Dit is de vijftiende rit van een rondreis door Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, en Bosnië en Herzegovina. De routes zijn uitgezet en gereden in 2015 door Marc Telkamp. Deze vijftiende rit wijkt voor een groot deel af van de route van Marc, om jou de kans te geven ook de Berchtesgadener Alpen te kunnen bezoeken en van de terugreis een waar feest te maken.

Vandaag neem je afscheid van Oostenrijk. We maken er een speciaal afscheid van. De Großglockner Hochalpenstraße staat op de "to-do-lijst"! Menig motorrijder heeft ergens op zijn of haar motor de befaamde Großglockner-sticker geplakt. Deze krijg je bij aanschaf van een ticket om de Großglockner te kunnen bedwingen. Aan het einde van de ochtend, kun je deze ook op je motor (of een van je koffers) bevestigen.

Ondanks dat jouw MRA of andersoortige navigatie zeer waarschijnlijk prima navigeert, kun je tijdens deze route ook het landschap als navigatiemethode inzetten. Al vrij snel, na het verlaten van het hotel in Sachsenburg, steek je de Möll over (rp 3). Deze rivier vindt haar oorsprong op een hoogte van ongeveer 2400m in het Hohe Tauern Nationaal Park. De Pasterze gletsjer voedt deze bergbeek (in het Keltisch “Molina"… vandaar de naam Möll) en steeds verder richting de vallei neemt de rivier in kracht toe. Geregeld zul je, vanwege dit wilde water, op de rivier mensen zien kajakken of raften.

Je volgt de rivier stroomopwaarts tot aan Flattach. Hier is een van de eerste bezienswaardigheden langs de route: de Raggaschlucht (rp 4). De ongeveer 800 meter lange en smalle kloof is ontstaan doordat het water van de Ragga-beek zich, over een periode van duizenden jaren, een weg heeft gebaand door de rotsen. Sinds eind 19e eeuw is de kloof toegankelijk gemaakt voor voetgangers. Ook tegenwoordig kun je alleen uitsluitend te voet over de houten trappen en ballustrades door de kloof wandelen. Het water van de beek stort zich nog steeds met grof geweld door de kloof, wat het een overweldigende wandeling maakt. De steile rotswanden en nauwe doorgangen dragen zeker bij aan dit overweldigende gevoel. Hou er rekening mee dat de wandeling ongeveer een uur duurt.

Na deze verkoelende wandeling (het is in de kloof gemiddeld 10 graden koeler dan buiten de kloof) vervolg je de weg langs de Möll verder richting de Großglockner. Bij het afrijden van de B107 zal zeer waarschijnlijk je oog vallen op iets dat glinstert in de verte. Het blijft aanwezig en, hoe dichter bij je komt, des te duidelijker het wordt dat het een immense waterval betreft. De Jungfernsprung is reeds van ver af te zien. Om te voorkomen dat je aandacht van het rijden al te ver afdwaalt, kun je onderweg stoppen op een parkeerplaats in de buurt (rp 5). Vanaf het houten platform kun je magnifieke foto's maken van de 130m hoge waterval.

Het zal je tevens al opgevallen zijn dat het begin van de Großglockner Hochalpenstraße niet al te ver weg meer kan zijn. Langzaam is de klim richting de Hohe Tauern ingezet en kom je langs een aantal plekken, die signaleren dat je op het goede pad bent. Zo is het "Haus der Steinböcke" (rp 6) een duidelijke hint. Dit museum is opgezet ter ere van de steenbok (ibex). Dit bijzondere dier is gelukkig weer een kenmerkend beeld geworden van het Nationaalpark Hohe Tauern. Rond 1960 is het dier terug geïntroduceerd in het gebied... en met succes. Tegenwoordig leven ongeveer 1100 steenbokken in het Nationaal Park. Met een beetje geluk kun je onderweg een kleine kudde tegenkomen. Ze bewegen zich graag voort in rotsige gebieden. Daar waar je als mens nauwelijks kunt lopen. Zie je een eenzame steenbok? Dan is de kans groot dat het een reeds bejaard dier is.

Eenmaal voorbij het tolpoortje (rp 7) en dieper in het natuurgebied, heb je kans ook andere wilde dieren tegen te komen. Denk hierbij aan de vele marmotten, gemzen, adelaren en de indrukwekkende steenarend. Op de panoramische bergpas zijn diverse uitzichtspunten opgenomen. Niet alleen om de grootse bergen te bewonderen, maar ook om deze wilde dieren te kunnen spotten.

Op de Großglockner Hochalpenstraße zijn twee uitstapjes (oftewel doodlopende wegen) opgenomen. De eerste is de weg naar de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe. Indien je de Möll rivier (of je MRA-navigatie) keurig hebt gevolgd, dan ben je zonder enige moeite uitgekomen bij dit uitzichtspunt. Dit punt heeft haar naam te danken aan de beroemde man van Keizerin Sisi: Keizer Franz-Josef. De keizer was een befaamd bergliefhebber en zocht regelmatig de bergen op om er te kunnen wandelen en klimmen. Zo ook de Pasterze gletsjer. In 1856 bezocht hij het nationaalpark om vanaf Heiligenblut naar dit uitzichtspunt op de gletsjer te hiken. Destijds moet het uitzicht op de gletsjer spectaculair zijn geweest. De toen ongeveer 17km lange gletsjer reikte vanuit de verte tot aan de voeten van de keizer. Tegenwoordig (door een smeltproces van 10m! per jaar) is de huidige gletsjer nog slechts 8,4km lang. Je kunt duidelijke de oude sporen van de gletsjer nog in de vallei zien liggen. Tevens heb je vanaf dit punt ook schitterend uitzicht op de hoogste berg in dit natuurgebied: de Großglockner (3798m). Het uitzichtspunt is prima te bezoeken en biedt gelegenheid om de nodige souvenirs in te slaan en even te pauzeren in het restaurant.

Je kunt helemaal tot het einde van de weg rijden, waar een ruim aanbod aan motorparkeerplaatsen is. Dit verraadt meteen ook het toeristische karakter van de Hoogalpenweg.

In de jaren '30, had men niet kunnen vermoeden hoe immens toeristisch deze bergpas zou worden. Het destijds arme Oostenrijk was op zoek naar manieren om de economie een boost te geven. In 1930 werden 3200 mensen aan het werk gezet om in 4 jaar tijd de 48 km lange weg door de Hohe Tauern aan te leggen. Na 1,6 miljoen ploegendiensten was de bergweg klaar en in 1934 reden dan toch echt de eerste motoren en auto's over de pas. Men verwachtte jaarlijks rond de 120.000 passanten. Deze schatting werd al vrij snel ruim gehaald en het vertienvoudigde aantal werd zelfs in 1962 overstegen. Hou er onderweg dus ook rekening mee. Het is druk, mensen stoppen regelmatig (en soms onverwacht) om het uitzicht in zich op te nemen. De bergpas bewijst er vooral eentje te zijn van rustig genieten, in plaats van met de optimale rijlijn snel te berijden.

De tweede (doodlopende) weg is naar de Edelweißspitze (rp 11). Dit is het hoogste punt van je route en te bereiken via een aantal geniepige haarspeldbochtjes met kinderkopjes. Eenmaal boven aangekomen kun je 360 graden genieten van het Nationaalpark en eventueel ook pauzeren bij de Edelweißhütte. Hierna begin je aan de laatste (van in totaal 36) haarspeldbochten van deze bergpas.

De aankomst in het stadje Bruck luidt het einde in van je rit over de Hoogalpenweg. Zoals vanochtend de Möll jouw gids was, is dat vanmiddag de Salzach. Deze rivier heeft een lengte van 227 km en begeleidt jou tot aan Hallein. De Salzach heeft haar naam te danken aan haar historische functie. Met name zout (Salz) werd vervoerd over de rivier naar uiteenlopende steden. Het was een perfecte route, aangezien de rivier ook aansluit op de Donau en een nog groter gebied toegankelijk maakte.

Om het navigeren toch enigszins uitdagend te maken, verlaten we de rivier tijdelijk net na Taxenbach. Je zult al wel gemerkt hebben dat de B311 vrij druk is. Om dit te omzeilen, en nog een laatste Alpine pas te kunnen rijden, sla je af richting de Dientner Sattel (rp 13). Deze pas bereikt een bescheiden hoogte van 1357m, maar biedt een heerlijk, rustig en bochtig alternatief op de drukke B311 tot aan Bischofshofen. Ook kun je hier eventueel nog een pauze inlassen bij Berggasthof Mittereggalm.

Terug in Bischofshofen neemt de Salzach haar gidstaak weer op. Het komende uur volg je deze rivier tot aan Hallein. Tussendoor kun je, indien je nog tijd hebt, besluiten een aantal bezienswaardigheden te bezoeken. In het dorpje Werfen (rp 15) kun je Burcht Hohenwerfen bezoeken of de berg oprijden naar een "the Sound of Music” filmlokatie.

Heb je liever een voorkeur voor natuur? Dan kun je bovenaan Pass Lueg pauzeren en de Salzachklamm (rp 16) bezoeken. De Salzach heeft in het kalkgesteente een 80 meter diepe kloof uitgesleten. Je kunt de kloof te voet bezoeken; eventueel onder begeleiding van een natuurgids. Deze biedt jou dan ook de kans om de "Flying Fox” te ervaren... indien je nog niet genoeg snelheid ervaart op je motor.

Als rustiger alternatief kun je ook de Gollinger waterval (rp 17) bezoeken verder op de route. het is te voet te bezoeken (ongeveer 10 minuten wandelen vanaf de parking) en wordt omschreven als romantisch en attractief.

Na deze optionele bezienswaardigheden neem je bij Hallein afscheid van de Salzach. Je betreedt nu de Berchtesgadener Alpen en het gelijkwaardige Nationaalpark. Gelegen in Oostenrijk en Duitsland markeert dit gebied jouw grensoversteek naar Duitsland. Ditmaal zonder obligate paspoortcontroles. Op het gemak leidt de route je naar het eindpunt van vandaag: Berggasthof Pechhäusl aan de voet van de Roßfeld Panoramastraße. Bereid je voor... morgen is dit je ochtendgymnastiek!

Zonder enige twijfel is deze route een absolute topper om te rijden. De Großglockner Hochalpenstraße is altijd indrukwekkend. Hoe vaak je deze bergpas al hebt gereden, het blijft een waar genot. Alleen al daarmee is de route 5 sterren waard. Samen met het overvloedige aanbod aan makkelijk toegankelijke natuurlijke bezienswaardigheden, is deze rit een Alpen-klassieker te noemen, die je niet gauw zult vergeten.