Langzaam begint deze rondreis door Slowakije tot een einde te komen. Vandaag staat de 7e (van 9 ritten) op het menu. Sommigen vinden het lastig en zelfs onmogelijk om een paradijs te verlaten. Toch zul je vandaag het Slowaaks Paradijs achter je laten om gelukkig een evenzo mooi gebied te betreden: de Lage Tatras.

De ochtend begint met een kort afscheid van Palcmanská Maša, het meer waar je de afgelopen 2 nachten hebt verbleven. Je rijdt langs het meer richting de doorgaande weg. Voordat je enthousiast aan de route begint en op de T-splitsing direct rechtsaf slaat, kun je overwegen kort naar het Zuiden te rijden, richting Dobšiná. Hier kun je tanken, zodat je voor de hele route voldoende benzine bij je hebt. Onderweg zul je niet snel iets tegenkomen.

Eenmaal weer op de route zullen de eerste 30 kilometers voor sommigen bekend aanvoelen: de rondrit (route 6) reed ook over de bergpas Besník en langs het Chmarošský Viaduct. Indien je de 6e rit niet hebt gereden, dan kun je bij het viaduct het onverharde pad oprijden en het treinviaduct van dichtbij bewonderen. Het is gebouwd in de jaren ’30 van de vorige eeuw en is met een hoogte van 22 meter een indrukwekkend stukje techniek om te bewonderen.

Na dit viaduct buigt de route af naar het Zuiden, waar je dieper het Nationaal Park Muránska Planina inrijdt. Dit nationaal park is een van de jongste van Slowakije: sinds 1997 staat het te boek als Nationaal Park, zodat een enorme diversiteit aan flora en fauna beter beschermd kan worden. Het park is onderdeel van de Karpaten. Dankzij het karstgesteente, zie je een verscheidenheid aan diverse landschapsvormen, zoals karren, kloven, dolines en een enorme hoeveelheid grotten. Helaas zul je door het geluid van de motoren weinig inheemse fauna zien. Het park staat erom bekend het thuis te zijn voor de bruine beer, wolf, lynx, wilde kat en diverse arenden.

Met ongeveer 75 minuten te hebben gereden, kun je aan de rand van het park pauzeren bij Salaš Zbojská. De berghut ligt iets van de weg af (aan de rechterkant), maar is prima te bereiken. Je kunt vlakbij parkeren en op het terras genieten van het uitzicht over de weides, bossen en heuvels. Is het buiten koud, dan kun je binnen bij de open haard heerlijk opwarmen. Ongetwijfeld valt je ook een houten toren op in de weide aan de andere kant van de weg. Heb je zin in een kleine wandeling, dan kun je hiernaartoe wandelen en uitzichttoren Zbojská beklimmen.

Uiteindelijk verlaat je de rust van de natuur in het Nationale Park en kom je langs de drukte van het pittoreske stadje Brezno. Het centrum van het 13e eeuwse stadje is grotendeels intact gebleven waardoor er een bijzondere sfeer is. Indien je zin hebt, kun je kort van de route afwijken en hier rondstruinen en ronddwalen.

Heerlijk cruisend klim je weer de hoogte in. Met het betreden van Nationaal Park de Lage Tatras kom je – hoe tegenstrijdig dit ook klinkt – op de top van de hoogste (geasfalteerde) bergpas van Slowakije: de Čertovica met een hoogte van 1.232 meter. Mensen, die gisteren de rondrit hebben gereden, zullen deze plek wellicht herkennen omdat ze hier gepauzeerd hebben.
De weg slingert rustig richting het Noorden. De bossen worden af en toe onderbroken door kleine skigebiedjes of een glimp op de bergen van de Hoge Tatras. Na 40 prettige kilometers sla je de drukke doorgaande weg op richting de stad Liptovský Mikuláš (vergeet hier niet te tanken aangezien dit de laatste mogelijkheid is voor het einde van de route). Hier slaat de route af richting het Zuiden naar de Demänovská vallei, waar je de ijsgrotten kunt bezoeken. Onder begeleiding wandel je in ongeveer 45 minuten een route van 650 meter door de ijzig koude grotten. De temperatuur binnen is net boven de 0 graden, waardoor het eens een keer geen last is om in je motorkleding rond te lopen. Het ijs in de grotten is het gehele jaar aanwezig, door de constante aanvoer van vers water uit het ondergrondse verloop van de Demänovka rivier. Grappig weetje: in het verleden zijn botten van dieren gevonden in de grotten. De lokale bevolking was er van overtuigd dat dit botten van draken moesten zijn. Vandaar de bijnaam “de Drakengrotten”.

Na de rondleiding kun je ook nog verkoeling opzoeken met een hapje en een verkoelend drankje bij het Riverside restaurant, in de buurt van de grotten. Vind je het leuker om langs het meer van Liptovská Mara (iets verder op de route) te pauzeren, dan kun je doorrijden naar Dom na streche (voorbij de stad Liptovský Mikuláš). Dom na streche betekent letterlijk het huis op het dak. Het is ooit gebouwd om uitdrukking te geven aan frustratie over bureaucratie. Tegenwoordig is het vooral een populaire attractie. Je kunt het huis bezoeken (tegen een kleine toegangsprijs). Gelukkig hoef je geen toegang te betalen om, naast het gebouw, op het terras een verfrissend drankje te drinken.

Met het einde van de route in het zicht, zijn er toch nog een paar kleine fotostops langs de route ingepland. Eerder op de dag heb je waarschijnlijk al een paar keer de besneeuwde bergtoppen van de Hoge Tatras gezien. Is het je al gelukt om hier een mooie foto van te maken? Nu is je kans. De route gaat door het dorp Bobrovník naar het kerkje van de heilige Maria. Hier kun je je motor (als je wilt) uit het zicht parkeren en een stukje richting de stuwdam lopen. Vanaf daar kun je schitterende foto’s maken met het kerkje en het stuwmeer op de voorgrond, en de Hoge Tatra’s op de achtergrond.

Heb je nog geen genoeg van mooie foto’s? Dan kun je ook nog aan de andere kant van de stuwdam foto’s maken van het Bešeňová-reservoir. De route leidt je over een smal weggetje langs dit meer. Als je zelf kort de heuvel oploopt, kun je van hieruit schitterende foto’s maken van je passerende collega motorrijders met het meer en de Lage Tatra’s op de achtergrond.

De lage Tatras komen weer op de voorgrond in het laatste stukje van de route. Je rijdt weer Zuidwaarts om het Nationaal Park Lage Tatra te betreden. Weet je nog dat je vanochtend het Paradijs hebt verlaten? Troost je, de Lage Tatras staan bekend als het mooiste nationale park van Slowakije. En vanavond overnacht je in het hart van het park. Je volgt de doorgaande weg de bossen in. Na ongeveer 10 – 15 kilometer sla je een klein weggetje in dat naar niets lijkt te leiden. Uiteindelijk arriveer je in de kleine nederzetting Magurka, op een hoogte van 1.050 meter. Het gehucht bestaat uit houten blokhutten langs 1 enkele straat en ligt in de schilderachtige omgeving van de Ľupčianska-vallei (Ľupčianska dolina). Ooit werd het dorp gesticht in de 14e eeuw om goudwinners uit de groeiende mijnbouw onderdak te kunnen bieden. Uiteindelijk nam het gehucht een uiterst belangrijke positie in, in de Oostenrijks-Hongaarse monarchie, door de enorme winning van goud: jaarlijks tot wel 25 kg. In een museum in Budapest en het kunsthistorische museum in Wenen kun je unieke stukken goud uit de lokale mijnen bewonderen. In Budapest bijvoorbeeld een klomp puur goud van 8 kg!

Neem ook even de tijd om, na je aankomst en een heerlijk drankje, te wandelen naar de kapel iets terug in het dorp. In dit kapel vind je een bijzondere “rammelaar”. Dit muziekinstrument werd gebruikt om ’s ochtend het begin van de werkdag aan te kondigen en in de avond alle mijnwerkers weer terug van de berg te roepen.