"Hasta la vista" is een Spaanse uitdrukking die letterlijk vertaald "tot het zien" betekent. Het wordt gebruikt als afscheidsgroet en betekent zoveel als "tot ziens", "tot later" of "vaarwel". De routes onder de paraplu Hasta la Vista hebben gemeen dat ze alle richting Spaanse zon gaan en onderweg je de (bijna) vergeten bezienswaardigheden weer tegenkomt, je herinneringen opfrist en het plezier doet herleven.

Eersel, de plaats waar je vertrekt, behoort met een aantal andere dorpen uit de omtrek tot de Acht Zaligheden, een verzamelnaam voor acht op -sel uitgaande plaatsen uit de Nederlandse provincie Noord-Brabant, gelegen in de Kempen. In het museum De Acht Zailgheden ontdek je hoe de Kempische mens woonde, werkte en leefde, in een tijd dat boeren amper konden overleven op de schrale heidegrond.

In Postel over de Belgische grens ligt een imposante Norbertijnen-abdij die al in de twaalfde eeuw opgericht werd. Vanwege hun witte pij noemt men ze ‘witheren’. Ze doen aan bosbouw, landbouw en veeteelt. Om in hun eigen onderhoud te voorzien brouwen ze bier en maken ze kaas.

Tanken doe je in Mol en dan door rijden naar Diest. De eerste stop daar is het Begijnhof in het hartje van Diest. Achter de oude muren ligt een oase van rust en schoonheid. De Sint-Catharinakerk en de huisjes met beschermheiligen boven de deur geven een rustgevend gevoel dat alle drukte uit je hoofd doet verdwijnen. Het begijnhof werd gesticht in 1253 door Arnold IV, Heer van Diest en opgeheven in 1796 door het Franse bewind. De meeste van de 90 huizen en conventen dateren uit de 17e en 18e eeuw. De prachtige barokke begijnhofpoort dateert van 1671. Het geheel valt onder het UNESCO werelderfgoed.
Diest zelf is op het eerste oog een charmant plaatsje met een gezellig centrum, maar wanneer je dieper in het verleden duikt, blijkt het een bijzondere stad vol verhalen te zijn. De stadswallen en citadel uit de tijd van de oorlog, oude gebouwen, smalle straatjes, een rivier die vroeger dwars door de stad stroomde, oude brouwerijen, enzovoort. Diest dankt de titel van Oranjestad aan het feit dat het in 1499 in bezit kwam van Engelbrecht II van Nassau. Een van diens opvolgers droeg de titel van 'Prins van Oranje'. Philips Willem, de oudste zoon van Willem van Oranje, die de stad in 1572 veroverde, ligt begraven in de Diestse Sint-Sulpitiuskerk. Omdat hier nogal veel te zien is, is het een goed idee om de koffiestop te combineren met een stadswandeling.

Na de koffie ga je weer de weg op voor het traject naar Namen. Maar eerst doe je suikerstad Tienen aan. Deze erg oude stad, al geroemd in de Romeinse almanakken, is nu nog steeds erg interessant. Vooral de oude stad heeft veel te bieden. De Haspengouw, waar Tienen in ligt, is vermaard om de fruitteelt en daarom is hier een suikerraffinaderij gevestigd, vandaar de bijnaam.

Even ten zuiden van Tienen loopt de taalgrens. Een van de meest bekende verschillen tussen Wallonië en Vlaanderen, waar we het over kunnen hebben is het feit dat er een andere taal gesproken wordt. In 1963 is in België besloten om een officiële taalgrens te implementeren waarin de hoofdtalen van de gewesten officieel benoemd werden. Voor Wallonië werd de hoofdtaal het Frans terwijl de hoofdtaal in Vlaanderen Nederlands werd. Op dit moment werd er ook bepaald dat men in Brussel beide talen als hoofdtalen zou behouden. Feitelijk betekent het dat bedrijven in Vlaanderen hoofdzakelijk Nederlands sprekende werknemers hebben terwijl men in Wallonië vooral Franstalige werknemers heeft.
Je merkt in deze omgeving ook direct dat de streek van karakter verandert. Het gebied, wat volgt tot Namur is duidelijk dunner bevolkt en het landschap heuvelachtig. Hier vind je veel kasteeltjes bij de dorpen.

Namur, waar je gaat lunchen, is volgens ingewijden de gezelligste stad van de Belgische Ardennen. Om dat te ervaren hoef je geen moeite te doen. Loop door het historische centrum op de linkeroever van de Samber en je wordt er vanzelf omhelsd door de cafeetjes, de gevels, de pleinen, de kleine winkels en altijd en overal plots dat fenomenale uitzicht op de belangrijkste attractie van de stad: de citadel. Deze vesting op de bergrug van de Champeau kun je ook met de kabelbaan bereiken, maar je rijdt er dit keer zelf langs. De citadel is een goede plek om een bezoek aan de stad mee te eindigen. Het biedt overzicht over de stad.

Na Namur volgt de Hoge Maasvallei. Deze door de Maas uitgesleten vallei van forten en kastelen neemt je mee terug in de tijd! Eerst kom je langs het vergeten dorp Poilvache. Deze historische plek, gelegen nabij de stad Dinant, draagt de stille getuigenis van een rijk verleden. De ruïnes van Château Poilvache bieden niet alleen een spectaculair uitzicht op de omgeving, maar geeft je ook een beeld van de riddertijd. En zo kan je de grandeur en de mysterie van dit eens zo imposante kasteel ervaren.

Dan volgt Dinant, "Dochter van de Maas", die zijn bijnaam ontleent aan zijn bijzondere ligging tussen kliffen en rivier. Er zijn weinig plaatsen in de Ardennen met zo’n karakteristiek uiterlijk als Dinant. Alleen die skyline al: hoge herenhuizen, hogere kerk, nog hogere rotswanden en daar bovenop de citadel. En dan is er ook nog die beroemde zoon: Antoine Joseph ‘Adolphe’ Sax, de geniale uitvinder van de saxofoon die hier werd geboren, successen beleefde maar arm en berooid stierf in Parijs. Kijk maar eens naar de brug over de Maas. Hier is ook de bierbrouwerij Leffe gehuisvest. Je kunt even buiten Dinant het Leffemuseum bezoeken.

De Maas is hier op z'n mooist. Schitterend zicht op tal van burchtruines op de hellingen, afgewisseld met abdijen, zoals die van Waulsort en landgoederen, zoals het kasteel van Freyr in Hastière langs de vredig stromende rivier.

Je nadert het eindpunt, net over de Franse grens in Givet. En dat is te zien. Het kasteel, ook wel Citadel van Givet genoemd, is gebouwd onder Karel V in 1555. Karel V had een strategische plek nodig en de stad Givet lag perfect langs de Maas. In 1680 kwam de citadel in bezit van Lodewijk XIV van Frankrijk. Tijdens het bezoeken van de citadel kun je alle tunnels, opslagkamers en andere ondergrondse vertrekken bekijken. Dan is het tijd om na afloop een plekje te zoeken bij de Maas om te relaxen.