De zeventiende rit van een rondreis door de Alpen en Oost-Europa gaat vanaf Waal naar Moosbronn in het Zwarte Woud. De route is gebaseerd op een reis die Marc Telkamp in 2015 heeft uitgezet en gereden.

Wat een reis heb je achter de rug. De lijst aan bezochte landen is niet gering: Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, en Bosnië en Herzegovina zijn bewonderd en bekeken. Met zoveel kilometers aan opgebouwd zitvlees kan het lijf vermoeid aanvoelen. Vandaag is zo'n dag dat je hier daadwerkelijk ook iets aan kunt doen!

Niet al te snel, na het verlaten van Gasthaus zur Post (rp 1) in Waal, kom je aan in Bad Wörishofen. Allereerst kun je je motor verwennen met een heerlijk drankje bij het OMV tankstation (rp 3). Direct daarna kun je jezelf verwennen. Bad Wörishofen staat vooral bekend vanwege een beroemde inwoner: Sebastian Kneipp. Sebastian is hier geboren (1821) in een boerengezin en opgegroeid. Al snel werd duidelijk dat hij geen boer maar priester wilde worden, waarna hij ook dit pad opsloeg.

In zijn jonge jaren kreeg hij tuberculose en ging hij op zoek naar diverse methodes om zichzelf te behandelen en genezen. Deze experimenten maakten hem tot een van de grondleggers van de natuurgeneeskunde. Kneipp was er heilig van overtuigd dat een combinatie van onder andere gezond eten, gezond leven en een gezonde geest de basis zijn voor een gezond mens. Alhoewel sommigen een ijskoud dompelbad niet vinden bijdragen aan een gezonde geest!

Langzamerhand kreeg Kneipp steeds meer naamsbekendheid. Meer en meer mensen uit de omgeving en van ver trokken naar Bad Wörishofen om door Kneipp behandeld te worden. Een vriend van Kneipp had een zakelijk oog en wist, in samenwerking met Kneipp, een succesvol merk met een variëteit aan wellness-producten op te zetten wat nog steeds bestaat. Tegenwoordig leeft Kneipp nog steeds voort in de stad. Het museum (rp 4) geeft een uitgebreid beeld over Kneipp en zijn methodes. In de stad zie je overal mogelijkheden om Kneipp's wellness-therapieën, bestaande uit baden en kuren, te volgen. Indien je vermoeide lijf verwend moet worden, ben je hier op de juiste plek.

Vrijwel direct na Bad Wörishofen is nog een culturele tussenstop te maken: het kasteel van Mindelburg ligt langs de route. Indien je belangstelling hebt kun je na rp 5 rechtsaf slaan, het smalle weggetje op richting de ingang van het kasteel. Vlakbij het kasteel kun je parkeren en de locatie verder te voet verkennen. Het kasteel dateert uit de 12e eeuw en is door de eeuwen heen in verschillende handen geweest. Na de Tweede Wereldoorlog is het uit particulier bezit overgedragen aan de overheid, waarna het als ziekenhuis functie heeft gehad.

Tegenwoordig heeft het weer de aanblik zoals het kasteel er in de 17e eeuw moet hebben uitgezien en is het voor toeristen opengesteld. Het is een pracht van een kasteel, met een 25 meter hoge uitkijktoren en een 27 meter diepe waterbron. Indien je niet in Bad Wörishofen hebt rondgekeken, kun je overwegen hier even de benen te strekken en van de vergezichten te genieten op de uitkijktoren (“Bergfried”).

Na dit optionele uitstapje gaat de reis weer verder Westwaarts. De wegen zijn eenvoudig en daardoor wordt snel een grote afstand overbrugd. Na ongeveer 1,5 tot een kleine 2 uur rijden kom je in de gelegenheid een eerste stop aan te leggen. Grofweg zijn er twee opties. De eerste en snelste optie is om te pauzeren bij het bakkertje of het Gasthof in het dorpje Ringschnait (rp 11). Indien je belangstelling hebt om vandaag rond te wandelen in een pittoresque stadje, dan kun je het beste kiezen voor de tweede optie. Dit is een pauze in het stadje Biberach an der Riß (rp 12). De stad is niet voor niks onderdeel van 3 Duitse toeristische panoramastraten. De binnenstad ademt een traditionele Schwabische sfeer uit, mede dankzij een aantal oude en indrukwekkende gebouwen en torens. Uiteraard vind je in de stadskern ook voldoende terrasjes en restaurantjes om even te pauzeren.

Na het verlaten van Biberach komt het warme welkom van het Zwarte Woud steeds dichterbij. De natuur raakt steeds meer bebost. Voordat je definitief het donkere bos betreedt, kom je nog langs Kasteel Lichtenstein (rp 15). Het ziet eruit als een ware ridderburcht. Maar schijn bedriegt: net als kasteel Neuschwanstein (het "Disney-kasteel in de Allgau) is dit kasteel gebouwd in de 19e eeuw, in een tijd waarin de (fantasie-)wereld van ridders kruisvaarten hernieuwde populariteit ondervond. Tegenwoordig is het in privébezit. Wil je het kasteel van binnen bezoeken, dan kun je het beste van tevoren een rondleiding boeken. Van buiten is het kasteel vrij te bezoeken. Wellicht net zo mooi als het kasteel in Neuschwanstein, maar absoluut minder druk. Hierdoor kun je rustig rondkijken en al het moois in je opnemen.

Met het kasteel achter je betreed je nu Silva Nigra, het Zwarte Woud dat de Romeinen ooit haast ondoordringbaar en onheilspellend vonden. Met de motor is dit gebied wel degelijk doordringbaar, zelfs verwelkomend en absoluut fantastisch.

De combinatie van heerlijke stuurwegen, schitterende natuur en verwelkomende restaurantjes en terrasjes maken het Zwarte Woud een aangename plek om te vertoeven. Zo is je eerstvolgende pauze bij Gasthof Lamm (rp 19), net na Tübingen. Nog even wat energie opdoen voor het laatste stuk. En dan beginnen de – voor velen welbekende – kronkelwegen door het Zwarte Woud. Het laatste uur van de rit is dan ook heerlijk genieten van het perfecte asfalt, mooie natuur en panoramische vergezichten.