De Pyreneeën strekken zich over een afstand van meer dan 450 kilometer uit van de Golf van Biskaje in het westen tot de Cap de Creus aan de Middellandse Zee. De bergketen, met toppen van meer dan 3000 meter, vormt een natuurlijke barrière die het Iberisch schiereiland afsluit van de rest van Europa. De hoofdkam van de bergketen vormt grotendeels ook de staatsgrens tussen Frankrijk en Spanje, terwijl het dwergstaatje Andorra tussen deze beide landen in ligt.
De Pyreneeën vormen voor motorrijders een waar walhalla: Prachtige vergezichten en magnifiek slingerende wegen tussen imposante bergen. Gezien de prachtige omgeving waarin de wegen werkelijk formidabel zijn aangelegd en voor veel stuurplezier zorgen, waardeer ik deze route met 5 sterren.

Vanuit Quillan, de startplaats van deze route, rijd je eigenlijk direct de kloof van Pierre-Lys in. Rotswanden toornen hoog boven je uit, imposant om te zien. De vangrail langs de weg staat er om het idee te geven dat er íets staat, maar de naam vangrail mag het niet hebben.

Na Axat rijd je wederom door een stuk natuur wat in miljoenen jaren gevormd is, de kloof van Saint-Georges. Deze kloof is, net als de kloof van Pierre-Lys, uitgesleten door de rivier de Aude.
Het is geweldig om hier doorheen te rijden, denk je eens in hoeveel werk het is geweest om een beetje gangbare weg aan te leggen in zo’n nauwe kloof.

Je rijdt een stuk over de D118, een weg waar geen recht stuk in lijkt te zitten. Prachtige uitzichten dienen zich aan bij elke bocht. Opvallend is ook hoe enorm rustig het hier is, dat maakt het rijden er een stuk leuker op. Op een mooi plekkie langs de route kun je nét even wat makkelijker stoppen, de kans dat er iemand achter je zit is niet zo heel erg groot.
Na zo’n 45 kilometer van de geweldige D118 genoten te hebben kom je langs het Matemale-meer, met daarin de gelijknamige Matemale-dam. Dit is een dam die niet uit louter beton bestaat. Er is ook een grote hoeveelheid aarde gebruikt om ‘m te vormen. Hoewel de werking hetzelfde is als z’n betonnen broer, wordt deze dam veel mooier opgenomen in de omgeving. Leuk om even te stoppen en over de dam te lopen voor een paar foto’s.

Een paar kilometer verderop kom je over de hoogste col van deze route, de Col de la Quillane. Met een pashoogte van 1714 meter toch best een serieuze jongen.
Bovenop de col rijd je langs een vliegveld, het ‘Aerodrome de Mont-Louis – La Quillane. Schrik er dus niet van als je links wordt ingehaald door een vliegtuig. Verwacht echter geen groot passagiersvliegtuig, het vliegveld wordt hoofdzakelijk gebruikt voor zweefvliegen.

Je rijdt hier in het Het Regionaal Natuurpark van de Catalaanse Pyreneeën. Dit natuurpark groepeert drie gebieden op een oppervlakte van 138.000 hectares en een hoogte tussen 300 en 3.000 meter. De uitgestrekte vlakten, de bijzondere flora en een record aantal zonuren, evenals de aanwezigheid van het beroemde Canigou bergmassief en de bekende vallei van Eyne zullen zeker in de smaak vallen bij de liefhebbers van natuur en buitenactiviteiten!

Zoals de naam van het vliegveld al aangeeft, kom je even later bij Mont-Louis. Een levendig plaatsje waar bijvoorbeeld een zonneoven en een citadel te bekijken zijn.
De zonneoven is een experimentele opstelling die werd gebouwd in 1949 en daarmee de eerste in zijn soort ter wereld. Er wordt een vermogen geleverd van 50 kW. Dat vermogen wordt bereikt door zonlicht sterk te concentreren d.m.v. spiegels. Het doel was om erts te smelten en zeer zuivere stoffen te extraheren om nieuwe en effectieve vuurvaste materialen te maken.
Er worden rondleidingen en demonstaties gegeven, waarbij de werking van de oven wordt uitgelegd. De rondleiding wordt aangevuld met simpele wetenschappelijke en educatieve experimenten. Wat dacht je van het concentreren van zonnestralen om zodoende temperaturen tussen 2000° en 3500° Celsius te produceren? Hiermee kun je bijvoorbeeld hout ontbranden, metaal smelten of keramiek koken. Interessant om te zien.

Een klein stukje verder lopen kom je bij de citadel. Na de Vrede van de Pyreneeën (1659) gaf Lodewijk XIV opdracht aan Vauban om de vestingwerken aan te leggen om zo het gebied tegen Spaanse aanvallen te beschermen. De locatie was strategisch gekozen, het lag op een belangrijke weg van Spanje naar Frankrijk, er was sprake van natuurlijke belemmeringen die de bouw van vestingwerken deed verminderen en er was voldoende mankracht en bouwmateriaal beschikbaar in de directe omgeving.
In mei 1679 presenteerde Vauban zijn plannen waarbij hij optimaal gebruik maakte van de omgeving. In het oosten stelde hij weinig veranderingen voor, hier stroomt de rivier Têt die met zijn oevers een belangrijk obstakel vormde voor de aanvallers. Aan de westkant was de toegang makkelijker en hier werden uitgebreide verdedigingswerken ingetekend. Vauban ontwierp Mont-Louis in vier verticale zones, van hoog naar laag: De citadel, de boven- en benedenstad en een schans.
In 1681 was de ruwbouw van de citadel gereed en geschikt voor de verdediging. De citadel bood plaats aan 2500 mannen en 300 paarden en er was een ziekenhuis. De hele bouwperiode nam zo’n 10 jaar in beslag. Eenmaal gereed was Mont-Louis een belangrijk militair verdedigingswerk aan de grens met Spanje. De bovenstad ontwikkelde zich veel langzamer, in 1720 stonden hier 50 huizen waarvan veruit de meerderheid in slechte staat.
(bron: Wikipedia)

Na de historie van Mont-Louis ontdekt te hebben volg je een tijdje de N116, een iets grotere weg. Nog steeds vrij rustig v.w.b. overig verkeer, maar de uitzichten links en rechts blijven prachtig mooi. Bij Bourg-Madame verlaat je Frankrijk en rijd je weer op Spaans grondgebied.

Via de N260 kom je op de C16, waar je door een tunnel van 5 kilometer rijdt. Kort na het einde van deze tunnel vind je aan de rechterkant van de weg een parkeerplaatsje met daarnaast een heuvel. Bovenop deze heuvel is een uitzichtpunt gemaakt, voorzien van een mooie trap om deze te bereiken. Vanaf dit punt een prachtig uitzicht over de omgeving, het laat zien wat de tunnel voor je verborgen hield.

Aangekomen in Vic heb je de mogelijkheid om, kort na de tankstop, het museum van de leerkunst te bezoeken. Het museum is ontstaan in Vic, een stad met een grote traditie in het bewerken van leer. In dit museum kun je de collectie van leerlooier Andreu Colomer i Munmany bekijken die uit meer dan duizend artikelen die geheel of gedeeltelijk van leer zijn gemaakt bestaat. De stukken, van grote artistieke rijkdom, vertonen verschillende technieken en zijn afkomstig uit zeer uiteenlopende plaatsen en periodes.
Van bijzonder belang, vanwege hun waarde en aantal, zijn de kisten en kisten bedekt met cordovan leer (een soort gelooid geitenleer) en de wandbekleding gemaakt van schaap reliëfleer met een vergulde of verzilverde en gepolychromeerde afwerking.

Ten noorden van Vic rijd je over de BV-5224. Een heerlijke stuurweg door het glooiende landschap van Catalonië. De mooie uitzichten zijn weer in grote getalen aanwezig, net als de vele bochten. Ook een col ontbreekt niet, hier vind je de Collada de Bracons met een hoogte van 1132 meter. Bovenop heb je een prettig uitzicht over de omgeving waar je zo meteen doorheen gaat rijden. Reden om even te stoppen voor een foto, het is tenslotte de laatste col in deze route.
Bovenop de col verlaat je ook de provincie Barcelona en rijd je Gerona binnen. Het wegnummer is vanaf hier ook anders: GIV-5273. Aan de wegnummers kun zien in welke provincie je rijdt, B is Barcelona, GI staat voor Girona. Leuk om te weten nu je bijna over bent....
Het wegnummer en de provincie mogen dan anders zijn, de GIV-5273 is net zo’n heerlijke weg als de BV-5224. Het slingeren gaat nog even vrolijk verder, tot aan de koffiepauze in Joanetes.

Na de koffiepauze bereik je Anglès. Je komt in deze plaats, vlak voor de rotonde, langs de Burés fabriek. Deze (in 1887 geopende) textielfabriek heeft, hoewel de activiteiten gestopte zijn, nog steeds een gigantisch indrukwekkende stoommachine. Deze was vroeger belast met het bedienen van enkele van de geautomatiseerde systemen van de fabriek. De machine is ontworpen in 1908-1909 door Maquinista Terre i Marítima de Barcelona en had een vermogen van 200 pk. Het mag worden beschouwd als een echt technisch juweel, geërfd uit een industrieel tijdperk. In 2010 werd de machine uitgeroepen tot nationaal cultureel belang. Interessant om deze imposante machine te bekijken.

Na deze prachtige stoommachine volgt er nog een leuk stukje sturen over de Gi-640, waarna al snel de eindbestemming van deze route in beeld komt: Hotel Eden Park ten zuiden van Girona.
Een prachtig gelegen hotel vlak bij het vliegveld, voorzien van een zwembad, een goed restaurant en, ook niet geheel onbelangrijk, een riant gevulde bar.

Veel plezier bij het rijden van deze route!