De tweede dagtour is een rondrit door het Juragebergte, naar de wereldberoemde Creux-du-Van, naar het meer van Neuchâtel en over verschillende kleine passen vlakbij de Franse grens. De tour passeert veel geweldige plaatsen om te bezoeken, die zijn gemarkeerd als POI's en hier worden vermeld. Een bezoek aan het muziekdoos- en jukeboxmuseum van de gebroeders Baud is een absolute must. De route terug naar Le Locle voert door de koudste bewoonde meetplaats van Zwitserland, La Brevine.

Ik geef deze route vier sterren omdat hij wat kort is, maar hij laat de schoonheid van de Jura prachtig zien.

De route is grotendeels gemakkelijk te rijden, heeft meestal weinig verkeer en is ook gemakkelijk te beheersen door beginners.

We beginnen bij Hotel Les Trois Rois, waar we de volgende nacht weer zullen overnachten. Nadat we de eerste heuvels van de Jura zijn overgestoken, komen we aan in Les Ponts-de-Martel. Voor wie meer wil weten over de geschiedenis van de turfwinning in deze hoogveenvallei, raden we het educatieve pad "Sarracénie pourpre" aan. De tijd in de tour niet meegerekend, maar deze optie is zeer de moeite waard. De berkenbosjes met enkele dode bomen en het zachte heidegebied begroeid met mos en bosbessenstruiken bieden een mystiek en indrukwekkend decor.

Maar we gaan rechtdoor tot aan de achterkant van de Val de La Sagne en vandaar naar beneden naar Travers in de gelijknamige vallei. Indien nodig kunnen we hier tanken. In deze vallei zijn er drie opties die ik met pijn in het hart wegens tijdgebrek niet in de tour heb opgenomen:

1. De enige asfaltmijn in Zwitserland
Meteen na Travers, na ca. 1 km, wijst de wegwijzer naar links richting de asfaltmijn. Bezoeken zijn mogelijk en aanbevolen.

2. Absinthuis
Als u in Couvet niet linksaf slaat maar doorrijdt op de hoofdweg naar Môtiers, kunt u daar het Maison Absinthe bezoeken. Absint is de lokale anijsschnapps en wordt, in tegenstelling tot andere alsem-spirits, ook gemaakt met de hele plant steranijs, daarom bevat het thujon. Absint werd in 1915 in Zwitserland verboden vanwege alcoholisme tijdens de wachtcrisis. Sinds 2005 is het weer toegestaan. Het is de moeite waard om het museum te bezoeken dat is gewijd aan deze speciale drank, die vele beroemde minnaars heeft gehad.

3. Volkswrecks Bar & Museum
Iets verderop in het dal in St. Sulpice bevindt zich een speciaal soort VW-museum, klein maar fijn, met heel bijzondere tentoonstellingen. Gewoon onmisbaar voor liefhebbers van de Bullys.

Maar we slaan in Couvet linksaf en rijden richting Creux-du-Van naar de Ferme Le Soliat. Daar parkeren we de fietsen en lopen ongeveer 5 - 10 minuten naar de rand van het indrukwekkende en machtige dalbekken. De rotswanden vallen ongeveer 100 tot 150 meter naar beneden alsof ze uitgesneden zijn in de vorm van een koekje. Als je er vroeg in de ochtend bent en rechts om de ketel heen wandelt (ca. 30 minuten), heb je grote kans gemzen en steenbokken tegen te komen. Deze berg is uniek in Zwitserland, waarschijnlijk zelfs in Europa, en moet bezocht worden.

Terug bij Le Soliat trakteren we onszelf op een welverdiende koffie, liefst met een fijn gebakje. Zo gesterkt leggen we het langste stuk van de dag onder onze wielen af. We rijden als het ware de bergkam van de Creux-du-Van af in de richting van het meer van Neuchâtel, waar we vanaf de gemarkeerde fotostop kunnen genieten van een prachtig uitzicht op de Alpen. Daarna gaat het helemaal naar beneden en langs het meer voor een korte tijd tot we de volgende bochtige weg naar boven nemen naar het «Balcon du Jura Vaudois». Daar halen we de camera weer tevoorschijn, want dit uitzicht moet vastgelegd worden.

Vervolgens rijden we langs de Jura-kam naar Bullet, waar we afbuigen naar Vuiteboeuf, en dan in Baulmes de enigszins verborgen en dromerige pasweg naar de Col de l'Aiguillon rijden. Pas op, er kunnen hier koeien op de weg lopen, want de weilanden zijn niet omheind. Af en toe rijden we in de Jura over zogenaamde weideroosters, die de verschillende weiden van elkaar scheiden en door de koeien worden vermeden. Bij nat weer kunnen deze erg glad zijn dus wees voorzichtig en rijd alleen rechtdoor. Kort na de pas zijn we weer beneden in een Juravallei en slaan in l'Auberson linksaf naar restaurant La Grand'Borne. Hier, zo'n 50 meter van de Franse grens, genieten we van een heerlijke lunch.

Gesterkt rijden we terug naar l'Auberson, waar we bij het hoogtepunt van de dag komen. We bezoeken het Musée Baud. Deze is opgericht door de drie gebroeders Baud, die ik persoonlijk heb leren kennen. De tentoongestelde muziekdozen en machines, bewegende poppen, zingende vogels en nog veel meer zijn allemaal functioneel en simpelweg uniek. Dit is mechanische en technische kunst op zijn best. Aangezien de tocht vaak langer is, moet u er zeker twee uur voor uittrekken. Als je wilt, kun je in de souvenirwinkel ook een mechanisch wonder kopen om mee naar huis te nemen.

Met veel indrukken rijden we nu terug richting Le Locle. We doorkruisen LA Côte-aux-Fées, waar de absint (fée vertes) zijn naam aan ontleent en waar de wereldberoemde Le Piaget-horloges worden gemaakt. Over twee heuvels, via les Verrières, bereiken we Lac des Taillères en La Brevine, de koudste bewoonde temperatuurmeetplaats van Zwitserland. Min 20 - 30 graden zijn hier in de winter niet ongewoon. Daar trakteren we onszelf op nog een koffie in de Bar l'Isba, vlak naast de hoofdweg, voordat we de laatste 15 km terugrijden naar het hotel.