Deze tocht is een onderdeel van een lange route langs de Franse kant van de Pyreneeën. Zij loopt van Oost naar West in vier etappes, waarvan deze de eerste trip is. De rit begint in het havenplaatsje Collioure aan de Cote Vermeille en eindigt in Font-Romeu, vlakbij Andorra, daar waar een gigantische zonneoven staat.

Het meest zuidelijke gebied aan de Middellandse zee wordt de “Côte Vermeille” genoemd met de plaatsen Collioure, Port Vendres, Banyuls en Cerbère. Een van de meest bezochte toeristische plekken in de Pyrénées-Orientales is Collioure. Het dorp heeft een indrukwekkende geschiedenis en is schitterend gelegen. Het is gebouwd rond een baai met prachtig blauw water. Meer landinwaarts zijn de berghellingen bedekt met wijngaarden. In Collioure zijn veel bezienswaardigheden: oude forten, schilderachtige straatjes, boetiekjes, restaurantjes en terrasjes aan het strand van de baai.

Je start je tocht in de havenplaats Collioure in de streek Pyrénées-Orientales, het meest oostelijke deel van de Franse Pyreneeën. Dit gebied is zo uniek omdat je, met enkele uurtjes rijden vanaf het mediterraanse strand, de hoogste bergtoppen kan bedwingen. Geen wonder dat Frankrijk en Spanje elkaar zo lang hebben betwist over de aanspraak op deze regio. De oorsprong van de vestingstadjes en de op de bergwand prijkende signaaltorens reikt terug tot de 13de eeuw. Maar sinds het verdrag van de Pyreneeën in 1659, zijn de Pyrénées-Orientales officieel onderdeel van Frankrijk. Al zijn de diepgewortelde Spaanse invloeden nog duidelijk merkbaar in het eten, souvenirs en het nog schaars gesproken Catalaans.
Vanuit bijna elke uithoek van deze regio zie je het Massief van de Canigó. De hoogste top ligt op 2.784 meter hoogte maar de voet ligt pal aan zee. De Canigó (Pic du Canigou in het Frans) vormt zo een natuurlijke barrière tussen de Franse en de Spaanse Pyreneeën.

Bij het verlaten van Collioure is er een tankmogelijkheid bij het plaatselijke garagebedrijf. Via de buitenwijken van Argeles sur Mer rijd je naar het kasteel van Valmy. Dit is een gebouw uit eind 19e eeuw in eclectische stijl, een mengeling van een Vlaamse herenboerderij en een kuuroordvilla, gebouwd door' een rijke familie van aannemers, promotors van de streekwijn en door een destijds modieuze Deense architect. Kortom, een “dwaasheid'' uit het industriële tijdperk, een met roomsaus overgoten architectonische suikertaart. De huidige eigenaars hebben het wel fraai gerestaureerd, zonder het protserige karakter uit te vlakken of er iets aan toe te voegen en het met trefzekere smaak ingericht. Tegenwoordig zetelt in dit familiehuís een zeer luxe hotel. Je komt aan over een beukenlaan en de terrassen bieden een onvergelijkelijk uitzicht op zee en de Pyreneeën. Het verblijf alleen al is een reis naar de Roussillon waard.

In Sorède is de enige nog actieve fabriek van houten zwepen gevestigd. Deze worden gemaakt van de boomsoort die hier lokaal groeit: de Micocoulier. Die boom staat ook in het wapen van Sorède. Het bedrijf ESAT “les Micocouliers” is te bezoeken. Al sinds de 18e eeuw vindt hier de ambachtelijke productie plaats van de beroemde "Perpignan-zweep" gemaakt van hackberry-hout, een boom van de iepfamilie die sinds de 13e eeuw wordt gekweekt.
Maar Sorède heeft meer te bieden.
Op de site van Mas del Ca is een replica van een zonneoven gereconstrueerd en opengesteld voor publiek. Tijdens het bezoek worden de volgende zaken gepresenteerd: een 12 minuten durende film over het leven en werk van Padre Himalaya, de fasen van de reconstructie van de zonneoven, demonstraties van educatieve modellen over zonne-energie, zonnekooktoestellen en demonstraties van maken van legeringen door het smelten van metalen, die ook bij hoogovens worden uitgevoerd. Ook is er een schildpaddenfarm te bezoeken.

Op je route rijd je langs een aantal typische Pyreneese dorpen: Laroque-des-Albères zie je al van ver fotogeniek op een heuvel liggen. Het kasteel biedt een grandioos uitzicht rondom. Er zijn oriëntatieborden aanwezig. Villelongue-dels-Monts heeft enkele historische gebouwen, die de moeite waard zijn. Montesquieu-des-Albères heeft de 12e-eeuwse kerk Saint-Saturnin een bijna identiek uiterlijk met zijn oorspronkelijke architectuur. Het bestaat uit een enkel schip afgesloten door een doodlopende apsis met Lombardische bogen aan de buitenkant. Het 11e-eeuwse feodale kasteel van de heren van Montesquieu, bestaat uit een centrale donjon van 16 m breed en 22 m lang. Het geheel wordt beschermd door een 12 m hoge omheiningsmuur. Maureillas is vooral bekend om zijn kurkmuseum, dat een eerbetoon is aan het ambacht van kurk maken, een eeuwenoude vaardigheid in de Vallespir-regio. De geheimen van de kurkproductie worden uitgelegd, evenals de verschillende toepassingen van kurk en de meer algemene geschiedenis van de handel in de Catalaanse regio.

Het volgende traject zoekt het hoger op en slingert zich, zoals een bergweg zich betaamt door de bossen en langs watervallen van de Vallespir. Het was een voormalig graafschap dat bij het Franse koninkrijk werd gevoegd door het Verdrag van de Pyreneeën in de 17ᵉ eeuw. Nu is het een natuurgebied dat de vallei van de Tech volgt vanaf de bron tot aan de gemeente Céret. Ten zuiden van de Canigou verbindt Vallespir het hooggebergte van de Pyreneeën met de laagvlakten van de Roussillon. Vallespir grenst aan Spanje en herbergt de meest zuidelijke gemeente van het Franse vasteland, Lamanère. Tot het begin van de 20ᵉ eeuw was de regio welvarend dankzij de ijzermijnen en smederijen: een activiteit die al sinds de oudheid bestond. De groene Vallespir vallei wordt gedomineerd door kurkeiken, kersenbomen, kastanjebomen en mimosabomen, afhankelijk van het reliëf. Het landschap bestaat uit steile kloven en valleien.

Céret, waar de koffie klaar staat, heeft zijn typisch Catalaanse identiteit, zijn mooie pleintjes en geplaveide straatjes, zijn museum voor moderne kunst, zijn férias en zijn emblematische kersenfestival! Céret is een charmant stadje dat bezoekers veel te bieden heeft: een pittoreske sfeer, maar ook erfgoed, zoals de hermitage van Saint-Ferréol, de fontein van de negen stralen, de mysterieuze Pont du Diable (Duivelsbrug) die doordrenkt is van legendes, en de Fontfrède site, een echt balkon met uitzicht over de Roussillon.

Vanaf hier volgt je de rivier de Tech (of Têt) tot Amelie-les-Bains. Een gerenommeerd kuuroord met een instelling die gespecialiseerd is in reumatologische aandoeningen en aandoeningen aan de luchtwegen, en wellness-faciliteiten. Amélie-les-Bains is een complete vrijetijdsbestemming en heeft ook een casino, een station voor nordic walking, een golfbaan met 7 holes en een manege. Het culturele erfgoed omvat verschillende opmerkelijke religieuze gebouwen, het kasteel en de torens van Palada, de overblijfselen van het kasteel van Mondony en het charmante museum van het postkantoor van Palada.
Je steekt de Tech over en volgt de weg naar de Col de Palomera, Ook hier weer een heerlijke bergweg om te rijden.

Bezienswaardig in Prades is de in de 12e eeuw in deels romaanse, deels gotische stijl gebouwde, en in de 17e eeuw in barokstijl gerenoveerde kerk Saint-Pierre met een belangrijk barok interieur, waaronder enige retabels uit de 18e eeuw en heiligenbeelden uit de 14e-16e eeuw. De kerk bezit ook relieken van het Heilig Kruis en Sint-Valentinus van Terni. Eveneens een historisch monument is het 15e-eeuwse Maison Jacomet. Na het bekijken van al dat moois, moest je maar eens een leuk plekje zoeken voor de lunch.

Even verder bij het plaatsje Codalet, rijst, in een schilderachtige omgeving van boomgaarden, een klooster met een schitterend romaanse klokkentoren.. De abdij Saint-Michel de Cuxa, gesticht in de 9de eeuw, wordt nu bewoond door een benedictijnse gemeenschap van Montserrat. De grote preromaanse kerk, ingewijd in 974 heeft een prachtige kloostergang, gedeeltelijk verbouwd, waarvan de kapitelen van roze marmer een opmerkelijk voorbeeld van de romaanse beeldhouwkunst zijn; de grafkamer uit de begintijd van de romaanse kunst.

In Corneilla-de-Conflent moet je de Ëglise St. Marie bezoeken, beschouwd als een meesterwerk van de Catalaanse Romaanse kunst. Voormalig collegiale, met is een prachtig albasten retabel van de beeldhouwer Jaume Cascalls, gedateerd 1346. Er tegenover zie je de resten van het oude kasteel van de graven van Cerdagne-Conflent, gebouwd in de 11e eeuw met een ronde toren van de 12e eeuw. Een kleine binnenplaats en een toegangsdeur naar de loopbrug, in de buurt, lijkt te dateren uit de 14e eeuw. Vlakbij richting Villefranche-de-Conflent, vind je de befaamde grotten van Canalettes.

Daar waar de bergstroom Carança zich voegt bij de Tech is de ingang van een beroemde kloof om te bezoeken.
Deze kloofwandeling door de Gorges de la Carança is spectaculair. Maar heb je last van hoogtevrees, dan zul je waarschijnlijk niet genieten op de smalle, uitgehakte paden hoog boven de rivier. Het pad begint breed, maar je schuifelt steeds dichter langs de rotswand waar staalkabels zijn aangebracht om je aan vast te houden. Naast stalen bruggen, kabels en trappetjes passeer je ook een wiebelende hangbrug, waarmee je oversteekt naar de andere zijde van de kloof. Vergeet niet je zonnebrand en genoeg water mee te nemen.

Enkele kilometers voor Mont-Louis is een schitterend uitzichtpunt op een stalen spoorwegbrug. De Pont Gisclard overspant 253 meter over de rivier de Tech, ondersteund door metselwerkpijlers die 30 meter hoge metalen pylonen dragen. Ingenieur Albert Gisclard ontwierp deze brug in 1896, en het bedrijf van Ferdinand Arnodin bouwde hem tussen 1905 en 1908 voor de Cerdagne-lijn. De brug ontving meerdere erfgoedbenamingen, waaronder classificatie als historisch monument in 1997 en erkenning als 20e-eeuws erfgoed.

Mont-Louis, één van de negen steden volledig gebouwd door Vauban, is ideaal gelegen om de nieuwe Franse grenzen te verdedigen is een parel van de militaire architectuur.
In 1679 keurt Lodewijk XIV de bouw van Mont-Louis goed, om zo de toegang naar de Roussillon te verdedigen. Mont-Louis, dat in 1681 werd ingewijd, staat als laatste op de defensielijn die vanaf de Middellandse Zee loopt. Deze militaire vestingwerken uit de 17e eeuw, vanuit het niets ontworpen door Vauban, zijn een uitdrukking van zijn creativiteit. En Mont-Louis heeft zijn militaire functie behouden. De geschiedenis van de citadel kan tijdens rondleidingen worden ontdekt, maar je kan ook zelf op pad. In de kerk vind je kunstschatten uit de baroktijd en via het Sentier des Oiseaux, aan de voet van de stadsmuren, krijg je een goede indruk van het ingenieuze werk van Vauban en de pracht van deze plek.

Font-Romeu heeft het weinig verheffende uiterlijk van een moderne wintersportplaats, maar wie goed zoekt vindt nog wat interessante gebouwen uit vroeger tijden. Het meest in het oog springend is het Grand Hôtel, dat werd gebouwd tussen 1911 en 1913 en wintersporters verwelkomde tot de jaren zeventig, toen het werd omgebouwd tot appartementencomplex. Nu ademt het vooral de vergane glorie die ook op sommige andere plekken in de stad te vinden is. Toch is hier iets spectaculairs te zien.
Le four solaire of te wel de zonneoven staat in Font-Romeu. In enkele seconden wordt hier een temperatuur bereikt van 3000°C. De grote spiegel staat met de rug naar de zon. Kleinere spiegels, geplaatst op de helling ertegenover, weerkaatsen het zonlicht naar de grote spiegel. Hier vandaan gaan de zonnestralen naar de eigenlijke oven, die zich in het brandpunt van de grote spiegel bevindt. De zon schijnt hier 300 dagen per jaar.
Hier eindigt deze eerste trip langs de Franse kant van de Pyreneeën. Ga nog nagenieten van deze rit in één van de restaurants in deze plaats.