De enclos paroissial is de meest kenmerkende en meestal ook de meest monumentale groep van gebouwen in de Bretonse steden en dorpen, vooral van Basse-Bretagne. Het is een ommuurd domein, waarin het kerkhof (tegenwoordig bijna alleen nog maar in kleine dorpen), de parochiekerk, het knekelhuis en de calvarieberg liggen. De enclos paroissial zou het best omschreven kunnen worden als het parochie-erf. De triomfpoort is versierd met religieuze reliëfs. Deze heeft haar naam te danken aan het geloof dat de overledene, door in het eeuwige leven binnen te gaan, over de dood triomfeert. Daarom moet hij via een triomfpoort de drempel naar zijn laatste rustplaats overschrijden. Deze poorten, die altijd met de grootste artistieke zorgvuldigheid zijn gemaakt, hebben in sommige gevallen, zoals in Sizun en Pleyben, drie doorgangen, net als de grote Romeinse triomfbogen. Op het (voormalige) kerkhof staat de calvarieberg, het kunstwerk van een beeldhouwer dat teruggaat op eenvoudige kruisen langs de weg, die van vóór de 10e eeuw dateren.
Bijna elk dorp in het parcours doet wel mee in de parade en op het platteland verspreid tref je kruisen en calvaires aan.

Je start je rondtocht In Landerneau met een tankbeurt en koerst dan naar de enclos van Landernau. Onderweg rijd je langs de beroemde Rohan-brug, de enige nog bewoonde brug in Europa. Rondom markeren prachtige woningen uit de 16e tot de 19e eeuw je route.
Het enige dat overgebleven is van de oorspronkelijke enclos zijn de kerk en het knekelhuis; de ontmanteling ervan vond plaats in de 19e eeuw, met name wegens de verplaatsing van de begraafplaats buiten de stad.

Waar de enclos redelijk intact is in Pencran, je volgende enclos, met uitzicht op de Elorn-vallei. Het geheel is een introductie tot de renaissancestijl, de fijn gesneden bogen zitten vol met engelen, muzikanten, bladeren en scènes uit Genesis. Het herbergt ook de 12 apostelen, gehuisvest in hun flamboyante nis. De klokkentoren, gebouwd in de 14e eeuw, herbergt een van de oudste klokken van Finistère, genaamd "de Maria" en gegoten in 1365. Nog een laatste blik op de calvarie, waar 3 kruisen boven de monumentale ingang uitsteken, met aan de voet de knielende Maria Magdalena.

Onder de meest rijke ommuringen, zijn er enkele die zeker de moeite van een bezoek waard zijn. De enclos van Dirinon, waar de geschiedenis het meest vermengd is met legendes. De kapel herbergt een indrukwekkende liggende figuur uit het midden van de 15e eeuw, die Sint-Nun voorstelt. Hoewel het niet haar graf is, heeft de parochie nog steeds relikwieën van de heilige. De kerk, gemaakt van Logonna-zandsteen, combineert gotische en renaissancestijlen. De klokkentoren met dubbele galerij uit 1588 is een model in zijn soort en de harmonie van de 4 klokken maakt het tot een van de beste beiaarden van het departement.

Van de monumenten die een bezoek waard zijn, is de 17e-eeuwse calvarieberg van Plougastel-Daoulas ongetwijfeld de bekendste. De calvarieberg van 10 meter hoog herbergt niet minder dan 182 beelden die uit dezelfde stenen zijn gesneden! Het werd gebouwd na een pestepidemie die de regio had getroffen. De achthoek die de kern van de basis vormt, heeft een zijde van 1,70 meter en wordt geflankeerd door vier dikke steunberen. In dit plaatsje kun je prima koffie drinken.

Daarna volg je de aangename slingerende weg naar Le Faou. Via Loperhet kom je bij de abdij van Daoulas. Hier vind je een aantal interessante plekken bijeen: de charme van de tuinen en hun botanische diversiteit, de erfgoedkwaliteit van de abdij en de unieke kans om verre culturen te ontdekken dankzij de jaarlijkse tentoonstellingen. De parochiekerk Notre-Dame is onderdeel van de resten van de oude abdijkerk. Het toegangsportaal van de parochiekerk, bekend als het apostelportaal, de calvarie bij de ingang van de begraafplaats is eenvoudig van constructie, met een enkele dwarsbalk, maar is dubbelzijdig; het is geclassificeerd als een historisch monument. Het oude knekelhuis dateert uit 1454.

In het aardige stadje Le Faou ga je lunchen. Vroeger was dit stadje, een Petite Cité de Caractère®, een belangrijke haven voor de kustvaart langs de rede van Brest. Als je de hoofdstraat afloopt, zie je een hele rij houten vakwerkhuizen staan die met hun gevel naar de straat staan gekeerd (16de eeuw). Ze laten zien hoe de huizenbouw eraan bijdroeg de handelsactiviteiten zichtbaar te maken voor reizigers. In de loop van de eeuwen kregen de gevels een bedekking van kunstig bewerkt leisteen, waardoor elk huis zijn eigen karakter kreeg. Le Faou is een van de weinige plaatsen in Bretagne waar dit type huis bewaard is gebleven. Aan het eind van deze straat vol handelsactiviteiten staat de fraaie en trotse kerk van Saint-Sauveur (16de eeuw), aan het uiteinde van de ría van de Steir Goz, de oude rivier.

In Pleyben staat een van de indrukwekkendste enclos paroissial van Bretagne. De omheining omvat de parochiekerk gewijd aan Saint Germain van Auxerre, een begrafeniskapel / knekelhuis, een triomfboog die als omsloten ingang dient, en de Calvarieberg in Pleyben. Het gebouw wordt gedomineerd door twee klokkentorens. De meest rechtse, bekend als de Saint Germain, is in renaissancestijl en wordt bekroond door een koepel met lantaarns; terwijl de andere een torenspits in gotische stijl heeft. Tussen de torens bevindt zich een traptoren met pinakels en een sierlijke torenspits. Van deze enclos kun je op een terrasje nog flink nagenieten.

Onder de meest rijke ommuringen, die nog volgen, zijn er enkele waar je wat meer tijd wil nemen: Le Tréhou heeft een koepelvormige klokkentoren uit 1649 en een calvarieberg uit 1578. Mooi voorbeeld van de harmonieuze vermenging van twee steensoorten. De 12 apostelen zijn in bas-reliëf op de basis uitgehouwen. Dichterbij domineert het standbeeld van Sainte-Pitère, fijn gesneden in kersanton, het renaissanceportaal, waar een zandstenen dakrand het jaartal 1610 draagt. Binnen het portaal staan ​​4 standbeelden van de apostelen.
De resten van een enclos in het oude dorp Quimerc'h dragen nog steeds herinneringen aan het parochieleven. De kerk werd in de 19e eeuw verlaten, toen het parochiecentrum een ​​paar kilometer verderop werd verplaatst. De calvarieberg, de veranda en het meubilair werden naar het nieuwe dorp verplaatst. Op een plek waar de natuur haar rechten heeft teruggevorderd, is er geen ander geluid dat je stoort dan vogelgezang. Je waant je 300 jaar terug in de tijd, toen het dagelijkse leven rond de kerk zwermde.
La Roche-Maurice is indrukwekkend door het kleurrijke oksaal, de overvloed aan figuren en de vreemde dieren. Het stenen kantwerk van de toren is 60 m hoog.

Je tocht eindigt weer in Landerneau. Dan rest nog: je werkpaard stallen, nog even de Rohan-brug bekijken en een mooi plekje opzoeken om even na te genieten.