Je vertrekt in Quillan aan de Bar La Promenade waar je een ontbijt kan nemen of een kopje koffie kan drinken. Er is ruime parkeergelegenheid op het plein voor de bar. Kort na het vertrek, na zo'n 250 m, kan je tanken in het Total tankstation.
Van zodra je de stad verlaat gaat de weg omhoog. Je klimt in brede haarspeldbochten naar de Col des Sept Frères. Volgens de legende is de pas vernoemd naar een tragedie die plaatsvond tijdens een zeer strenge winter. Een zoon, die ondanks de sneeuwstorm, de dokter gaat halen in Belcaire voor zijn zieke moeder verdwijnt, een tweede zoon probeert over te steken, dan een derde enzovoort tot de zevende. Pragmatischer gezien zou de naam voortkomen uit de verdraaiing van de naam 'col des sept frênes', een boom die nog steeds de wegen van het Sault-plateau omlijnt.
De pas markeert de waterscheiding die het Middellandse-Zeebekken scheidt van het Atlantische bekken.

Als je het hoogste punt hebt bereikt blijft de weg vrij hoog lopen: je daalt eigenlijk nauwelijks echt af.
Via de Col de Marmare rijd je naar Ascou. Nu volg je de rivier La Lauze. De Lauze is 14,1 km lang en ontspringt vlakbij de top van Tarbésou, onder de naam Ruisseau de Coume Grande, en mondt uit in de Ariège bij Ax-les-Thermes.

Ascou-Pailhères is een typisch wintersportoord. Vanaf hier volgen enkele mooi haarspeldbochten met natuurlijk prachtige vergezichten naar de Col de Pailhères.
De Col de Pailhères is een wegpas gelegen op een hoogte van 2.001 meter. Het is een pas die al verschillende keren werd beklommen in de Tour de France en die verder gaat via het Plateau de Bonascre of het Plateau de Beille. De col van Pailhères maakt deel uit van de afgelegen en dunbevolkte regio Donezan. Het is een groot deel van het jaar gesloten vanwege de barre klimatologische omstandigheden in het bovenste gedeelte.

Achttien haarspeldbochten verder - vergeet niet te genieten van de majestueuze omgeving - is er gelegenheid om de innerlijke mens te versterken. Restaurant Le Sapin Rouge in Artigues is daarvoor een ideale lunchstop. Le Sapin Rouge nodigt je uit om in alle eenvoud heerlijke gerechten te proeven en te genieten van een aangenaam moment op het grote schaduwrijke terras.

In Usson-les-Bains volg je de D118 langs de Aude. De weg kronkelt verder met ook hier nu en dan enkele haarspeldbochten.
Het Lac de Matemale is een kunstmatig meer (stuwdam) van 223 ha. Het ligt op een hoogte van 1541 meter. Het voedt de waterkrachtcentrale van Escouloubre en reguleert ook de loop van de Aude. Het meer is omgeven door het bos van Matte, dat een rijke natuur biedt met zijn eeuwenoude grove dennen en zijn oevers, die een adembenemend uitzicht bieden op de omliggende bergtoppen.
Het meer van Matemale is een prachtige plek om te ontspannen, te sporten of te ontdekken in de zomer.

Het stadje Mont-Louis, gelegen op een hoogte van 1.600 meter in het hart van de Catalaanse Pyreneeën, is de hoogst gelegen vestingstad van Frankrijk! Op de kruising tussen Conflent, Capcir en Cerdagne, is deze in de 17de eeuw gesticht op verzoek van koning Lodewijk de 14de, om dit gebied te beveiligen na het verdrag van de Pyreneeën van 1659. Dit ommuurde stadje, van 1679 tot 1681 gebouwd door Vauban, heeft tevens de eer te zijn ingeschreven op de UNESCO werelderfgoedlijst als één van de vestingen van Vauban.
Mede doordat deze vesting nooit daadwerkelijk belegerd is geweest, staat deze plaats tot op de dag van vandaag bekend als een van de meest bijzondere plaatsen in het departement Pyrénées-Orientales. De vele indrukwekkende vestingwerken hebben de tand des tijds goed weten te doorstaan. Een bezoekje aan dit hooggelegen plaatsje biedt dan ook een goede inzage in de geschiedenis van de militaire bouwkunst. Hoewel de vesting nooit echt een cruciale rol heeft gespeeld in de geschiedenis, moet u dit bijzondere bouwwerk van Vauban echt eens gezien hebben!

Langs de N116 zijn hier en daar enkele stopplaatsen waar je kan genieten van de prachtige uitzichten. Je volgt niet alleen de rivier Têt maar ook de 'Ligne de Cerdagne'.
De Gele Trein-spoorlijn, gebouwd aan het begin van de eeuw, was bedoeld om de Catalaanse hooglanden met de rest van het departement te verbinden. De eerste werken die in 1903 werden uitgevoerd, maakten het vanaf 1910 mogelijk om Villefranche-de-Conflent met Mont-Louis te verbinden. Voor de aanleg van deze route waren 650 bouwwerken nodig, waaronder 19 tunnels en twee opmerkelijke bruggen: het Viaduc Séjourné (65 m boven de grond) en de Pont Gisclard (80 m boven de grond).
Tijdens het zomerseizoen kunt u met de gele trein ook deze prachtige reis in een open wagen maken... en een fascinerende reis door de Pyreneeën ondernemen! Van station tot station, een heel erfgoed om te ontdekken.

Villefranche-de-Conflent is vooral gekend om zijn Fort Libéria, een indrukwekkende vesting. Het fort was door de eeuwen heen een van de belangrijkste verdedigingswerken langs de grens met Spanje.
In het jaar 1649 werd de grens tussen het hedendaagse Frankrijk en Spanje opnieuw gedefinieerd. Dankzij de nieuwe grenzen kwam het plaatsje Villefranche-de-Conflent op een zeer strategische locatie te liggen. Om zowel de plaats als de vallei waar deze in ligt te kunnen beschermen tegen een eventuele aanval vanuit Spanje, besloot men dat hier een fort gebouwd moest worden. Als locatie werd gekozen voor een heuvel boven de plaats Villefranche-de-Conflent. Zo kon men de vijand al van ver aan zien komen. In 1681 kreeg niemand minder dan de bekende Franse fortenbouwer Vauban de opdracht om het fort te bouwen. Zes jaar later werd het officieel in gebruik genomen. Tot aan het einde van de negentiende eeuw werd het nog enkele malen versterkt en uitgebreid. Tot aan de dag van vandaag staat dit fort bekend als een van de meest indrukwekkende forten langs de grens tussen Frankrijk en Spanje.
Vanuit het stadje kan je via de onverharde weg naar het fort klimmen. Het uitzicht over de vallei is spectaculair vanaf de wallen. Terug naar beneden ga je via een tunnel met meer dan 750 treden!

In Prades, hoofdstad van de Conflent, gelegen op de samenloop van meerdere rivieren, schuilt een prachtig artistiek erfgoed. Waar u absoluut niet omheen kan is de Saint-Pierre kerk, uit de 12de en 17de eeuw. In het koor is dan ook een schitterend barokke altaarstuk ondergebracht, gewijd aan de heilige Petrus. Dit opmerkelijke kunstwerk is het grootste barokke altaarstuk in Frankrijk!

De vallei van de Castellane bieden heel wat schitterende uitzichten. Hier domineren mediterrane landschappen. Hoe dichter je bij de Col de Jau komt, hoe meer het landschap evolueert naar berglandschappen.
De relatief smalle weg slingert zich via enkele leuke haarspeldbochten naar de top van de Col de Jau (1506 m.)
Tijdens een observatiemissie voor het National Commando Training Center op 29 juni 1968 maakte een Cessna L-19-E van de Army Light Aviation een passage op lage hoogte bij de Jau Pass om een bericht achter te laten, gaat vervolgens weer omhoog en draait plotseling naar links en botst in een dennenbos. De twee inzittenden, de piloot, en de hoofdsergeant, werden gedood. Ter nagedachtenis aan hen werd een gedenksteen opgericht bij de pas.

Via een tunnel uitgehakt in de bergwand kom je in de 'Defilé de Pierre-Lys'. Het is een prachtig stuk weg dat door een nauwe kloof de loop van de rivier de Aude volgt. Op sommige plaatsen heeft men grote partijen uit de rotswand moeten hakken om de weg een plaats te geven, maar dat maakt het traject extra spectaculair.

Nog enkele kilometers langs de D117 en je komt terug in Quillan. Maar misschien nog even een laatste stop in de Auberge Demi-Sel voor wie van heerlijke pannenkoeken en desserts houdt. De ontvangst is hartelijk. Het is er heel aangenaam vertoeven op het terras.