Via Vicksburg rijden we naar Natchez. Een stad die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog de grootste en belangrijkste stad was, gelegen aan de “Old Man’s River”, de Mississippi. Hier waan je je in één van de coulissen van de film “Gone with the Wind”. Oude ‘Plantation Houses’ staan hier tussen tabak- en katoenplantages. Prachtige bouwwerken uit vervlogen tijden. Vanuit Indianola steken we even door naar het westen, naar Mississippi 1 South. Deze weg volgt de loop van de Mississippi in de richting van Greenville, dat zowat op de dijk ligt. Greenville is bekend vanwege zijn Mississippi Delta Blues Festival, dit wordt ieder jaar in september gehouden. Dat mag je niet missen als je in de buurt bent! 's Avonds zijn aan Nelson Street, niet de meest sjofele buurt van het stadje, de echte bluesmuzikanten te vinden, bijvoorbeeld in Playboy. Voor authentiek zuidelijk voedsel (volgens sommigen het beste van de delta) moet je zijn bij Doe's, aan Nelson 502.

We gaan verder over Route 1 South, in de richting van Vicksburg. De weg volgt de Mississippi, al zie je die niet altijd, maar even zoeken, en je treft een prachtig landschap. Een kilometer of dertig voor die stad kom je weer op Route 61 terecht. Vicksburg ligt op een hoge, steile klif in een bocht van de Mississippi, strategisch gelegen omdat je vandaar zowel de noordelijke als de zuidelijke rivierloop controleert. Het heel eigen karakter van de stad zal je ongemerkt in de greep krijgen,
vooral naarmate je meer te weten komt over de rol van Vicksburg in de Burgeroorlog. Soms lijkt het wel of de oorlog gisteren was afgelopen in plaats van 130 jaar geleden. Vicksburg werd het Gibraltar van de Confederatie (van de Zuidelijke Staten) genoemd voordat de stad zich moest overgeven aan de Noordelijken in 1863, na een lange en bittere belegering.

Zo lang en zo bitter, dat Vicksburg in het Zuiden een beetje een symboolfunctie heeft. Het slagveld vlak bij de stad is een verzameling monumenten op keurig onderhouden groene weiden, maar zoals altijd heeft de parkdienst weer uitstekende tentoonstellingen opgezet die uitleggen hoe de slag in zijn werk ging.
In Vicksburg zelf is het kleine lokale museum een aanrader. Het vertelt veel over het dagelijks leven in de belegerde stad en de ellende na de overgave. Ondanks de bombardementen zijn er ook nog grote vooroorlogse landhuizen te zien, zoals Balfour House en Martha Vick House. Laat je door een gids rondleiden door het Vicksburg National Military Park, door een rondleiding te boeken.

Een andere manier om de stad in ogenschouw te nemen is door een boottour te maken met de Spirit of Vicksburg, een wat kleinere raderboot. Hij vertrekt aan de voet van Clay Street, onder aan de klif. Vicksburg National Military Park, 3201 Clay Street, aan Route 20, open van 8-5.

Vanuit Vicksburg volg je weer Route 61 South of de kleinere wegen die naar de Mississippi leiden. Via Port Gibson, waar alleen in de Church Street al acht kerken staan! De Windsor Ruins liggen ook in Port Gibson, dit was een groot plantagehuis uit 1861 waarvan alleen nog de massieve pilaren overeind staan, voert de route naar Natchez is pittoresk gelegen aan de Mississippi, of beter gezegd, boven op de hoge oevers van de rivier, met een weelde aan herinneringen aan de lang vervlogen en geromantiseerde glorietijden van het Oude Zuiden. Natchez is de oudste nederzetting aan de Mississippi en toont nog steeds de welvaart waarin de plantagebezitters en andere rijke lieden in de tijd van voor de Burgeroorlog leefden. Natchez is eveneens het eind (of het begin!) van de Natchez Trace Parkway.

De stad heeft maar liefst vijfhonderd zogenaamde ante-bellum (zoals voor de Burgeroorlog hier wordt genoemd) gebouwen, waaronder vooral veel woonhuizen van rijke zuiderlingen. Voor de Burgeroorlog, zo zegt men, woonde de helft van alle Amerikaanse miljonairs in Natchez, en ze bouwden enorme huizen. Tijdens de Burgeroorlog bleef de stad gespaard, zodat de meeste huizen er nog staan als in hun glorietijd. Een aantal huizen kunnen worden bezocht en geregeld vinden er verkleedpartijen plaats waarin men net doet alsof de Burgeroorlog nooit plaatsvond, de zogenoemde Natchez Pelgrimage. Een speciaal geval is Longwood, volgens velen een van de meest fascinerende huizen van Amerika - te meer daar het nooit is afgebouwd nadat de bouw tijdens de Burgeroorlog was stopgezet. Het gigantische huis heeft een achthoekige vorm, met aan alle zijden Moorse kolommen en bogen. Boven op de torenstructuur staat een uivormig dak. Het prachtige huis is nu eigendom van de Pelgrimage Garden Club en een omweg waard.

Natchez-Under-the-Hill is de plaats waar de boten die de Mississippi bevoeren aanlegden. Het was een beroemde verzamelplaats van dieven, oplichters, gokkers en prostituees. Veel scheepslui die uit New Orleans terugkwamen om naar huis te gaan, naar het Noorden, raakten hun zuurverdiende centen hier kwijt. Haar bijnaam was Sodom-of-the-Mississippi. Nu is het een toeristische plek, waar de luxe raderboten, de Mississippi Queen en de Delta Queen nog aanleggen. Men kan ook een korte tour maken met de Jubilee, een rondvaartboot.

In deze 4 sterren route rijd je over mooie goede wegen, waar je zeker in Vicksburg een langere stop moet maken, en ook in deze route zul je weer regelmatig stoppen om wat foto's te maken.

Geschiedenis:
Voor de bouw van een Franse nederzetting genaamd ‘Fort Rosalie’ in 1716, leefden de Natchezindianen in dit gebied. Omdat de grond van Mississippi erg vruchtbaar bleek te zijn werd Natchez al snel een belangrijke producent van katoen. Fortuinen werden verdiend omdat men profiteerde van slavenarbeid. Het katoen werd met schepen naar Europa vervoerd. Na een aantal kleine opstanden organiseerden de Natchezindianen, tezamen met de stammen van de Chickasaw en Yazoo een oorlog tegen de Franse overheersers. De 'Natchez War' of 'Natchez Massacre' vond plaats in november 1729. De hele Franse nederzetting in Natchez werd vernietigd, als ook andere nederzettingen in het gebied. Aan het eind van de maand waren meer dan tweehonderd Fransen vermoord. In de twee jaar die daarop volgden, sloegen de Fransen en hun indiaanse bondgenoten terug: de meeste Natchezindianen in de regio lieten daarbij het leven. Toen de indianenleider zich overgaf werden de nog in leven zijnde indianen op bevel van de Franse minister-president naar New Orleans vervoerd en als slaaf verkocht.

Het dorpje dat rond Fort Rosalie was ontstaan, bleef de naam van de indianen (Natchez) behouden en het bleef bewoond. Vanaf 1763 stond Natchez onder Brits gezag, maar vanaf 1779 tot 1798 namen de Spanjaarden het tijdelijk over. Daarna werd Natchez de hoofdstad van het nieuwe Mississippi Territory. In 1817 werd Mississippi een staat, waarvan Natchez niet de hoofdstad bleef: in 1822 werd Jackson de nieuwe hoofdstad. De staat trok veel nieuwe inwoners aan, die zich in het noorden en oosten centreerden. Het westen, waarin Natchez lag, was niet langer het centrale deel en daarom geen goede plaats voor een hoofdstad.

Dat Natchez vroeger een bloeiend centrum was, is te zien aan de Natchez Trace Parkway, de historische handelsweg die ooit van New Orleans naar Nashville liep. Deze route werd door de indianen gebruikt en later ook door de handelaren. Voor de laatste groep was de weg niet altijd zonder gevaren omdat de Natchez Trace over het land van de Choctaw- en Chickasawindianen liep. Met de introductie van de stoomboot aan het begin van de negentiende eeuw verloor het pad zijn functie. Tegenwoordig vind je hier mooie wandelpaden, bezienswaardigheden (grafheuvels, slagvelden uit de Burgeroorlog, etc.) en campings.