Route 5 in de routecollectie van de Alpen en Dolomieten 2020 is een meesterstuk. En dan heb ik het niet zozeer over de route in MRA, maar wel over de échte route: het wegdek, het duizelingwekkende aantal bochtjes, de klims en de afdalingen en de ongelooflijke impressionante beelden die de Dolomieten u op deze rit bieden. Deze rit blijft u gegarandeerd bij.

Er is ook iets slecht aan deze route; we gaan u keuzestress bezorgen..; gaat u gebruik maken van de verkortingen of blijft u de bochtjes aan elkaar rijgen? Gaat u inderdaad voor een ‘easy’ dagje of voor een verdere verkleining van het schaamstrookje op uw banden? In deze route stellen wij u enkele keuzes voor. Gelukkig voor u voegen wij ook onze eigen raadgevingen toe, aan u om ze al dan niet mee door te nemen.

We starten in Vigo di Fassa en al vrij snel, na amper 24 kilometer, bereikt u de Passo Sela die u een imposant zicht blijft geven op de Sasso Longo van de Dolomieten. Toch effe slikken hoor en beseffen hoe klein u bent op het wereldlijke vlak. Majestueus, geen andere woorden voor. En dan heeft u nog niet naar rechts gekeken waar het Sella massief zich voor uw ogen ontplooit.
Genieten terwijl u 7 kilometer later de Sela de Culac oprijdt die u naar de al even makkelijke Passo Gardena voert omheen de voet van het Sella massief. In plaats van duimen en vingertjes reeds af te beginnen likken, houdt u de handjes best nog even aan het stuur; de afdaling van de Gardena is superlekker, maar wel bochtig, dus toch even opletten daar.

Bij aankomst in Corvara draait u naar rechts richting de Campolongo en Arabba. En daar valt de eerste keuze: pakt u de Pordoi mee door of niet? Onze raad, jazeker, pak die 30 kilometer pure fun heen en terug mee. Tenzij het superdruk is daar (en die kans bestaat wel degelijk…), want als je constant moet aanschuiven is de fun er zeer snel af.

In dat geval kan je overwegen om rp 9 over te slaan en ter hoogte van rp 10 de verkorting naar Cortina d’Ampezzo niet te nemen. Als u wil genieten van een Dolomietenrit met weinig verkeer, dan is de zuidelijke duik van deze route ten zeerste aan te bevelen. Het is er véél rustiger dan op de zogenaamde ‘Dolomietenweg’ van Canazei naar Cortina en wat betreft aangenaam bochtenwerk moet de Passo di Giau (rp17) zeker niet onderdoen voor de rest.

Eventueel, als u de lange bocht omheen de Civetta (één der hoogste Dolomieten bergen) niet wil maken, neem dan gerust de verkorting die we aanraden op rp11. Ook zéér mooi en u spaart tijd uit, terwijl u toch niet inboet op rijplezier. We geven u maar enkele opties mee.

Op rp 19 passeert u Cortina d’Ampezzo, de grootste plaats in de Dolomieten. Leuke stad, absoluut, maar pas wel op voor de tourist traps die u vrij snel portefeuillitis kunnen bezorgen als u even niet oplet.

Een ander, toch ook wel aan te raden, alternatief voor vandaag is om gebruik te maken van één van de vele zetelliften of bergtrammetjes die veelvuldig langs de route aanwezig zijn. Zij brengen u naar één van de toppen terwijl u volledig vrij in ’t rond kan kijken naar de geweldige massieven van de Dolomieten.

Ook aan het Lago di Misurina is er eentje dat u makkelijk te voet kan bereiken eens u in het hotel aangekomen bent. U kan hiermee de Col di Varda bezoeken, maar – als u hier de voorkeur aan geeft, ook aan rp 20 kan u twee aaneensluitende liftjes nemen richting Monte Cristallo waarmee u 1000 meter hoger gaat. Zoals ik in het begin al aangaf… keuzestress….

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar het mee doornemen van de Passo Pordio en de verkorting te nemen op rp 11, waarna u met de Rio Gere/Son Forca zetellift de klim maakt naar de Monte Cristallo. Denk erom dat de lift sluit om 17.00 uur. Hou er rekening mee dat u (zonder aanschuiven) toch wel een uurtje heen en terug kwijt zal zijn. De aaneensluitende ritjes duren respectievelijk 6.5 en 7 minuten, + nog een beetje rondkijken bovenaan. Maar wel zeker en vast de moeite waard, als u de brommertjes even wil achterlaten beneden. En anders parkeert u veilig aan het hotel, kleedt u om en neemt u voor deze 9 kilometer terug een taxi naar rp 20.

Tot slot nog een aangenaam woordje over het Misurina meertje. De legende hieromtrent is wel leuk om weten. Sorapiss (de berg ten zuiden van de route), was vroeger een god die als alleenstaande ouder zijn dochter Misurina moest opvoeden. Door het gebrek aan moederljke zorg werd Misurina een vervelend verwend nest dat op haar wenken moest bediend worden. Toen Misurina hoorde dat er een elf op de Cristallo woonde (ten noorden van de route) die een magische spiegel bezat waarmee je iemands gedachten kon lezen moest en zou Misurina die hebben. Sorapiss trok naar de elf die overstag ging op de voorwaarde dat Sorapiss in een berg veranderde zodat hij schaduw kon geven aan de bloementuin van de elf. Zo geschiedde.
Misurina kreeg de spiegel en keek toe hoe haar vader in de berg Sorapiss veranderde om tegemoet te komen aan de eis van de elf. Ze vond het nog leuk ook, want dan had ze een berg om op te spelen. Ze liep dus de berg (haar vader) op terwijl die in een steeds hogere berg veranderde.
Ze werd plots duizelig van de grote hoogte en tezamen met de spiegel viel ze ter dood de grote diepte in. Haar vader kon – al transformerend – niets anders doen dan wenend toekijken en zijn tranen vormde het Lago di Misurina. De veelkleurige schitteringen in het water van het meer worden – ook vandaag nog - veroorzaakt door de in duizenden stukjes kapot gebroken spiegel…..

De route is met uitstek een vijf sterren quotatie waard. Er is amper transitie, de hoogtepunten worden snel en vlot bereikt en u kan ook iets anders doen dan motorrijden zo u dat wenst.
U kan er een chill dagje van maken, zelfs als u de route in het geheel wil afronden. Het enige dat een domper op de dag kan zetten is de drukte op de Dolomietenweg van Canazei naar Cortina d’Ampezzo. Werkelijk élke toerist rijdt op deze weg.
Daarom dat de lus om de Civetta aan de route toegevoegd is, mocht de drukte bovenaan tegenvallen.

De route loopt bovendien bijna in zijn geheel over groene Michelin wegen. Dat moet ook reeds voldoende zijn om overtuigd te geraken van de kwaliteit van deze route. Er zijn met opzet weinig pauzepunten door ons gemerkt, met uitzondering dan van het keerpunt op rp 9. U heeft op deze druk bereden route uitermate veel mogelijkheden. We stellen voor dat u daar stopt waar u er zin in heeft en waar plaats is op de terrasjes bovendien.

Geniet met volle teugen en maak het bakje onder uw mond tijdig leeg op deze sublieme route. U gaat dikwijls met de mond open rijden en u wil wellicht niet dat het allemaal op uw schijfjes drupt….