De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Met deze bochtenroute Medium versie doorkruist u niet allen het belangrijkste deel van de beroemde Vogezen, u passeert via 80 speldjes en 22 cols ook langs het mooiste gedeelte van de Route des Crêtes, een weg die – als hij alleen nog maar wordt vernoemd – het water bij velen uit de mond doet lopen…

De Vogezen vormen een fantastische speeltuin die, naast het prachtige natuurschoon, ook een schat aan tragedie en historiek met zich meedraagt.
Ooit kleurden de wegen, bossen en bergen hier letterlijk bloedrood, helaas niet altijd uit noodzaak, maar wel om triestige ego’s te voeden. Hier zijn letterlijk mensen geofferd… Een beetje eerbied voor de streek is dan ook misschien wel op zijn plaats omdat hier, nog niet eens zo lang geleden, tot de dood werd gestreden voor vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid.

Deze Medium versie van de bochtenroute vertrekt wederom aan Motohotel Col de Bussang. Kort na vertrek heeft u de mogelijkheid om de tank te vullen wat wellicht geen slecht idee is op deze 287 km lange route.

Na een lange, ietwat saaie baan misschien in vergelijking met de rest van de route, komt u aan in Cerney, de plaats waar de Route des Crêtes, ofwel letterlijk vertaald “de bergkamroute”, de start neemt naar Sainte-Marie-aux-Mines in het Noorden. De route des Crêtes loopt over 73 kilometer pure schoonheid. Karakteristieke landschappen uit de Vogezen wisselen af met unieke vergezichten die tot in de Alpen reiken en uw adem doen stokken.
De weg werd in 1914 door het Franse leger aangelegd op de westelijke zijde van deze bergrug in de Vogezen. Deze kam vormt nu nog steeds de grens tussen de streken Elzas en Lotharingen, maar in de periode 1871–1918 was de bergrug eveneens de grens tussen Frankrijk en Duitsland. Na de eerste wereldoorlog werden de grenzen immers verlegd en vandaag de dag vormt de Rijn de nieuwe grens tussen de twee landen. De aangelegde weg over deze bergkam diende voor de bevoorrading van de Franse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog en u kan zich wellicht inbeelden dat deze het toneel was van vele bloedige strijdperken in deze oorlog.

U stipt de Route des Crêtes dan wel drie keer aan op deze route, u rijdt ze toch niet volledig af. Mocht u ten volle van de Route des Crêtes willen genieten, dan raden wij u ten zeerste de nabijgelegen routecollectie ‘Route des Crêtes S-M-XXL’ aan. Deze routecollectie is speciaal gericht op deze beroemde weg en laat u toe deze weg tot op het uiterste te ‘degusteren’.

Op deze route trekken we bochten en in de aanzet van de Route des Crêtes, bij het ‘oprijden’ van de bergkam is het al meteen prijs, een aantal leuke bochtjes warmen alvast de bandjes snel op na de doortocht door Cernay.

Deze bandjes brengt u echter even verder toch best even sereen terug tot stilstand om de ernst, tragiek en zinloosheid van oorlog even tot u te laten doordringen. U vindt hier immers de immens grote begraafplaats van Hartmannswillerkopf, een plaats waar menig soldaat een roemloze en vooral ook zinloze dood stierf. Hier werd keihard gestreden voor een rotspuntje op hoogte enkel ter streling van een paar ego’s die elkaar het daglicht in de ogen niet gunden. Neemt u even de tijd. Het zal vrij snel tot u doordringen…

Een andere pauzepunt vindt u ook een heel klein beetje verderop. U zit amper terug in het zadel, maar een korte stop op de Grand Ballon, de hoogste berg van de Vogezen, is nu eenmaal een ‘must-do’. Geniet van de vergezichten bij goed weer. In de meest ideale omstandigheden kan u hier zelfs tot aan de Mont Blanc kijken die ‘slechts’ 230 km verder weg ligt….

26 kilometer verder stoppen we weer op de Route des Crêtes om u op de Hohneck een zicht te geven op dat andere prachtige gedeelte van de Vogezen, de vallei waarin de Rijn zijn weg heeft gevonden.
Hier kan u bij een tas koffie en met helder weer een speelse knipoog verwachten van die andere speeltuin in Duitsland die, tezamen met de Vogezen, wedijvert voor de gunst van al die motorrijders… Het Zwarte Woud mag immers terecht de evenwaardige buur genoemd worden van deze speelse Vogezen.

Vrij snel na de Hohneck, ter hoogte van de Col de la Schlucht, verlaten we de Route des Crêtes opnieuw om alle registers (en de gashendel) open te trekken op de mooiste kilometers van deze route…. Uw bandjes zullen blij zijn met wat afkoeling aan het Lac Blanc of aan de Col de Bonhomme waar u, net als de bandjes, wellicht toch even op adem wil komen. De frequentie & sequentie van de bochtjes omheen de beroemde ‘Gazon du Faing’ zullen immers niet allen het uiterste vragen van uw rubbertjes, maar ook van uw stuurmanskunsten. Het plezier van motorrijden krijgt hier een geheel andere dimensie….

Op de Col de Bonhomme kan u bij slechte weersomstandigheden eventueel een verkleinroute nemen door links in plaats van rechts af te slaan. U blijft steeds op de route, maar u heeft er dan wel een kleine 17 kilometer afgeknepen…. Maar bij goede omstandigheden nemen we nog een speels lusje mee door om dan een ‘cool down’ sessie te rijden over bijzonder mooie wegen. Terecht door Michelin met een ‘groene’ krans versiert…

Een aantal kleine plagerige bochtjes vragen weldra terug uw aandacht en die kan u best alweer terug aanscherpen. Zeer snel zal het Lac de Gérardmer, het grootste natuurlijke meer van de Vogezen en een toeristische trekpleister van jewelste, zowel in de zomer als in de winter, uw netvlies plezieren. Heel mooi om te zien! Ook in de winter moet het zicht op het meer vanaf de skihellingen werkelijk subliem zijn…

Kort na Gérardmer passeert u La Bresse en de ‘kleine Moezel’ ofwel de Moselette, een zijriviertje van zijn grote broer.
Met het oversteken van de Moselette betreedt u meteen ook terug het bochtenwalhalla en dienen de eerste knijpertjes zich weer aan ter voorbereiding van de oergezellige ‘Bramont’ die in een bochtenroute door de Vogezen uiteraard niet mag ontbreken.

Na de Bramont brengt een oergezellige kronkelaar u door het Forêt Communale de Kruth u terug naar de Route des Crêtes die u deze keer in omgekeerde richting volgt richting de ‘Ballon’. U verlaat echter de Route des Crêtes net voor de ‘Ballon’ om de voorlaatste kronkels op zoeken richting het hotel. U kan desgewenst de tank terug even vullen bij dezelfde benzinepomp als na de start vooraleer u de gezelligheid van het Hotel Col de Bussang weer opzoekt.

Net als de andere routes in deze bochtencollectie van de Vogezen is deze route een pareltje wat betreft het betere bochtenwerk. Ze laat experts ten volle genieten, terwijl toch voldoende ruimte wordt gelaten aan anderen om grenzen te verleggen richting deze experten-status. Alleen al daarom is deze route zijn vijf sterren méér dan waard. En dan hebben we zelfs het uitstekende asfalt, de natuur en de adembenemende vergezichten nog niet in de weegschaal gelegd.


Een pareltje om van te genieten… eveneens met een (sneaky) glimlach aanbevolen door uw bandenboer…