Deze route start bij een ibis hotel en gaat naar de U-boot penselen uit de Tweede Wereldoorlog, op slechts 10 minuten afstand, later meer over de penselen. De route doorkruist de enorme zoutproductievelden van Guerande en gebruikt maar liefst 15 bruggen en 1 tunnel terwijl het de kust volgt naar Concarneau. De 'Ville Close' (zoals het wordt genoemd) is de oude stenen vestingstad met slechts een paar smalle straatjes vol met winkels en restaurants. De wallen bieden een spectaculair uitzicht over de omgeving. We hadden een taxi vanaf ons hotel om 's avonds te bezoeken. Ons hotel was een Ibis budget, een link hiervoor is hieronder te zien.

Deze route is, net als veel van mijn routes, ontspannend en schilderachtig omdat het de meeste hoofdwegen vermijdt. De wegen zijn niet druk (we gingen in juli) en het steeds veranderende landschap is een genot om doorheen te reizen. Neem een kopje koffie en een gevuld stokbrood net nadat je de onderzeebootbasis hebt verlaten, ik raad dit ten zeerste aan omdat ze echt goed waren. De route gaat door de vreemde zoutproductievelden van Guerande, waar de methode voor het produceren van zout sinds de 9e eeuw niet is veranderd.

De U-boot-hangars in Saint Nazaire:
De strategische ligging van Saint-Nazaire was voor de Duitsers aanleiding om er tijdens de Tweede Wereldoorlog een grote onderzeebootbasis te bouwen. De bouw van deze basis begon begin 1941.
Het bevatte 14 cellen: 8 voor reparaties en 6 grotere cellen waarin de U-boten konden blijven drijven. Het huisvestte twee U-bootvloten. Het besloeg een totale oppervlakte van 4 hectare en het betonnen plafond was tot 9 meter dik.

In 1942 probeerde een Britse commando-aanval de basis te vernietigen. De burgerbevolking leed enorm onder dit geallieerde beleid en 80% van de stad werd verwoest. Meer over 'The Greatest Raid Of All' is te lezen in de onderstaande link.

De zoutmoerassen van de bekkens van Guérande en Mès zijn kunstmatig afgedamde moerassen die door de mens in de loop der eeuwen zijn aangelegd. De zoutmoerassen strekken zich voor u uit, een adembenemend immens mozaïek van kleuren. Deze 2000 hectare zoutmoerassen dragen het kwaliteitslabel 'Site remarquable du Goût' (een plek van culinaire interesse en uitmuntendheid) en worden van zeewater voorzien via de inhammen van 'Les traicts du Croisic en Mesquer'.
Zoutwerkers zijn de bewakers van een uniek natuurlijk erfgoed (in het Frans worden ze paludiers genoemd, van het Latijnse woord "palus" voor moeras). De zoutwinning vindt plaats in de zomer, maar zoutwerkers verzorgen de moerassen het hele jaar door. In de lente legen ze de zoutpannen waar regenwater zich heeft verzameld en verwijderen ze de modder en algen. In de herfst moet het zout worden beschermd tegen hoog water en tegen toekomstige vorst, terwijl de winter is voor het onderhoud van de bodem van de bassins.
Nadat u hebt gezien hoe het wordt geproduceerd, kunt u het langs de kant van de weg kopen en mee naar huis nemen.

Als u verder naar het noorden gaat en Bretagne binnenkomt, komt u over de Arzal Dam. Deze werd tussen 1965 en 1970 gebouwd op de rivier de Vilaine om de stad Redon te beschermen tegen overstromingen. Het is een van de weinige estuariene dammen ter wereld en het bevat een vistrap voor trekvissen.
De route loopt rondom het zuiden van de stad Vannes en passeert eerst het Noyalo-reservoir dat de stad van drinkwater voorziet, en vervolgens een historische getijdenmolen die dateert uit de 16e eeuw.
Ik heb een lunchstop voorgesteld in de middeleeuwse stad Auray bij de haven van Saint-Goustan. Er zijn verschillende restaurants om uit te kiezen. Saint-Goustan ligt aan de voet van een estuarium en neemt je mee terug in de tijd met zijn geplaveide straten, stenen brug, vakwerkhuizen en bruisende kades.

Na de lunch moet u 8 bruggen oversteken terwijl u naar Concarneau gaat, een klein stadje in West-Bretagne dat bekend staat om zijn prachtige oude stad op een klein eiland genaamd Ville close. Er zijn veel leuke dingen te doen in Concarneau, van het verkennen van de oude, geplaveide straten tot het nippen van koffie in een van de vele cafés aan de straatkant. Ville close staat vol met oude stenen gebouwen, waarvan er veel zijn omgebouwd tot winkels en cafés, waar u een kopje koffie kunt halen, een crêpe (de klassieke snack van Bretagne) en gewoon kunt verdwalen in de kronkelende steegjes. Er zijn veel historische bezienswaardigheden te ontdekken, van de oude klokkentoren tot de klokkentoren, de Gouverneurstoren, Moortoren, Hondentoren en Hoefijzertoren om er een paar te noemen.

Het hotel dat ik aanraad is een andere ibis die er vlakbij ligt. We boekten en namen een taxi terug om Ville close en alles wat het te bieden heeft te verkennen.
Genieten.