht op de monding van de Rio Xallas, de granieten hellingen van Monte Pindo, de baai van O Ézaro, de kleine Lobeiras-eilanden en de onmiskenbare vorm van Kaap Finisterre op de achtergrond.

De route gaat nu richting Kaap Finisterre, voor sommigen het eindpunt van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Kaap Finisterre, ook wel het Spaanse einde genoemd, is de plek waar de Camino de Santiago werkelijk eindigt.
De naam, Finis-terrae – "het einde van de aarde" – werd gegeven door de Romeinen, die geloofden dat dit de rand van de bekende wereld was. Hier brachten ze 's nachts offers om de veilige terugkeer van de zon elke ochtend te verzekeren.
Deze kustlijn staat bekend als Costa da Morte (Kust van de Dood), omdat het een van de gevaarlijkste kusten van Europa is. Door de eeuwen heen hebben de verraderlijke wateren talloze schipbreuken veroorzaakt, waarbij talloze zeelieden om het leven zijn gekomen. Torenhoge golven beuken met geweld tegen de kliffen en creëren een intens en dramatisch landschap. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom deze plek zowel ontzagwekkend als griezelig aanvoelt.
De legendarische vuurtoren van Finisterre werd in 1853 gebouwd aan de punt van Kaap Finisterre. Bij helder weer en een stralende zon kunt u tot wel 30 kilometer uit de kust genieten van het uitzicht op de beroemde Galicische vuurtoren. De vuurtoren herinnert aan de vele zeeslagen die plaatsvonden tussen de Fransen en de Engelsen rond de kaap.

Iets verderop aan de kust ligt Kaap Touriñan, het meest westelijke punt van Spanje, en nog een vuurtoren, nou ja, eigenlijk twee. De eerste vuurtoren van Touriñán werd voltooid in 1898 en bestaat uit een gelijkvloers vuurtorenwachtershuisje met de toren centraal op het dak. Een nieuwe vuurtoren, die naast het oorspronkelijke gebouw werd gebouwd, werd in 1981 in gebruik genomen. Deze bestaat uit een 11 meter hoge cilindervormige toren met twee galerijen en een lantaarn met een grijze koepel.

Een korte rit van 30 minuten brengt u naar Muxia, een klein stadje met iets meer dan 5000 inwoners aan de Costa da Morte in de provincie A Coruña. De grootste trekpleister van dit vissersdorp is de kust, vanwaar u de woeste Atlantische Oceaan kunt aanschouwen. Maar dat is niet de enige trekpleister, want eten in Muxia is ook een genot. Als u van vis houdt, mag u Muxia zeker niet missen, dus ik heb een lunchstop hier voorgesteld.

Na de lunch gaat de route terug naar het startpunt in Negreira. Het is een rustige rit van ongeveer 45 minuten, waarin u uzelf kunt verwennen met een heerlijke maaltijd.
Genieten