De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Dit is de terugkeerroute die u vanuit Col de Bussang in de Vogezen terug naar het Vlaamse Hasselt in Limburg brengt.
Desondanks is deze route niet traditioneel te noemen aangezien u er ook nog iets van kan opsteken. Tenminste toch als u er oog en aandacht voor heeft.

We starten in Hotel du Col de Bussang nadat we afscheid genomen hebben van onze gastheer en –dame.
Een eerste benzinestation vindt u op 27 kilometer na de start van de route. Denk er echter aan dat tanken in Luxemburg veel goedkoper is. Vul gepast bij. Een kleine aanrader kan ook zijn om onderweg te stoppen aan een Intermarché of een ander warenhuis om een picknick in te slaan. Echt goede bars & café’s zijn moeilijker te vinden in het eerste deel. Mooie picknickplaatsen daarentegen…

Picknickstuff bij in de koffers gepropt rijdt u richting rp 15 waar u een heerlijke picknickplaats zal aantreffen. U zal echt geen moeite hebben met het juiste plaatsje uit te zoeken voor een kleine break. Mochten de weersomstandigheden niet ideaal zijn voor een buitenbreak, dan biedt de iets verderop gelegen boulangerie wellicht een aangenaam en vooral ook overdekt alternatief.
Maar vooraleer u op één dezer punten aanbelandt passeert u eerst nog de Moezel en kort erna het Canal de l’Est. Daar toch even graag een woordje over….

De Moezel ontstaat in de Vogezen. Misschien heeft u wel één van de routes uit de “Ultimate Collection” gereden die u naar de bron van deze o zo belangrijke rivier heeft gebracht. U herinnert zich waarschijnlijk dan ook nog wel hoe klein dit bronnetje eigenlijk wel was.

Het Canal de ‘l’Est is een onlosmakelijk deel van de Moezel sinds 1874 wanneer ze aan de bouw van het kanaal zijn begonnen.

Het kanaal heeft een lengte van maar liefst 439 km en verbindt de Saône met de Maas en de Moezel. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de schippers het kanaal de namen ‘Canal de la Meuse’ en ‘Canal des Vosges’ hebben meegegeven voor het noordelijke en respectievelijke zuidelijke deel van het kanaal.
Een groot deel van deze route gaat langs de Moezel en het Canal de l’Est, maar vanaf rp 16 wordt het pas écht interessant.

Het Canal de l’Est verbindt niet alleen de Maas met de Saône & de Moezel, het ‘vervangt’ ook de Moezel op die delen die minder goed of zelfs helemaal niet bevaarbaar zijn. Het kanaal moet dus dichtbij de Moezel blijven en dat doet het dus ook… Het kanaal steekt soms zelfs de Moezel over wat écht wel wat denkwerk vraagt. Hoe laat je immers een kanaal, dat gevoed wordt door de Moezel zelf, nu helemaal over de rivier vloeien zonder dat de waters elkaar raken? Het spreekt vanzelf dat de 152 sluizen en pompsystemen hierin een heel erg grote rol spelen. Maar denk eens in… we spreken hier over constructie in 1874….
Vlakbij rp 16 ter hoogte van Flavigny-sur-Moselle kan u desgewenst dergelijk aquaduct bezoeken. Toch een beetje een hallucinant zicht… Aquaducten werden dus niet alleen door de Romeinen gebouwd...

Hou vanaf rp 16 de camera of de gemonteerde GoPro toch maar best in de aanslag. U gaat vanaf nu een deftig staaltje hydrocultuur meemaken en dat wel zo’n 130 km lang. U flirt letterlijk langs de Moezel, het Canal en de vele andere waterelementen. Wie er oog voor heeft zal ook de welvaart en andere gevolgen zien van de Moezel en de geassocieerde waterwerken.

Ter hoogte van rp 19 kan u desgewenst een pauze inlassen waar u langzij de Terrouin van een uitgebreidere lunch kan genieten. U bent nog maar 174 km ver, maar u zit al wel bijna 5 uur in het zadel, dus denk er toch maar eens over na.

‘Le Terrouin’ is een interessant gabbertje… David die het opneemt tegen Goliath en de strijd nog wint ook. Het kleine, 30 kilometer lange riviertje was er in zijn eentje verantwoordelijk voor dat de Moezel, 300 000 jaar geleden en oorspronkelijk naar de Maas stromende, zijn bedding moest verleggen naar het Oosten in de richting van de Rijn. Vandaag is de ganse loop van de Terrouin beschermd natuurgebied. Ter hoogte van ‘Le Pavillon Blue’, onze lunchplaats, ziet u de Terrouin de Moezel instromen nadat hij de strijd om de bedding glansrijk heeft gewonnen.

Na de lunch flirten we nog even verder met rivier en kanaal om tenslotte, na de eerste 200 kilometer, de eerste autostraderit aan te vangen.

50 kilometer verder en na het passeren/doorsteken van de steden Metz & Thionville kan u respectvol afscheid nemen van de machtige Moezel. U passeert deze ter hoogte van Thionville voor de laatste maal.

U bereikt snel de grensovergang tussen Frankrijk en Luxemburg. Een koffiestop kan u nemen op de Aire de Berchem. Tanken zou ik nog even uitstellen en – net als in de aanrijroute – raad ik u af om uw motoren onbeheerd achter te laten.

U rondt Luxemburg stad en Ettelbruck waarna de route u nog even verwent met een niet-autostrade passage. We rijden immers binnendoor via het Parc Naturel de la Haute-Sûre naar Pommerloch waar we de laatste Luxemburgs getaxeerde benzine kunnen inslaan. Desgewenst kan nog een koffiestop ingelast worden in het stijlvolle Pommerloch Hotel nét voor de benzinestations. Aan u de keuze, maar let wel dat dit de laatste stop is voor we de laatste snelwegtrek aanvangen naar het afscheidspunt in Hasselt.

Daar treft u gelukkig ook weer de nodige sanitaire en andere faciliteiten aan zodat u – geheel verlicht – afscheid kan nemen van uw reiscollega’s, al dan niet in één van de restaurants.

De route kan – wegens de vele saaie snelwegkilometers - uiteraard geen vijfsterren quotatie verkrijgen, maar eerlijk is eerlijk, door de aquaculturele rijkdom scheelt het écht niet veel. Een passage door dit gebied brengt u bijzonder veel bij als u er aandacht voor wilt hebben. De wegen zijn bijzonder goed aangelegd en zullen u – ook wat zichten en rijgenot betreft – soms aangenaam verrassen. Daarom een absolute welverdiende 4 sterren voor deze leerrijke terugkeerroute.