Als je een gemeubileerd kasteel in Frankrijk bezoekt is een van de eerste dingen die opvallen de wandversiering. Meestal zijn de wanden versierd met kleden, wandtapijten, gobulins of aubussons. De laatste twee namen zijn afgeleid van beroemde werkplaatsen waar wandtapijten werden gemaakt. De naam gobelin is ontleend aan het dorp Gobelins bij Parijs. De term aubusson verwijst naar de streek rond Aubusson en het nabijgelegen Felletin. Wandtapijten doen denken aan decordoeken die bij toneel worden gebruikt. Ze konden worden verplaatst van het ene kasteel naar het andere (de adel had vaak een winter en een zomerverblijf). Wandtapijten dienden in feite als een soort behang met bovendien een isolerende werking.

Vanaf de Middeleeuwen konden wandtapijten heel groot zijn, met afbeeldingen van tientallen figuren. Ze werden vaak in sets gemaakt, zodat er een hele kamer mee kon worden volgehangen. In die tijd was het wandtapijt het grootste en duurste medium voor figuratieve afbeeldingen in twee dimensies (zeg maar "schilderijen"). Ondanks de snelle toename van het belang van de schilderkunst behield het deze positie (status) in de ogen van veel eigenaren uit de renaissance tot ten minste het einde van de 16e eeuw, zo niet verder.

De uitgezette route begint in de Limousin, omdat in deze streek het fabriceren van de Franse wandkleden de grootste ontwikkeling doormaakte. Want om wol te kleuren gebruik je grote hoeveelheden water van goede kwaliteit en dat was toen de belangrijkste reden waarom Aubusson aan de oever van de rivier de Creuse zo'n een uitstekende locatie was om de Franse tapijtindustrie te vestigen.

De route begint met een bezoek aan het kasteel van Boussac. Dit kasteel laat wat betreft tapijten twee gezichten zien. In de gerestaureerde zalen vallen 'verdures' en andere historische wandkleden op. Ze zijn vaak vervaardigd in de ateliers van Aubusson. Het andere gezicht van Boussac zijn de moderne tapijten. De resultaten van de opleving van de tapijtkunst ziet u op de grote zomertentoonstellingen, waar vaak felgekleurde tapijten surrealistische en abstracte stijlen tonen.

Op weg naar Guéret, kom je langs een opmerkelijke en fascinerende natuurlijke stenen formatie. Deze indrukwekkende plek, ook wel bekend als "The Jaumâtres Stones", bevindt zich in de buurt van het dorpje Toulx-Sainte-Croix. Daar staat ook een observatietoren, te betreden via een wenteltrap in de toren. Boven aangekomen heb je een schitterend uitzicht over het midden van Frankrijk. Je kan een rondje bovenin de toren lopen zodat je 360 graden uitkijk hebt. Bij helder weer kijk je tot aan de Puy de Dôme, vlakbij Clermont Ferrand.

De hoofdstad van het departement Creuse, Guéret, geeft vanaf het immense Place Bonnyaud met donkere gebouwen aan dat de administratieve taken ernstig worden genomen.
De stad is van belang vanwege het Museum voor Kunst en Archeologie. Dit complex is omgeven door een fraai park. De 17e-eeuwse bloei van de tapijtkunst krijgt met grote doeken gestalte. Ook een andere voor de Limousin typerende kunstvorm, het emailwerk. krijgt alle aandacht. Het plaatsje zelf stelt niet zoveel voor, maar prima geschikt voor een kop koffie. Vlakbij ligt het Labyrinthe Géant, het Reuzendoolhof. Het is het grootste ter wereld dat toegankelijk is voor het publiek en dat volledig bestaat uit gangen van struiken en planten. Vier en een halve kilometer gangen en doorgangen, op een totaaloppervlakte van 2,2 hectare. Om je weg te vinden door het doolhof, moet je de vragen goed beantwoorden. De tocht door het doolhof duurt ongeveer een uur.

De tapijtstadjes lonken, dus weer op weg langs aardige kastelen, abdijen, dorpjes en stadjes. Zo is de abdijkerk van Moutier d'Ahun zeer de moeite waard voor een tussenstop wegens het aanwezige magnifieke houtsnijwerk. Het altaarstuk met geschroefde zuilen en de zesentwintig koorstoelen, versierd met gebeeldhouwde motieven, roepen echt bewondering op.
Het kaasstadje Chénérailles ligt te midden van meren en herbergt in de St Barthélémy kerk een reliëf van zeldzame klasse.

Voor de Tapijtroute het stadje binnen komt, passeer je het kasteel van Villemonteix. Dit werd gebouwd op een moment dat versterkingen door de moderne oorlogsvoering weinig zin meer hadden. Kastelen werden steeds meer luxueuze residenties. Die luxe spreekt dan ook uit de vroege renaissance-versieringen, uit het kostbare meubilair en uit de tapijten. Doeken uit Aubusson worden afgewisseld met topstukken van de Vlaamse Tapijtschool (16e en 18e eeuw). Daarnaast zijn eigentijdse tapijten opgehangen voor een tentoonstelling van moderne weefdoeken.

Het historische hart van tapijt makend Frankrijk is onbetwist Aubusson, een stadje aan de rivier de Creuse, dat z'n huizen tegen een heuvel drapeert. Met Felletin bezat Aubusson de vermaarde tapijtwerkplaatsen. De hier gemaakte 'verdures' vonden gretig aftrek. Vanaf het einde van de 16e eeuw vond de mythologie ingang op de doeken. Ook die heroïsche doeken werden vele malen besteld. Pas na de Franse Revolutie begonnen de tapijtmakers van Aubusson het moeilijker te krijgen. Om toch nog iets te verdienen, legden ze zich toe op het kopiëren van schilderijen. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de tapijtkunst weer een opleving. Bezoek hier de Manifacture Royale en het Maison de Tapissier (huis van de wever).

Limousins andere tapijtstadje, ligt aan de rand van het Plateau de Millevaches, een ongenaakbare hoogvlakte van het Centraal Massief. Met de middeleeuwse brug van Roby, de gotische klokkentoren van de kerk en de oude panden in het centrum, lijkt de tijd stil te hebben gestaan in Felletin, de eeuwige tweede als het om tapijtproductie gaat. Toch is hier en niet in Aubusson de tapijtkunst ontstaan. Nog niet zo lang geleden werd hier ook het grootste tapijt ter wereld gemaakt (22 x 12 m). Dit gigantische kleed prijkt in de kathedraal van het Engelse Coventry. Het atelier Pinton tekende voor het reuzenwerk. In de Église du Château is in het hoogseizoen een verzameling tapijten te bewonderen. Hier eindigt de tapijtroute.