Een route in de Eifel kenmerkt zich in het algemeen door een leuk hoogteverschil te overbruggen met geweldige bochten en strak asfalt. De reden waarom er veel motorrijders te vinden zijn. Daarnaast zegt het grote aantal motorhotels ook genoeg over het aantal rijders dat deze regio bezoekt.
Het eerste stuk van deze route slingert door deze prachtige omgeving. Na ruim 200 kilometer rij je verder over de snelweg, omdat je in het Ruhrgebied terecht komt. Daar is 'binnendoor rijden' geen pretje: Druk verkeer, veel verkeerslichten en veel bebouwing.
Een route in de mooie omgeving van de Eifel verdient normaal gesproken met gemak 4 sterren, maar aangezien het laatste stuk over de snelweg loopt met als uitzicht het Ruhrgebied komt mijn eindoordeel uit op 3 sterren.

De route begint bij Landhotel Karrenberg in Kirchberg. Een prachtig gelegen hotel midden in het groen. Net nadat je de parkeerplaats van het hotel verlaten hebt krijg je op de weg met nummer K3 al direct een paar fijne bochten voor de wielen. Dit is ongeveer wat je de eerste helft van deze route kunt verwachten, vooral veel mooie bochten. Dat je vanuit die bochten ook nog een prettig uitzicht hebt is dan weer mooi meegenomen.

Bij Senheim kom je aan bij de Moezel, een rivier in Frankrijk, Luxemburg en Duitsland. Via de Our en de Sûre wateren delen van België af in de Moezel en Rijn. De Moezel ontspringt bij de Col de Bussang in de Vogezen op 735 meter hoogte en mondt na 544 kilometer bij Koblenz uit in de Rijn.
Na de oversteek van de Moezel is er na ongeveer 500 meter een kleine parkeerplaats waar je even kunt stoppen voor een paar mooie foto's en om natuurlijk te genieten van de vele bootjes die vanuit de aan de overkant gelegen jachthaven komen.

De route slingert verder noordwaarts door het bosrijke glooiende landschap waarin de wegen prachtig zijn aangelegd. Geen wonder dat het hier een favoriete omgeving is onder motorrijders.
Een andere favoriete plek in de Eifel is de Nürburgring. Uiteraard niet alleen bij motorrijders, ook menig automobilist blaast z'n rondje over dit bijna 21 kilometer lange circuit. Met je eigen auto of motor over de Nordschleife van de Nürburgring rijden, is een bijzondere uitdaging. Het 20,8 km lange traject de baas worden, betekent dat je je rijvaardigheid en jezelf onder de zwaarste omstandigheden telkens opnieuw moet inschatten. Dat het daarbij helaas regelmatig misgaat mag duidelijk zijn, er zijn genoeg filmpjes te vinden hiervan op YouTube.
Vlak na Müllenbach kun je rechtsaf slaan om een bezoek te brengen aan het circuit. Wat meteen opvalt is de hoog boven het gebouw uitstekende achtbaan. Tenminste, dat lijkt het.
Men had aan het begin van de 21e eeuw grootse plannen met het circuit. Zo moest er de snelste achtbaan ter wereld komen om bezoekers te laten ervaren hoe het is om de acceleratie van een F1-auto te ervaren. In enkele seconden van 0 naar 217 kilometer per uur. De hele achtbaan was gericht op de lancering en de topsnelheid. Na de start werden er wat bochten gedraaid om vervolgens op een recht stuk te stoppen. Daar werd, compleets met startlichten, een F1-start gesimuleerd.
De opening werd vanwege veel technische problemen diverse keren uitgesteld. Uiteindelijk werd de achtbaan vier jaar later dan gepland geopend door niemand minder dan Michael Schumacher. Echter, vanwege de problemen waar men nog steeds mee te maken had was de topsnelheid sterk terug geschroefd, van 217 naar 160 kilometer per uur.
Helaas heeft deze achtbaan zoveel geld gekost dat het uiteindelijk tot het faillissement van de Nürburgring leidde, al in 2012. In 2014 is echter een nieuwe eigenaar gevonden welke sinds 2015 als filosofie heeft dat de Nürburgring zich moet beperken tot de kernactiviteiten, de auto- en motorsport. De achtbaan hoort daar niet bij. Besloten wordt om het ding af te breken.
Tien jaar na de bouw heeft de constructie echter een nieuwe bestemming gekregen. In de spiraal van Ring Racer, die 37,5 meter hoog is, zijn lampen gemonteerd om het aangrenzende Hotel Lindner te kunnen beschijnen. Volgens een woordvoerder van het circuit zorgt de verlichting ‘s avonds voor een sfeervol beeld. Wel een duur sfeervol beeld als je mij vraagt...

Na het bezoek aan de Nürburgring slinger je via een prachtig stuk tussen de Nordschleife door richting Adenau. Daar is bij Cockpit am Nürburgring een koffiestop gepland. Wat ook leuk is om te doen is om aan de overkant van de weg vlak naast het viaduct de trap op te lopen. Je kijkt dan uit over het circuit, met een beetje geluk wordt er gereden en kun je even kijken hoe het eraan toe gaat.

Verderop kom je bij Heimbach langs uitzichtpunt Henriette Platz. Dit punt geeft je een geweldig uitzicht over de omgeving. Altijd leuk voor een foto.
Niet veel verder kom je langs uitzichtpunt Schöne Aussicht. Hiervoor moet je even de route verlaten, maar het geeft je een prachtig zicht over de Rurtalsperre, een dam in de Rur bij het Duitse stadje Heimbach. Deze stuwdam is gebouwd voor het reguleren van de waterstand in de benedenloop van de Rur en voor het opwekken van stroom door middel van een waterkrachtcentrale. De dam is gebouwd tussen 1934 en 1938. In 1939 werd hij in gebruik genomen. De dam is gemaakt van stenen en grond, waartussen zich leem bevindt.
Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog lag de Rur in het frontgebied tussen de Duitse en de geallieerde troepen. De Duitse troepen saboteerden de afsluiters van de dam, zodat het stuwmeer leegliep. Hierdoor ontstond benedenstrooms in de Rur hoogwater waardoor de geallieerde operatie Grenade twee weken vertraging opliep. Tussen 1955 en 1959 is de dam verhoogd met twintig meter tot de huidige 77 meter boven de oude bedding van de rivier.

Enkele kilometers verder kom je, na eerst van de lunch te hebben genoten, aan bij het tweede, veel meer saaie deel van deze route: De snelweg tot Arnhem. Een niet interessant deel door het Ruhrgebied. Druk, grauw, grijs. Reden om dit via de snelweg te doen, dan ben je er snel doorheen. Binnendoor is hier wat mij betreft niet aan de orde. Je rijdt van het éne stadje het andere in, veelal voorzien van veel verkeerslichten en bijbehorend druk verkeer.
Onderweg nog wel en tweetal stops voor een kop koffie of een andere versnapering. Via de A44, A46, A57, A40 en A3 rij je uiteindelijk bij Babberich en Zevenaar Nederland in. Enkele kilometers verderop langs de A12 bereik je het eindpunt van deze route, het Postiljon hotel bij Arnhem. Daar vandaan kun je je eigen route plannen richting je eindbestemming.

Veel plezier bij het rijden van deze route!