Deze tweede route uit de 9-daagse collectie 'Alps and Dolomites 2020' route brengt u vanuit het Zwarte Woud tot nét niet in Italië. De route stopt namelijk in Hochgurgl, vlak voor de start van de Passo Rombo over de Timmelsjoch. Het zou namelijk zonde zijn deze schitterende pas op valavond en té vermoeid te rijden na de 374 kilometer die u al achter de rug heeft vandaag.
Laten we het erop houden dat u, met het beëindigen van deze route, de aanrij naar de Alpen-Dolomieten heeft afgerond en dat u eerst van een welverdiende, luxueuze rust gaat genieten in het schitterende Alpen Laurin hotel, vooraleer u morgen, volledig uitgerust, de échte motorspeeltuin binnengaat.

We verlaten het Gut Lauterbad hotel in Lauterbad en rijden – uitsluitend over regionale wegen – naar Hochgurgl. Daar waar de route in het begin nog gebruik maakt van de grotere banen om toch wat aan snelheid te winnen begint het toeristische aspect stilaan een meer prominente plaats in te nemen naargelang u op deze route vordert.

Het begint omtrent routepunt 4 waar u een tijdlang langzij de Donau flaneert. De Donau is, na de Volga, de tweede grootste rivier van Europa. De 2850 km lange rivier, ontstaan in het Zwarte Woud en hoofdzakelijk gevoed door regen en grondwater, stroomt in totaal doorheen 10 landen en dat is een wereldrecord. De volgende in rij is de Nijl die het met een landje minder moet doen. U kruist de Donau in Sigmaringendorf en dat is meteen de start van de meer ‘groene’ omgeving waar u doorheen gaat rijden.

Ter hoogte van routepunt 6 bereikt u terug stedelijk gebied ter hoogte van Ravensburg. Wellicht een naam die u bekend in de oren klinkt, tenminste toch als u een bordspel of legpuzzel-liefhebber bent. Ravensburg is immers de stad waarnaar de grote bordspel- en legpuzzelfabrikant zich genoemd heeft. Het hoofdkantoor van de fabrikant is hier al sinds 1883 gevestigd.

Na het passeren van Ravensburg zullen de Alpen zich stilaan meer en meer in uw zichtveld werken. En dat is meteen ook één van de redenen waarom we deze route zo geweldig vinden… het lijkt wel of de Alpen zich voorzichtig aan u willen voorstellen en zich zeker niet op willen dringen…. Want eens u ze bereden hebt, weten ze maar al te goed wat voor een verslavend karakter ze kunnen hebben.

De Alpen komen dus meer en meer in ’t zicht en na ongeveer 175 km, ter hoogte van Wangen im Allgau begint u het te voelen ook. Het terrein naast u begint meer en meer te’ heuvelen’ en ook de weg begint hier en daar een leuke kronkel te vertonen. En daar waar het heuvelt, krijg je hier en daar ook een leuk plasje water; de ‘Grosser Alpsee’ komt u zo tegen ter hoogte van routepunt 8 en op routepunt 12 vergast de Haldensee u op alweer een verfrissend zicht.

Maar de Haldensee ligt reeds in Oostenrijk en we keren heel even in het verhaal terug om de grens tussen Duitsland en Oostenrijk over te steken via die heerlijke inswinger, de Oberjochpass.

De Oberjochpass is niet alleen een heerlijke grensovergang, ze is eveneens de poort naar het bijzonder mooie Tannheimer Tall. Hier krijgt u écht het gevoel in Oostenrijk te zijn.
De Oberjoch pass start na Bad Hindelang met een paar superlekker klimmende bochtjes. Zéér terecht kleurt Michelin deze weg helemaal groen. Geniet er dan ook ten volle van, niet alleen op de weg, maar ook ernaast. Op de route markeren we daarom ook enkele plaatsen waar u heerlijk de valleien in kan kijken en er plaats is om even te parkeren(rp 10) en te pauzeren.
Ter hoogte van rp 11 rijdt u dan ook effectief Oostenrijk binnen. Vanaf nu kan u officieel zeggen dat u te gast bent in de Oostenrijkse Alpen en u zal het merken op en naast de weg waar de toppen u hartelijk verwelkomen.

21 kilometer na de Oberjoch dient de Gaicht pass zich aan. Klein maar ook wel lekker en de ingang naar het gekende Lech tal, de geboorteplaats van de Oostenrijkse prentpostkaarten. Als u hier het Oostenrijkse gevoel niet krijgt, moet u uw sensoren opnieuw laten afstellen.

27 kilometer verder start de langgestrekte Hahntennjoch die u naar het Inn-tal brengt. Een lange pas, technisch helemaal niet moeilijk, maar u klimt wel lekker omhoog. De kans dat u even letterlijk de wolken inrijdt is wel degelijk bestaande. In de Oostenrijkse bergen zijn laaghangende, tussen de bergen gevangen, wolken nu eenmaal een dagelijks feit.
De afdaling brengt u naar het gekende Imst om dan in Köningskapelle de bocht te maken richting Italië. 75 kilometer later bereikt u via een heerlijk lekker glooiende weg het einddoel, hotel Laurin in Hochgurgl.

Dit hotel biedt u heerlijke rust aan in absoluut luxueuze omstandigheden. Je ligt letterlijk ‘in’ de bergen op 2150 meter hoogte en je ziet de bergen écht overal. Of je nu op het zonneterras, je kamer, het restaurant of in de relaxatieruimte zit terwijl je de motortochten bestudeert die het hotel je aanbiedt. Sauna, hottub, hamam, noem maar op… het is er allemaal. En niet alleen jijzelf, ook je motor wordt verwend in de gratis en bovendien overdekte parkeerplaats. Met andere woorden, dit is veruit de ideale plaats om de spiertjes de nodige rust te gunnen. U staat hier immers aan de poort van de speeltuin.

Sweet dreams toegewenst dus in hotel Laurin. Hopelijk nog een beetje over deze route die we, ondanks het feit dat het nog steeds een transitieroute is, wel een 5 sterren waardering geven: ze gaat over schitterende wegen, overwegend in het groen & er kunnen 3 heerlijk zachte passen worden afgevinkt van de bucket list. U krijgt in 'scheervlucht' een heel leuk Oostenrijks prentenbriefkaartje op het netvlies gedrukt en de verwennerij in Hotel Laurin krijgt u er op de koop toe bij.

Droom dus alvast maar weg… morgen begint het feest écht met route nummer 3 uit de collectie….