De 2e TankTasTocht van 2018 heeft het start- en eindpunt liggen in Akersloot. Deze heerlijke route gaat dwars door oer-Hollandse nostalgie. Dakpannen en waterwegen staan langs de route regelmatig op gelijke hoogte. Kronkelende dijkweggetjes die overgaan in aandoenlijke lintdorpjes met kenmerkende groene betimmering. Het decor van een oude meester dat met draaiende molenwieken tot leven komt. Deze TankTasTocht is een uitnodiging voor historisch besef.

De tocht start in Akersloot en via Uitgeest kom je al vrij snel in een waterrijk polderlandschap. De weilanden lijken immer omringd door sloten, kanalen, plassen en meren. Het vele riet markeert de waterranden als ruisende kragen. Wat je snel zal opvallen zijn de voortdurend veranderende hoogteverschillen tussen water en land. Eeuwenlang vochten de bewoners van deze regio tegen het ater, zowel zout als zoet. Ingeklemd tussen de Noord- en Zuiderzee wisten ze het gebied met wisselend succes in te polderen. Maar de dreiging van dijkbreuken bij storm was altijd aanwezig. Toch wisten ze de immer dreigende wateroverlast naar hun hand te zetten. Creatief watermanagement stroomde ze immers door de aderen dat ze er na verloop van tijd ook van leefden. De vele afwateringskanalen fungeerden als waterwegen voor de handel, die de vele gehuchten en dorpen aan elkaar knoopten. En wat droog bleef, werd gebruikt voor landbouw en veeteelt. Hoewel zekerheid daarop niet werd gegeven: menig grazer kreeg natte hoeven bij het onvoorspelbaar stijgende water.

Via Krommenie gaat het over de Starnmeerdijk langs Spijkerboor. Vervolgens passeer je het eiland De Woude, dat in het Alkmaarder Meer ligt. Daar kun je de gaskraan met beleid even aaien tot je via Oost- en West Graftdijk uitkomt in De Rijp. Dit is een zeer goed geconserveerd dorpje met schilderachtige architectuur als het lieflijke raadhuis uit 1630 en dewitte ophaalbrug. Beide zijn zeer kenmerkend voor De Rijp en op de karakteristieke daken zal een zekere schimmel zich op 5 december helemaal thuis voelen. Hoewel: de oude Hollanders waren overigens helemaal niet bedacht op horden toeristen, gelet op de breedte van de straten. Dus rij voorzichtig, de vele nostalgische doorkijkjes links en rechts verhullen ook uitkomend verkeer. Wil je De Rijp in alle rust tot je nemen, geniet je op het terras van het Wapen van Munster van de oude dorpskern.
Voorbij het van oudsher rivaliserende dorpje Graft, over de Meer- en Molendijk, rijd je langs waterrijke poldertjes. Om je heen veel weide, water- en roofvogels. Het heet hier De Schermer en deze oude polder heeft in z’n vlag heeft in z’n vlag heel begrijpelijk de snoek en molenwieken afgebeeld. Het slingerende karakter van de dijk- en polderweggetjes verraadt ook dat de bewoners zich ooit noodgedwongen aan het water moesten aanpassen. Maar dat levert vandaag de dag motorrijders juist veel plezier op. En dat voel je in je heupen.

Motorrijders die niet uit de Randstad komen, spreken vaak met afschuw over het drukst bevolkte deel van Nederland. Alsof 5 miljoen Nederlanders in een nachtmerrie leven, wat in dit deel van de Randstad absoluut niet het geval is. Eerder mag je spreken van een gepolderde natte droom. De polders gaan nog meer voor je betekenen wanneer je je culturele nieuwsgierigheid de vrije loop geeft. De route voert je langs kleine gehuchtjes en langs grote boerderijen met kenmerkende hoge daken. Plaatsnamen eindigen vaak op Horn, zoals Schermerhorn, Avenhorn en Barsingerhorn. Dat verwijst naar een vroegere uitgang naar zee of een scherpe landhoek. De TankTasTocht gaat verder via voornamelijk goed te berijdenwegen, waarbij de omgeving nog steeds je volle aandacht verdient. In Oude Niedorp stuit je bijvoorbeeld op het geraamte van een dakloze kerk uit de veertiende eeuw. In het plaatsje Schagen is het tijd de teugels aan te halen en de motor tot stilstand te dwingen. Om te poseren bij de bronzen Stier, want in Schagen zijn ze trots op dikbilkoeien. Trouwens, om je wat wegwijs te maken in het Westfriese dialect: ‘Skapen skeren in Skagen’ betekend eenvoudigweg ‘Schapen scheren in Schagen’. De Sch spreken ze hier uit als Sk. En nou niet in de lach skieten.

Na Sint-Maarten stuurt de route je over de steile en bochtige Westfriesedijk. De vele bochten duiden op vroegere dijkdoorbraken, maar inmiddels is het voor motorrijders een geliefd tracé langs akkers en waterpoelen. Vanaf de hoge dijk kun je reeds de beboste zeeduinen rechtsvoor de cockpit zien opdoemen. Na de dijk steek je rechtdoor in westelijke richting. Tot de voorgeprogrammeerde route je ten zuiden van Petten tot dichtbij de Noordzee brengt. Wellicht zal de zilte zeelucht je verbeelding prikkelen. Naarmate je de beboste omgeving tussen Groet en Bergen bereikt, neemt wel de markante groene bouwstijl snel af. Zoete dennengeur compenseert dit gemis. Ook de sporen van de strijd tegen het water lijken opgedroogd. De natte polders hebben plaatsgemaakt voor glooiende bossen. Het levendige kunstenaarsdorp Bergen brengt je vervolgens aan het twijfelen. Zo kort na Schagen opnieuw een pauze inlassen op een van de uitnodigende terrassen? Of om de benen nogmaals te strekken om het artistieke toeristische karakter van het dorp volop te absorberen? In 1799 werd in deze regio de Slag bij Bergen gestreden. De Fransen van de Bataafse republiek lieten de Brits-Russische troepen het onderspit delven. De Brits-Russische alliantie was toen heel gewoon, maar heden ten dage hoogst curieus. De kogelinslagen ten gevolge van deze slag kun je bewonderen in de gehavende ruïnekerk in het centrum van Bergen.

Via de Herenweg gaat het langs Egmond aan de Hoef. Als je geen antwoord weet te vinden op de lokroep van de zee: voor degene die het warme strandzand langs de tenen wil voelen, slaat af richting Egmond aan Zee. Het badplaatsje biedt een groots uitzicht op de Noordzee. En als de motorlaarzen zijn uitgeklopt, is het nog slechts een zeebriesje vanuit de duinenrichting het eindpunt in Akersloot. Kortom: een dijk van route door een luik naar hetverleden. Toerend langs de inventiviteit van een ondernemend volkje, waarvan we de historie nog zorgvuldig koesteren. (Bron: Promotor 03-2018).

Omdat ik deze route (nog) niet zelf heb gereden, krijgt deze route 3 sterren.