Aloude kastelen, historische steden, glooiende heuvels, donkere bossen, koele beekjes, moerasvlakten, glooiende landschappen en kleurrijke weilanden: ze geven het natuurpark Hoher Fläming zijn heel bijzondere charme.

Je vertrekt aan het benzinestation Hoyer in Dahnsdorf. Hier kan je gemakkelijk afspreken en is er ook nog mogelijkheid om iets aan te kopen in het winkeltje. Het landschap is hier open en lichtgolvend.
Door het open en lichtgolvend landschap gaat de weg naar kasteel Rabenstein. Het kasteel torent hoog boven het dorp Raben uit, bovenop de heuvel ‘Steiler Hagen’. Het kasteel van Rabenstein, gebouwd in het midden van de twaalfde eeuw als uitkijkpunt over de weg, werd lange tijd als onneembaar beschouwd dankzij zijn ligging bovenop de steile helling en zijn sterke verdedigingswerken. De kelder van het kasteel kon grote reserves opslaan. De meer toegankelijke kant naar de achterkant van de heuvel werd verdedigd door de enorme donjon en het poortgebouw. De granieten toren, ongeveer dertig meter hoog, is het hoogste deel van het kasteel. Naast het beklimmen van de donjon voor een fantastisch uitzicht over Hoher Fläming, omvat een rondleiding door het kasteel ook een bezoek aan de ridderzaal, de martelkamer, de ijzeren kelder, de put, de schuur met een dak van planken, de Rosemarie-kapel en het oude bakhuis uit het jaar 1860.

Door de bossen met beuken en wintereiken gaat de rit verder naar Burg Hundeluft. Het kasteel is gelegen op een kruising over de Rossel. Het is grotendeels omgeven door water en moeras. Dit bood een natuurlijke bescherming. Het kasteel ligt op een kleine verhoging, ongeveer 1,5 m boven de omgeving. Het is verdeeld in een kern en een buitenste vestingmuur. Het hoofdkasteel heeft een onregelmatige vijfhoekige plattegrond en een oppervlakte van ca. 800 m². Tegen de ringmuur van het binnenkasteel stonden drie woon- en boerderijgebouwen. Naast deze gebouwen stond er in de noordwesthoek een ronde toren. Deze had een diameter van 5 meter.

In Coswig, gelegen aan de rechteroever van de Elbe, staat een kasteel dat reeds in 1187 wordt vermeld op de huidige locatie. Het is niet bekend of er voor die tijd een Slavische nederzetting bestond. Coswig werd in 1215 een oppidum genoemd en was een van de belangrijkste steden ten noorden van de rivier de Elbe.
Ondanks dat het Schloss Coswig een middeleeuwse oorsprong heeft, is het kasteel een klassiek voorbeeld van renaissance en Franse barokke architectuur. Vanaf het einde van de 19e eeuw tot het einde van de 2e wereldoorlog werd het kasteel gebruikt als gevangenis. Tijdens die periode huisvestte het kasteel driemaal zoveel gevangenen als bedoeld en velen werden gebruikt voor dwangarbeid. De restauratiewerkzaamheden begonnen in 1958, waarna het gebouw van 1961 tot de Duitse hereniging in 1989 werd gebruikt voor land- en staatsarchieven. Het Federaal Archief bleef het gebouw vervolgens gebruiken tot 1998. Het pand stond van 1998 tot 2006 leeg. Toen was het de bedoeling om het paleis te gebruiken als centrum voor transnationale samenwerking en uitwisseling op het gebied van cultuur. De gevangenisvloeren werden in 2008 afgebroken en de zuidvleugel keerde terug naar zijn historische staat. Sinds 2014 worden er concerten in het gebouw gehouden.

Even buiten het stadje tref je de Sovjet-erebegraafplaats Coswig aan. Dit is een begraafplaats voor Sovjet-dwangarbeiders, waaronder de slachtoffers van een explosie in de wapenfabriek 'Westfälisch-Anhaltische Sprengstoff AG' (WASAG) op 14 november 1944 en een gedenkteken voor gesneuvelde Sovjet-soldaten. Volgens Duitse gegevens zijn 78 doden begraven, volgens Russische gegevens 92 Sovjet krijgsgevangenen, dwangarbeiders en soldaten van het Rode Leger die zijn omgekomen in de strijd.

Je steekt de Elbe over met de Wörlitz-Coswig veerboot. De veerboot oversteekt een afstand van 125 meter en duurt ongeveer 5 minuten. Technisch gezien is de veerboot een reactieveerboot, die wordt voortgestuwd door de stroming van het water. De veerboot is vastgemaakt aan een drijvende kabel die stroomopwaarts van de veerboot stevig in de rivierbedding is verankerd. Om de veerboot te bedienen, wordt deze onder een hoek in de stroom geplaatst, waardoor de kracht van de stroom de veerboot over de rivier op de kabel zwaait.

Het kasteel Wörlitz wordt beschouwd als het bouwwerk van het Duitse classicisme en is een van de weinige Duitse gebouwen van het Palladianisme. Het kasteel in Wörlitz maakt, net als het bijbehorende Wörlitz-park, deel uit van het UNESCO Werelderfgoed. Voor de bouw van het kasteel werd het barokke jachthuis afgebroken. De bouwer was Friedrich Wilhelm von Erdmannsdorff. Het paleis werd gebouwd voor de prins en zijn vrouw prinses Luise van Brandenburg-Schwedt en was bedoeld om de dynastie te vertegenwoordigen. De constructie werd in 1773 voltooid. Het wordt beschouwd als het bouwwerk van het Duitse classicisme. Oude en Engelse gebouwen en de architectuur van Andrea Palladio dienden als model.

Het kasteel Oranienbaum werd in de zeventiende eeuw op initiatief van Henriëtte Catharina van Oranje-Nassau ontworpen, door haar landgenoot bouwheer Cornelis Ryckewaert.
Oranienbaum is een indrukwekkend voorbeeld van Nederlandse barok in Duitsland: de stad, kasteel en park zijn geometrisch op elkaar afgestemd. Het park bekoort met zijn grote collectie citrusplanten die 's winters in de grootste oranjerie van Europa zijn ondergebracht. De Engels-Chinese tuin wordt beschouwd als de enige overlevende van zijn soort in Duitsland. Het kasteel en park Oranienbaum behoren tot het UNESCO-werelderfgoed Gartenreich Dessau-Wörlitz. Het kasteel is te bezoeken tegen een toegangsprijs van 8,5 euro per persoon. Het kasteelpark is vrij toegankelijk, de gerestaureerde pagode en het theehuis zijn na aanmelding toegankelijk.
Op het marktplein kan je lekker eten in Cafe Restaurant am Markt. In de menukaart vind je geselecteerde gerechten voor kleine en grote honger, die worden bereid met verse streekproducten.

Je doorkruist de Oranienbaumer Heide tot Judenberg. Hier rijd je rechtdoor naar de Gremminer See.
Eens was hier het buurtschap Zschiesewitsch, maar dat is nu met afgravingen opgeslokt voor de bruinkoolwinning. De Gremminer See of Ferropolissee is een meer dat uit de voormalige open mijn van Golpa-Nord is voortgekomen. Het is het achtste grootste meer en tegelijkertijd een van de meest noordelijke meren in het centrale Duitse merengebied. De naam is afgeleid van de opgegraven plaats Gremmin. De Gremminer See ligt ten noorden van de stad Graefenhainichen, in het eindmorenegebied van het plateau van Graefenhainichen-Schmiedeberg, ook wel Dübener Heide genoemd.
Vijf enorme graafmachines en stapelaars voor bruinkool - waarvan sommige nu toegankelijk zijn - ontsnapten aan de sloop en luiden vandaag, als staalreuzen in Ferropolis aan het meer van Gremmin, een vervlogen industrieel tijdperk in.
Ferropolis, de stad van ijzer, is niet alleen een openluchtmuseum, maar ook een indrukwekkende evenementenlocatie met zijn arena op een schiereiland aan het meer. Ferropolis maakt deel uit van de European Route of Industrial Heritage (ERIH), een levend museum vol indrukwekkende geschiedenis. De mix van muziek, onweer van licht en natuurbeleving in de schaduw van de ijzeren kolossen maken een bezoek aan de unieke arena tot een onvergetelijke gebeurtenis.
De Gremminerbrug op het stadsbalkon biedt een prachtig panoramisch uitzicht over de Gremminer See en Ferropolis.

Je keert een klein eindje terug tot Jüdenberg waar je linksaf gaat naar Mölhau. Deze plaats wordt sterk gekenmerkt door bruinkoolwinning. In Möhlau zijn er 3 overgebleven dagbouwmijnen, die nu onder water staan en worden gebruikt als zwemmeren. Deze dagbouwmijnen werden gebouwd om de energiecentrale Zschornewitz, die slechts een paar kilometer verderop ligt, van stroom te voorzien. De ooit grootste en modernste bruinkoolcentrale ter wereld werd in 1915 door de mensen in de wijk Zschornewitz gebouwd aan de rand van de Dübenheide. In de directe omgeving van het fabrieksterrein nodigt een woonkolonie je uit voor een reis naar de tijd van sociaal bouwen en leven aan het begin van de 20e eeuw. In navolging van Engelse tuinsteden kenmerken veel groene en gekleurde gevels het wooncomplex. Voor Expo 2000 werd het hele nederzettingencomplex liefdevol gerenoveerd en opnieuw omgevormd tot een juweeltje van moderne nederzettingsarchitectuur.

De Mulde is een onbevaarbare zijrivier van de Elbe en is 124 km lang (of 290 km, als haar langste bronrivier wordt meegerekend). Ze staat bekend als de snelst stromende rivier van Midden-Europa. De Mulde ontstaat even ten noorden van Colditz uit de samenvloeiing van de westelijke Zwickauer Mulde en de oostelijke Freiberger Mulde, die beide in het Ertsgebergte ontspringen. De rivier mondt ten noorden van de stad Dessau uit in de Elbe.

Het stadspark van Dessau is een park van ongeveer acht hectaren ten westen van het historische stadscentrum.
Kasteel Georgirum is een neoklassiek landhuis gebouwd voor prins Johann Georg (1748–1811) door Friedrich Wilhelm von Erdmannsdorff, vanaf 1780. Het herbergt de Anhalt Picture Gallery met een rijke collectie Duitse en Nederlandse schilderijen van oude meesters. De uitgebreide collectie prenten en tekeningen wordt tentoongesteld in het "Fremdenhaus" (letterlijk pension) in het Georgium. Het paleis is omgeven door een uitgestrekte Engelse tuin met verschillende monumenten, romantiserende structuren en sculpturen zoals het bovengenoemde "Fremdenhaus", de Romeinse ruïne, de Monopteros (een ronde tempel in Ionische orde), twee exemplaren van antieke bogen en het standbeeld van Prins Franz in klassieke kleding. Het maakt deel uit van het Dessau-Wörlitz-rijk, een UNESCO-werelderfgoed, een van de eerste en grootste Engelse parken in Duitsland en continentaal Europa.

Het mausoleum van Dessau is een voormalige begraafplaats van de hertogen van Anhalt in het district Dessau-Roßlau in Ziebigk. Tegenwoordig bevindt de dierentuin van Dessau zich op het terrein van het Mausoleum Park. Het mausoleum werd tussen 1894 en 1898 gebouwd bij het Georgium in de stijl van de hoogrenaissance als een Dorische koepelconstructie in opdracht van hertog Friedrich. De plattegrond van het centrale gebouw komt overeen met een Grieks kruis. De crypte was gemodelleerd naar de romaanse stijl. Het gebouw heeft een totale lengte van 46 m, een totale breedte van 38 m en is 43 m hoog. De koepel heeft een diameter van 14 m. Het interieur is gepleisterd met marmercement.
Dessau werd in de twintigste eeuw het middelpunt van de moderne architectuur toen Walter Gropius er zich met zijn Bauhaus vestigde. Dit centrum voor 'eigentijdse architectuur en design' heeft ook de latere DDR-tijd doorstaan. Na de val van de Muur is Dessau ook anderzijds weer opgeleefd. Vanaf begin jaren negentig is het industriële landschap omgevormd tot een 'Industrieel Tuinenrijk' - een onbekende bezienswaardigheid.

De tocht loopt verder rustig noordwaarts. Je komt in een afwisselend landschap met veel mooie open zichten op een licht heuvelend parcours. In Reuden/Anhalt kan je halthouden voor een drankje in de Tequila Drive Biker Café. De Tequila Drive heeft zich sinds de oprichting ontwikkeld tot een van de meest populaire ontmoetingsplaatsen voor motorrijders in het 'oosten' van de republiek.
In Bad Bezig kan je een bezoek brengen aan kasteel Eisenhardt. Het kasteel, meer dan duizend jaar oud, torent hoog boven Bad Belzig uit. Het goed bewaard gebleven fortcomplex herbergt tegenwoordig een boerderijwinkel met een café en een hotel. Bij een bezoek aan het kasteel kom je ook bij de 28 meter hoge donjon, vanwaar je een fenomenaal uitzicht hebt over Bad Belzig en het omringende landschap.

Via het natuurgebied Verlorenwasserbach Oberlauf kom je aan het einde van deze tocht die omwille van zijn uitmuntend wegdek en vele toeristische aspecten makkelijk een vijfsterren quotatie verdient.